Το περπάτημα είναι για τους περισσότερους από εμάς μια δεδομένη κατάσταση. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο πως διαλάθουν της προσοχής μας τα μοναδικά οφέλη του για το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή μας.
Ο Andrew McCarthy, συγγραφέας του «Walking With Sam: A Father, a Son, and Five Hundred Miles Across Spain», καταθέτει στους New York Times τη δική του οπτική για το περπάτημα, θυμίζοντάς μας πως η δυνατότητά μας να περπατάμε είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης, παράγοντας ευεξίας και προσωπικής εξέλιξης.
Ακολουθούν αποσπάσματα από το υπέροχο κείμενό του:
Ανακάλυψα τη δύναμη της περιπλάνησης πριν από περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, όταν διέσχισα 500 μίλια στην Ισπανία στο Camino de Santiago, μια αρχαία διαδρομή προσκυνήματος. Έπεσα τυχαία πάνω στο Camino και στη συνέχεια αποφάσισα να διασχίσω την Ισπανία. Από τότε είμαι περιπατητής. Και δεν είμαι ο μόνος.
Το περπάτημα μέσα από λόγια σπουδαίων στοχαστών
Ο Ιπποκράτης διακήρυξε ότι “το περπάτημα είναι το καλύτερο φάρμακο του ανθρώπου”. Ο σπουδαίος γιατρός γνώριζε επίσης ότι το περπάτημα προσφέρει περισσότερα από απλά σωματικά οφέλη όταν πρότεινε: “Αν έχετε κακή διάθεση, πηγαίνετε μια βόλτα. Αν εξακολουθείτε να έχετε κακή διάθεση, πηγαίνετε για έναν ακόμη περίπατο”.
Υπονοούσε αυτό που τόσοι πολλοί που ακολούθησαν θα πιστοποιούσαν, ότι το περπάτημα δεν θρέφει μόνο το σώμα, αλλά καταπραΰνει και το μυαλό, ενώ διαλύει την ένταση και κάνει τα προβλήματά μας να υποχωρούν σε μια πιο διαχειρίσιμη προοπτική.
Ο Soren Kierkegaard συμφώνησε όταν εξομολογήθηκε: “Δεν γνωρίζω καμία σκέψη τόσο επαχθή που να μην μπορεί κανείς να την αποφύγει με τα πόδια”.
Και ο Charles Dickens ήταν ακόμα πιο άμεσος. “Αν δεν μπορούσα να περπατήσω μακριά και γρήγορα”, έγραψε, “νομίζω ότι θα έπρεπε απλώς να εκραγώ και να χαθώ”.
Περπάτημα και δημιουργικότητα
Υπάρχουν άφθονες μαρτυρίες ότι μια καλή περιπλάνηση τροφοδοτεί τη δημιουργικότητα. Ο William Wordsworth ορκίστηκε στο περπάτημα, όπως και η Virginia Woolf. Το ίδιο και ο William Blake. Ο Thomas Mann μας διαβεβαίωσε: “Οι σκέψεις έρχονται καθαρά όταν κάποιος περπατάει”.
Η J.K. Rowling παρατήρησε ότι “τίποτα δεν συγκρίνεται με μια νυχτερινή βόλτα για να σου δώσει ιδέες”, ενώ η μυθιστοριογράφος Elizabeth von Arnim, στις αρχές του 20ού αιώνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το περπάτημα “είναι ο τέλειος τρόπος μετακίνησης αν θέλεις να δεις τη ζωή των πραγμάτων”.
Και ρωτήστε οποιονδήποτε βαθιά σκεπτόμενο για τα οφέλη αυτού που ο Bill Bryson αποκαλεί “γαλήνια ανία” που προκαλεί το περπάτημα. Ο Jean-Jacques Rousseau παραδέχτηκε: “Υπάρχει κάτι στο περπάτημα που ζωντανεύει και ενεργοποιεί τις ιδέες μου”. Ακόμη και ο απαισιόδοξος Friedrich Nietzsche επεσήμανε: “Όλες οι πραγματικά σπουδαίες σκέψεις συλλαμβάνονται ενώ περπατάμε”.
Η μοναδική εμπειρία στην Ισπανία
Αν και οι δικοί μου συλλογισμοί μπορεί να μην πλησιάζουν στα ύψη στα οποία αναφέρθηκε ο Nietzsche, ένας μακρύς περίπατος, ή ακόμη και ένας όχι τόσο μακρύς, αρχίζει να χαράζει χώρο μεταξύ των σκέψεών μου που επιτρέπει στη διαύγεια να αναδυθεί μέσα από τα παπούτσια μου με τρόπο που κανένας άλλος τρόπος μετακίνησης δεν το κάνει.
Ο ταξιδιωτικός συγγραφέας και μελετητής Patrick Leigh Fermor το έθεσε επιγραμματικά όταν είπε: “Όλη η ιπποδύναμη διαφθείρει”.
Μέχρι που πήγα στην Ισπανία με μοναδική αποστολή να διασχίσω τη χώρα με τα πόδια, συχνά θεωρούσα το περπάτημα χάσιμο χρόνου. Το Camino το άλλαξε αυτό. Ο πολύμηνος περίπατος μου αποκάλυψε με έναν τρόπο που τίποτα άλλο δεν μου είχε αποκαλύψει – το ελικοειδές μοτίβο της σκέψης μου, τους συνήθεις κύκλους των συναισθημάτων μου, τη φοβική μου φύση. Το Camino κατέρριψε την αντίστασή μου στο να δω τον εαυτό μου, και στη συνέχεια, βήμα προς βήμα, με έχτισε ξανά. Άλλαξε τη θέση μου στον κόσμο.
Αντί να βλέπω το περπάτημα απλώς ως έναν αργό τρόπο για να πάω κάπου, άρχισα να το βλέπω όχι μόνο ως μέσο για να πετύχω έναν σκοπό, αλλά ως ένα γεγονός. Και από τότε που περπάτησα το Camino για δεύτερη φορά πέρυσι με τον 19χρονο γιο μου, κατάφερα να αντιληφθώ πως το περπάτημα είναι ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που μπορώ να κάνω.
Η συγγραφέας Rebecca Solnit επεσήμανε ότι το περπάτημα “είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα αναμετράται με τη γη”. Και μέσω αυτής της σωματικής κοινωνίας, το περπάτημα προσφέρει το κορυφαίο δώρο του, φέρνοντάς μας συναισθηματικά, ακόμη και πνευματικά, στο σπίτι μας.
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Τι γίνεται, όταν περπατάμε ξυπόλυτοι; Γιατί να το δοκιμάσετε; Θα εκπλαγείτε!
Είναι τα 10.000 βήματα την ημέρα ο αριθμός στον οποίο πρέπει να εστιάσουμε;
Comments are closed.