Ονομάστηκε η «Βασίλισσα όλων των Μέσων» και υπήρξε η πλουσιότερη Αφροαμερικανίδα του 20ού αιώνα, αλλά η Oprah Winfrey έχει καταφέρει κάτι ακόμα πιο σπουδαίο: όλος ο κόσμος την ξέρει με το μικρό της όνομα. Έχει περάσει τρομερές δυσκολίες στη ζωή της, για τις οποίες έχει μιλήσει ανοιχτά. Στην ηλικία των εννέα ετών την βίασε ένας ξάδελφός της και τα επόμενα χρόνια κακοποιήθηκε σεξουαλικά και από άλλους άντρες.
Στα 14 της έμεινε έγκυος, κρύβοντας από τον πατέρα της την εγκυμοσύνη. Το βρέφος αυτό ήρθε στον κόσμο, αλλά δεν τα κατάφερε να επιβιώσει.
Η Oprah πέρασε από την αδιανόητη φτώχεια στην απόλυτη επιτυχία. Το talkshow της κυριάρχησε μέσα από τις ανθρώπινες ιστορίες που παρουσίαζε. Οι καλεσμένοι και η ίδια μιλούσαν ανοιχτά για τα πάντα, από το διαζύγιο έως την εικόνα του σώματος, την παιδική κακοποίηση, τους εθισμούς.
«Στην καριέρα μου, αυτό που έχω προσπαθήσει πάντα να κάνω, είναι να πούμε πώς νιώθουμε χωρίς ντροπή, πώς αγαπάμε, πώς αποτυγχάνουμε, πώς υποχωρούμε, πώς εμμένουμε και πώς ξεπερνάμε», έχει πει η ίδια.
Η Όπρα ξέρει πώς είναι η αποσύνδεση. Και γι’ αυτό στην προσωπική της σελίδα oprah.com μιλά για το πώς ο διαλογισμός άλλαξε τη ζωή της – και γιατί προσπαθεί να είναι ακόμα πιο προσεκτική στην καθημερινότητά της.
Η ίδια γράφει:
«Η φωνή στο κεφάλι σου είναι τόσο σταθερή: Πρέπει να κάνω ________. Είμαι _______.
Είναι εύκολο να μπερδέψεις αυτή τη φωνή με εσένα μέχρι να είσαι αρκετά “ακίνητος” για να ξέρεις το αντίθετο.Ο διαλογισμός έχει να κάνει με το να είσαι αρκετά ακίνητος για να γνωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στη φωνή και σε σένα—όπως τόσο όμορφα διατυπώνει ο Eckhart Tolle στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του που έχει μόνιμη θέση στο κομοδίνο μου. “Η ακινησία είναι η ουσιαστική φύση σου”, γράφει ο Έκχαρτ. Λέει ότι είναι “ο εσωτερικός χώρος ή η επίγνωση στην οποία οι λέξεις σε αυτή τη σελίδα γίνονται αντιληπτές και γίνονται σκέψεις. Χωρίς αυτή την επίγνωση, δεν θα υπήρχε αντίληψη, σκέψεις, κόσμος. Είσαι αυτή η επίγνωση, μεταμφιεσμένη σε άτομο”.
Είναι το βιβλίο που προτείνω περισσότερο σε όποιον ενδιαφέρεται να κατανοήσει τη δύναμη του διαλογισμού, της σιωπής, της συνείδησης, της ύπαρξης. Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με έναν φίλο, τον Φρεντ, ο οποίος είχε τραυματιστεί κάνοντας θαλάσσιο σκι και χρειάστηκε να καταφύγει σε σκούτερ και πατερίτσες για να κυκλοφορήσει. Ο Φρεντ θρηνούσε για την ακινησία έξι εβδομάδων που του είχε συνταγογραφήσει ο γιατρός.
Είπα, “Απόλαυσε την περίοδο αυτή της απραξίας. Απλά να είσαι με τον εαυτό σου”. Ο Φρεντ είπε: “Αυτό φοβάμαι. Πώς να είσαι απλώς με τον εαυτό σου;”. Μου πήρε ένα λεπτό για να συνειδητοποιήσω ότι ο φίλος μου είχε περάσει όλη του τη ζωή κάνοντας πράγματα, τρέχοντας, μένοντας πάντα απασχολημένος, γεμίζοντας κάθε χώρο αφύπνισης. Η σιωπή και η πραγματική περισυλλογή που δεν βασιζόταν σε ανησυχία, ήταν μια ξένη έννοια γι ‘αυτόν. “Όταν χάνεις την επαφή με την εσωτερική ακινησία, χάνεις την επαφή με τον εαυτό σου”, γράφει ο Έκχαρτ. “Όταν χάνεις την επαφή με τον εαυτό σου, χάνεις τον εαυτό σου στον κόσμο”.
Είναι μια θλιβερή και μπερδεμένη κατάσταση να χαθείς στον κόσμο – το ξέρω, γιατί έχω βιώσει ξανά και ξανά πώς είναι αυτή η αποσύνδεση. Αρχίζεις να πιστεύεις αυτό που έχει να πει ο κόσμος για σένα, είτε είναι ο κόσμος στο κεφάλι σου είτε ο κόσμος έξω. Αυτός ο έξω κόσμος προσπαθεί συνεχώς να σε πείσει ότι δεν είσαι αρκετός. Αλλά δεν χρειάζεται να τσιμπήσεις το δόλωμα. Ο διαλογισμός, σε όποια μορφή κι αν τον επιλέξεις, σε βοηθά να αντισταθείς.
Αυτό που ξέρω σίγουρα και έπρεπε να μάθω μέσα από πολλές δοκιμές και λάθη: Η φωνή που έχει πραγματικά σημασία είναι η σιωπηλή φωνή της επίγνωσης, της συνείδησης, της ζωντάνιας. Εάν, μετά την ανάγνωση αυτού του εξωφύλλου του τρέχοντος μήνα για τον διαλογισμό, εξακολουθείς να αισθάνεσαι ότι πραγματικά δεν μπορείς να αφιερώσεις χρόνο για να το δοκιμάσεις μόνος ή μόνη σου, η συμβουλή μου είναι να ξεκινήσεις από τα λίγα. Όταν είσαι στο ντους ή στην μπανιέρα, απλά μείνε με το νερό. Εκτίμησε το άρωμα του σαπουνιού. Τις προάλλες, είχα μια στιγμή υπέρβασης μόλις αισθάνθηκα πλήρως το άρωμα του αφρόλουτρού μου. Η απόλαυση του ζεστού νερού και το προνόμιο της καθαριότητας με γέμισαν μέχρι δακρύων.
Ξυπνάω από τον ήχο των πουλιών τώρα (αυτό που αποκαλώ πραγματικά το Twitter). Πριν σηκωθώ από το κρεβάτι, σταματώ για μια στιγμή για να αναγνωρίσω και να εκτιμήσω τον ήχο. Και ακόμη και στη Νέα Υόρκη, ξυπνώντας από τον ήχο των απορριμματοφόρων, σημειώνω και εκτιμώ ότι η πόλη ζωντανεύει, ότι άλλη μια μέρα ξημέρωσε και, από επιλογή σε επιλογή, μπορούμε να τη ζήσουμε.
Έτσι, παρόλο που είμαι μεγάλη υποστηρίκτρια του επίσημου διαλογισμού —για την πειθαρχία, τη χαρά και την ηρεμία που φέρνει— κινούμαι σε μια ακόμη μεγαλύτερη φάση να είμαι πλήρως παρούσα όλη την ώρα. Είναι μια αυξημένη κατάσταση που σου επιτρέπει σε οτιδήποτε κάνεις να νιώθεις ότι είναι η καλύτερη ζωή σου, από το μία απλή στιγμή σε μία εκπληκτική στιγμή. Ο έξω κόσμος προσπαθεί συνεχώς να σε πείσει ότι δεν είσαι αρκετός. Αλλά δεν χρειάζεται να τσιμπήσεις το δόλωμα. Ο διαλογισμός σε βοηθά να αντισταθείς».
Η Oprah ακολουθεί όπως η Gisele Bündchen τον Υπερβατικό Διαλογισμό. Σε συνέντευξή της έχει πει χαρακτηριστικά τα εξής:
«Δίνω στον εαυτό μου μια υγιεινή δόση ηρεμίας τουλάχιστον μία φορά (και όταν είμαι σε θέση, δύο φορές) την ημέρα: είκοσι λεπτά το πρωί, είκοσι το βράδυ. Γνωρίζοντας ότι η ακινησία είναι ο χώρος όπου εμφανίζονται η δημιουργική έκφραση, η ειρήνη, το φως και η αγάπη είναι για εμένα μια δυναμική, αλλά και ηρεμιστική εμπειρία. Γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι ακόμα και στην καθημερινή τρέλα που βομβαρδιζόμαστε από κάθε κατεύθυνση, υπάρχει -ακόμα- η σταθερότητα της ακινησίας. Μόνο μέσα από αυτόν τον χώρο μπορείς να δημιουργήσεις το καλύτερο σου έργο και την καλύτερη ζωή σου».
