Η δάφνη (laurus nobilis) είναι αρωματικό φυτό της οικογένειας των δαφνοειδών.
Πρόκειται για αειθαλή θάμνο με βαθυπράσινα φύλλα που φυτρώνει μόνος του στην ελληνική ύπαιθρο.
O μύθος του Απόλλωνα και της Δάφνης
Η δάφνη θεωρούταν στην αρχαιότητα το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα.
Μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση, η Πυθία, Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, μασούσε φύλλα δάφνης, προκειμένου να έρθει σε έκσταση και να χρησμοδοτήσει.
Ωστόσο, πίσω από τη σύνδεση του θεού με τη δάφνη κρύβεται μια ερωτική ιστορία.
Αναλυτικότερα, στο μύθο ο Απόλλωνας ερωτεύεται παράφορα τη Δάφνη, κόρη του Πηνειού.
Εκείνος κυνηγάει την κόρη, η οποία αρνείται να δεχτεί τις προτάσεις του.
Τη στιγμή που την πιάνει, εκείνη μεταμορφώνεται σε δάφνη.
Η παλαιότερη πηγή αυτού του διάσημου μύθου μεταμόρφωσης είναι ο Παρθένιος, ένας Έλληνας ποιητής που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. Μια άλλη αξιοσημείωτη πηγή είναι ο Παυσανίας (2ος αι μ.Χ.).
Ωστόσο, η πιο λυρική προσπάθεια παρουσίασης της ιστορίας του Απόλλωνα και της Δάφνης εντοπίζεται στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου:
Όμοια τρέχαν κόρη και θεός – με πόθο αυτός, εκείνη από τρόμο,
μόνο που ο Φοίβος τρέχει πιο καλά με τα φτερά του Έρωτα στον ώμο.
Δε βρίσκει πια η κόρη ανασασμό, ξοπίσω αυτός κι αυτή ξεθεωμένη
τον νιώθει πως στη ράχη της σιμά και τα λυτά μαλλιά βαριανασαίνει.
Η δύναμή της σώθηκε, χλομή, κατάκοπη απ’ της φυγής το μόχθο
έβγαλε απ’ τα στήθια της φωνή στρεφόμενη στου Πηνειού τον όχτο:
«Πατέρα, βόηθα. Αν οι ποταμοί λογιάζονται μες στων θεών την τάξη,
απ’ τη μορφή που άρεσε πολύ απάλλαξέ με, καν’ την να χαλάσει!»
Το λόγο αυτό δεν πρόκανε να πει και λήθαργος τα μέλη της πλακώνει,
λεπτή δεντρίσια φλούδα τρυφερά τύλιξε το κορμάκι της σα ζώνη.
Γίνεται τώρα η κόμη φυλλωσιά, μπράτσα και χέρια γίνονται κλωνάρια,
κι ασάλευτα ριζώνουν μες στη γη τα δυο της γοργοκίνητα ποδάρια.
Η κεφαλή της έγινε κορφή, η λάμψη της επέρασε στο φύλλο.
Δεν παύει ο Φοίβος να την αγαπά, και ακουμπώντας του κορμού το ξύλο,
κάτω απ’ τη φρέσκια φλούδα του κορμού νιώθει καρδιά που χτύπαγε
ακόμα.
Τους κλώνους τότε αγκάλιασε σφιχτά, σα να ‘τανε τ’ αλλοτινό της σώμα
κι έκανε να της δώσει ένα φιλί· κι όπως το ξύλο αποτραβιόταν πίσω,
«σ’ αγάπησα», της είπε ο θεός, «κι αφού γυναίκα δε θα σ’ αγαπήσω,
το δέντρο που ‘χεις γίνει θ’ αγαπώ, κι έτσι, σα δάφνη, πάντοτε δικιά μου,
θα στεφανώνεις πάντα εν τιμή κιθάρα και φαρέτρα και μαλλιά μου.
(Οβ., Μετ. 1., μετ. Θ.Δ. Παπαγγελή)
Τα φύλλα δάφνης είναι ευεργετικά για το πεπτικό σύστημα
Λόγω του αρώματος που δίνει η δάφνη στα πιάτα διεγείρει την όρεξη.
Τα φύλλα της, αφού στεγνώσουν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή τσαγιού που διευκολύνει την πέψη αλλά και μειώνει τους σπασμούς και τον μετεωρισμό .
Σε αντίθεση με άλλα φυτά, δεν αλληλεπιδρά με φάρμακα και δε συνδέεται με ιδιαίτερες αντενδείξεις.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αποφευχθεί η υπερδοσολογία .
Βέβαια, η δάφνη έχει εμετικά αποτελέσματα, εάν καταναλωθεί σε πολύ μεγάλες ποσότητες.
Μια φυσική θεραπεία για τον διαβήτη και τις αναπνευστικές παθήσεις
Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2009 έδειξε ότι η κατανάλωση 1 έως 3 γραμμαρίων δάφνης την ημέρα για 1 μήνα μειώνει το σάκχαρο και τη χοληστερόλη στο αίμα .
Ακόμη, τα φύλλα δάφνης έχουν αντισηπτικές, αντιμυκητιακές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες .
Είναι, επίσης, γνωστό ότι μειώνουν τον πυρετό και συνιστώνται για τη θεραπεία κρυολογήματος, ιγμορίτιδας και ορισμένων βήχα που απαιτούν απόχρεμψη.
Τέλος, καταπολεμούν τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και είναι αποτελεσματικά κατά του πονόδοντου (ως γαργάρα).
Πηγές: Passeport Sante, Greek Language
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Διατροφή χαμηλή σε φλαβανόλες οδηγεί σε απώλεια μνήμης
Comments are closed.