Τις τελευταίες δεκαετίες πολλά παραδοσιακά οικογενειακά πρότυπα έχουν αλλάξει, αλλά ορισμένα παραμένουν ίδια. Ένα από αυτά είναι κι ο ρόλος της μητρότητας, αφού ακόμη και στις μέρες μας, πολλές μητέρες δέχονται βαρύτατη κριτική για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Οι προσδοκίες της κοινωνίας είναι πολύ υψηλές και για τις περισσότερες από εμάς ανέφικτες.
Ακόμα κι όταν δεν είμαστε πρόθυμες να το παραδεχτούμε, προσπαθούμε να τις ικανοποιήσουμε ή νιώθουμε ένοχες, όταν δεν τα καταφε΄ρνουμε.
Ποια είναι η “ιδανική μητέρα” σήμερα
Καταρχήν, είναι πανέμορφη, αδύνατη, γυμνασμένη και φροντισμένη στο έπακρον.
Άσπρη τρίχα στη ρίζα των μαλλιών; Τι είναι αυτό;
Πάμε στο νοικοκυριό της…
Το σπίτι λάμπει από καθαριότητα και η κουζίνα μυρίζει διαρκώς φρεσκομαγειρεμένο φαγητό.
Τι να πούμε για το πώς περνά τον άφθονο ελεύθερο χρόνο της…
Α! Εδώ η “τέλεια” μητέρα δίνει ρεσιτάλ.
Εκτός φυσικά των αμέτρητων ωρών που σπαταλά στην αυτοφροντίδα της και στη γυμναστική της, παράλληλα θρέφει και το πνεύμα της, διαβάζει βιβλία, κάνει σεμινάρια και εξασκεί τα χόμπι της.
Από την άλλη, είναι και γυναίκα καριέρας.
Τι όχι;
Εννοείται ότι εξελίσσεται συνεχώς και στον επαγγελματικό τομέα με αντίστοιχη επιτυχία.
Τώρα φτάνουμε και στην επιτομή της άψογης μητέρας, το μεγάλωμα των παιδιών της.
Εδώ αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει…
Τα παιδιά της “τέλειας μάνας” είναι κι αυτά ατσαλάκωτα, περιποιημένα, λαμπερά και επιτυχημένα σαν την ίδια.
Και αυτό γιατί η “σούπερ μαμά” σαν άλλος υπερήρωας συνδυάζει όλα τα παραπάνω ανεμπόδιστα και χωρίς κόπο.
Παράλληλα, ασχολείται νυχθημερόν με την ανατροφή των παιδιών της, περνά ατελείωτες ώρες μαζί τους παίζοντας και…
(εδώ αν δεν ε΄χετε ήδη γελάσει, κλάψτε ελεύθερα)
είναι πάντα γλυκομίλητη, ήρεμη και χαμογελαστή απέναντί τους.
Αδύνατον;
Φυσικά και όχι, αφού με΄σα σε όλα τα άλλα η “τέλεια μαμά” δε γίνεται να αφεθεί στα ανθρώπινα συναισθήματά της.
Απαγορεύεται να κουραστεί και να εκδηλώσει απογοήτευση, λύπη ή θυμό.
Όχι, τα παραπάνω δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι οι απαιτήσεις που έχει η κοινωνία μας από τις μητέρες.
Και, αναμφισβήτητα, δεν είναι μόνο μη ρεαλιστικές είναι και μη βιώσιμες.
Το θέμα είναι γιατί οι περισσότερες από εμάς έχουμε ενστερνιστεί την ιδεατή εικόνα της “τέλειας μαμάς” και προσπαθούμε να της μοιάσουμε;
Γιατί φοβόμαστε να συζητήσουμε τις προκλήσεις που καλούμαστε να διαχειριστούμε στην ιδέα μήπως μας θεωρήσουν λιγότερο “τέλειες”;
Η αιτία έχει βαθιά τις ρίζες της στην παθογένεια την κοινωνίας μας…
Οι μητέρες προσπαθούν να είναι τέλειες για να αποφύγουν την κριτική.
Προσπαθούν να πληρούν τα παράλογα πρότυπα μητρότητας στον φόβο μήπως εισπράξουν αρνητικά κι επικριτικά σχόλια από τους άλλους και πολλές φορές ακόμα και από άτομα από το φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Η κριτική ξεκινά από τη βρεφική ηλικία του παιδιού…
Δε θηλάζεις το μωρό;
Δεν κάνεις καλό στην υγεία του.
Γράφεις το νήπιο σου στο ολοήμερο τμήμα του παιδικού σταθμού;
Είναι επιβλαβές για την ψυχολογία του.
Παραπάνω από το 70% των γυναικών με μικρά παιδιά ταχυδακτυλουργούν, προκειμένου να ανταποκριθούν στις οικογενειακές και τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και παρόλα αυτά, οι άλλοι βιάζονται να τις επικρίνουν.
Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, οι επικριτικοί είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή έτοιμοι να εκτοξεύσουν τα σχόλιά τους, κάποιοι διακριτικά και κάποιοι απροκάλυπτα.
Υπάρχει στ’αλήθεια λόγος να βιώνουμε όλη αυτήν την καταπίεση;
Η Susan Newman, ψυχολόγος που εξειδικεύεται σε θέματα που επηρεάζουν την οικογενειακή ζωή, μας προτείνει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
Θα πρέπει, αρχικά, να κατανοήσουμε ότι η ιδέα της “τέλειας μητέρας” αποτελεί μύθο και όχι πραγματικότητα.
Έπειτα, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο φόβος μήπως μας κρίνουν οι γύρω μας δε μας αφήνει να είμαστε ειλικρινείς.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι πιέσεις που δεχόμαστε είναι παράλογες και πρωτίστως να σταματήσουμε να κατακρίνουμε η μία την άλλη.
Η καθεμία μας χρειάζεται να υιοθετήσει τον δικό της μοναδικό τρόπο
Αυτό σημαίνει ότι κάποια από εμάς είναι ελεύθερη να θηλάσει και κάποια άλλη όχι.
Μια άλλη μπορεί να θέλει να κάνει συνδυασμό μητρικού και βιομηχανοποιημένου γάλακτος και μια άλλη να θηλάσει το παιδί της μέχρι εκείνο να φτάσει 3 χρονών.
Από το να ακούμε τα “γκουρού γονεϊκότητας”, ας επιλέξουμε αυτό που λειτουργεί καλύτερα για εμάς και την οικογένειά μας, τον δικό μας τρόπο, δηλαδή.
Είναι αποδεκτό να χάσετε τη σχολική παράσταση του παιδιού σας, επειδή οι εργασιακές υποχρεώσεις δεν το επέτρεψαν.
Είναι αποδεκτό να ντύνετε το παιδί σας με ρούχα που δε φιγουράρουν στις διαφημίσεις της τηλεόρασης και του Facebook.
Είναι αποδεκτό να επιτρέψετε στο παιδί σας να σταματήσει το άθλημα που ξεκίνησε, επειδή ανακάλυψε ότι δεν του αρέσει.
Είναι αποδεκτό να κάνετε οτιδήποτε μπορεί οι άλλοι να επικρίνουν.
Η συμμόρφωση με οικογενειακές πρακτικές και προσεγγίσεις που υιοθετούν οι γύρω σας, απλώς και μόνο για να φαίνεστε “τέλεια μητέρα”, δημιουργεί σύμφωνα με ΄έρευνες περιττό άγχος και συγχρόνως διαβιβάζει λανθασμένα γονεϊκά πρότυπα στα παιδιά σας.
Όπως πολύ σοφά παρατηρεί η συγγραφέας, Jessica Grose:
«Η ανατροφή των παιδιών δεν μπορεί να ακολουθήσει μια συνταγή. Δεν υπάρχει κανένα αλάνθαστο σύνολο κανόνων που θα οδηγήσει σε ένα τέλεια προσαρμοσμένο παιδί. Υπενθυμίζει ότι κάθε γονέας έχει διαφορετικές αξίες και διαφορετικές ιδέες για το πώς να μεταδώσει αυτές τις αξίες στα παιδιά του».
Στηρίξτε τις επιλογές σας
Χρειάζεται να δηλώσετε ρητά στους γύρω σας ότι προτίθεστε να βιώσετε τη μητρότητα με τον δικό σας μοναδικό τρόπο, ακόμα κι όταν αυτός έρχεται σε αντίθεση με τις συμβουλές τους.
Είναι επιλογή μας να σταματήσουμε να ταλαιπωρούμαστε με τις αντιλήψεις των άλλων για το τι είναι ιδανική μητρότητα και τι κάνει τα παιδιά μας ευτυχισμένα.
Το πιο πιθανό είναι να αποτύχουμε στη μητρότητα όταν δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και δεν ακολουθούμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για εμάς και τα παιδιά μας.
Μπορεί να νομίζουμε ότι είναι εφικτή η τελειότητα, αλλά, όταν αποδεχτούμε ότι στη μητρότητα δεν υφίσταται κάτι τέτοιο, εμείς και τα παιδιά μας θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να είμαστε ευτυχισμένοι.
Ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε τον μύθο της “τέλειας μαμάς” σε κάθε πτυχή της- κοινωνική, επαγγελματική, προσωπική- και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι αυτό που λειτουργεί για μια μητέρα μπορεί να μη λειτουργεί για εμάς…
Χαρά Ρ.
Πηγε΄ς: psychcentral, psycologytoday, ncbi, Frontiers in Psychology
Διαβάστε εδώ Τέλος οι καυγάδες με τα παιδιά! Αρμονική σχέση μαζί τους με αυτή τη μέθοδο.
