Φαινομενικά, είμαστε όλοι διαφορετικοί. Ο καθένας από εμάς, άλλωστε, πασχίζει σε όλη του τη ζωή να συμφιλιωθεί με τη μοναδικότητά του.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι που διαχρονικά μάς ενώνει πέρα από την ανθρώπινη φύση μας: η βαθιά και άσβεστη επιθυμία μας να γίνουμε ευτυχισμένοι.
Η ευτυχία είναι μια ιδέα, ένα ιδανικό που κατοικεί στις ψυχές όλων μας.
Πολλές φορές μοιάζει να είναι ο πολύτιμος θησαυρός στην άκρη του ουράνιου τόξου που λέγεται “ζωή”.
Τι είναι η ευτυχία;
Όταν μιλάμε για την ευτυχία, τα μάτια μας λάμπουν, η καρδιά μας χτυπά δυνατά, ένα περίεργο αίσθημα ευφορίας μάς κατακλύζει.
Ωστόσο, αν κληθούμε να την ορίσουμε με λόγια, αισθανόμαστε αμηχανία.
Για πολλούς η ευτυχία ταυτίζεται με την αγάπη, την πληρότητα, τη γαλήνη, την αθωότητα των παιδικών χρόνων, την απουσία της θλίψης και μια παρατετα΄μενη αίσθηση χαράς και ελευθερίας.
Σε κάθε περίπτωση οι πεποιθήσεις, τα βιώματα και τα τραύματά μας είναι αυτά που καθορίζουν το περίγραμμα της ευτυχίας μας.
Ποιος είναι, όμως, υπεύθυνος για την ευτυχία μας;
Η λέξη ευτυχία είναι παράγωγη του επιθέτου εὐτυχής ( εὖ + τύχη ). Επομένως, αρχικά είχε τη σημασία της καλοτυχίας, της εύνοιας της τύχης.
Αυτό σημαίνει πως για τους αρχαίους Έλληνες, η ευτυχία ή η δυστυχία ήταν καταστάσεις για τις οποίες δεν ήταν υπεύθυνος ο άνθρωπος, αλλά εξωγενείς παράγοντες, όπως η τύχη.
Συνώνυμη της λέξης ευτυχία, είναι η λέξη “εὐδαιμονία”, η οποία αρχικά δήλωνε την εύνοια του δαίμονος, του θείου, υπογραμμίζοντας και πάλι την αδυναμία του ανθρώπου να κατακτήσει την ευτυχία χωρίς τη βοήθεια των θεών.
Εν συνεχεία, όμως, καθώς η βαθιά και αταλάντευτη πίστη στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του έγινε πυρηνικό στοιχείο της αρχαίας ελληνικής σκέψης, το περιεχόμενο του όρου αυτού άλλαξε, προκειμένου να τονίσει την προσωπική ευθύνη του ανθρώπου για την κατάκτηση της ευτυχίας.
Ο Ηράκλειτος, ο μεγάλος Εφέσιος φιλόσοφος, αναφέρει ότι «ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων» (= δαίμων για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του).
Η εύδαιμονία αποτελεί θεμελιώδη όρο της αριστοτελικής φιλοσοφίας. Ο Αριστοτέλης θεωρεί πως η ευδαιμονία είναι τὸ ἀκρότατον πάντων τῶν πρακτῶν ἀγαθῶν, δηλαδή το υπέρτατο αγαθό στο οποίο κατατείνουμε μέσω των ενεργειών μας.
Ο ίδιος ορίζει την ευτυχία ως ενέργεια της ψυχής σύμφωνα με τους κανόνες της αρετής («ἡ εὐδαιμονία ἐστὶ ψυχῆς ἐνέργειά τις κατ’ ἀρετὴν τελείαν»), αναδεικνύοντας την άρρηκτη σχέση της ευτυχίας με τον ενάρετο βίο.
Η ψυχή που ταλανίζεται από τα πάθη και τα ελαττώματα του χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένη.
Ο ευτυχισμένος άνθρωπος πορεύεται συνειδητά στο δρόμο της αρετής, στο δρόμο της μεσότητας.
Ολοκληρώνοντας…
Αν η ευτυχία ήταν χρώμα, θα πλημμύριζε τα μάτια μας με φως…
Αν ήταν τοπίο, θα έμοιαζε με λίμνη που στα γαλήνια νερά της καθρεφτίζεται η απεραντοσύνη ενός ανέφελου ουρανού…
Αν είχε πατρίδα, αυτή θα ήταν η καρδιά μας…
Ανδριάνα Γ. Ρ.
Διαβάστε ακόμη: Μπορούμε να βιώσουμε 5 τύπους ευτυχίας. Ποιοι είναι αυτοί;
Επίκουρος: ο κήπος της ευτυχίας
Μπορούν τα χρήματα να αγοράσουν την ευτυχία; Ας δούμε τι λένε οι ειδικοί
