Ένα υπέροχο βιβλίο για κάθε γονέα…

Η γονεϊκότητα είναι ένα δώρο, για όλους όσοι μπορούν να την εκτιμήσουν, αλλά είναι παράλληλα και ένας δρόμος ανηφορικός, γεμάτος προκλήσεις.

Όταν πορεύεσαι σε αυτόν το δρόμο δεν αναλαμβάνεις απλώς να γαλουχήσεις έναν άλλο άνθρωπο, αλλά να μεγαλώσεις κι εσύ ο ίδιος, να ανακαλύψεις τη δύναμη να υπερβαίνεις το Εγώ σου, για να φανείς αντάξιος του πολυεπίπεδου και απαιτητικού ρόλου σου.

Η ανατροφή ενός παιδιού συνοδεύεται συχνά από δυσκολίες ανυπέρβλητες για εκείνους που είναι γονείς όχι κατ’ όνομα, αλλά κατ’ ουσίαν.

Οι γονείς κάθε βράδυ ακουμπούν στο μαξιλάρι τους τις έγνοιες τους, τις ενοχές και τις επίμονες σκέψεις που αφορούν τα παιδιά τους.

Άλλοτε, πάλι το μουσκεύουν με δάκρυα, γιατί η μέρα τούς νίκησε, ο θυμός και τα πικρά λόγια επικράτησαν…

Κάθε γονέας χρειάζεται υποστήριξη και καθοδήγηση στο έργο του, ειδικά στην εποχή μας που όλα αλλάζουν με γεωμετρική πρόοδο, που ποτέ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος πως όσα διδάσκεις τα παιδιά σου θα τα βοηθήσουν πραγματικά.

Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου

Η Philippa Perry, έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας, μας προσφέρει τη δική της προοπτική για τη διαχείριση των προκλήσεων της γονεϊκότητας μέσα από το βιβλίο της: “Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου“.

Οι λόγοι που ένας γονέας ή ένας υποψήφιος γονέας θα ήταν γόνιμο να διαβάσει αυτό το βιβλίο είναι πολλοί.

Η συγγραφέας έχει επιλέξει να περιγράψει με τρόπο απλό, ρεαλιστικό και χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης τη σχέση γονέα και παιδιού.

Γι’ αυτό, άλλωστε, παραθέτει και πολλά παραδείγματα από τη μακρόχρονη εμπειρία της ως ψυχοθεραπεύτριας, τα οποία αισθητοποιούν κατά τρόπο μοναδικό τις δυσκολίες στη συνύπαρξη των γονέων με τα παιδιά τους, αλλά και την ανεξάντλητη δυναμική αυτής της σχέσης.

Επιπρόσθετα, θίγει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που αφορούν τόσο τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών όσο και την εφαρμογή πρακτικών για την αποτελεσματικότερη επικοινωνία μας με αυτά.

Ακόμη, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν αποτελεί έναν αφηρημένο οδηγό καλού γονέα, αλλά μια υπενθύμιση ότι η σχέση που χτίζουμε με τα παιδιά μας είναι στην πραγματικότητα ένα καθρέφτισμα της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας.

Παράλληλα, οι εμπειρίες που είχαμε ως παιδιά και ο τρόπος ανατροφής μας από τους γονείς μας συχνά αποτελούν το εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και το πρότυπο που έχουμε χτίσει για τον ιδανικό γονέα.

Ένα παιδί χρειάζεται ζεστασιά και αποδοχή, σωματική επαφή, τη φυσική σας παρουσία, αγάπη αλλά και όρια, κατανόηση, παιχνίδι με παιδιά και ενηλίκους, παρηγοριά όταν νιώθει απειλή ή δυσφορία, και φυσικά τον χρόνο και την προσοχή σας.

Αυτό όμως που περισσότερο από καθετί άλλο μπαίνει ανάμεσα σε εμάς και το παιδί μας είναι αυτό που εισπράξαμε εμείς όταν ήμαστε βρέφη και παιδιά. Αν δεν εξετάσουμε τον τρόπο που μεγαλώσαμε και την κληρονομιά που λάβαμε από τους γονείς μας, είναι σίγουρο ότι το παρελθόν θα επιστρέψει και θα μας εκδικηθεί.

Η χαρά του να είσαι γονέας…

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου δεν κατοικεί η επίκριση, αλλά η βαθιά κατανόηση για το γονέα που πολλές φορές μοιάζει με απαλό χάδι στην πλάτη.

Το να έχει παιδί κανείς, για μένα είναι κάπως έτσι: Στην αρχή περπατάς αργά στον δρόμο, γιατί τα ποδαράκια του παιδιού σου είναι πολύ κοντά και μπορεί να κάνει μόνο μικρά βηματάκια.

Μετά από κάποιον καιρό το βήμα σας συγχρονίζεται και όταν πλέον περάσουν τα χρόνια, τα παιδιά θα προσπεράσουν κι εμείς θα τρέχουμε από πίσω για να τα προλάβουμε.

Αυτό είναι το στάδιο για το οποίο γίνεται όλη αυτή η επένδυση χρόνου, φροντίδας, ενδιαφέροντος, σεβασμού και αγάπης.

Τότε οι γονείς βλέπουν τους καρπούς των κόπων τους μέσα από ένα πλάσμα που έχει διαμορφώσει έναν ασφαλή δεσμό, έχει περιέργεια για τον κόσμο και ξέρει τι νιώθει, ώστε να μπορεί να αποφασίσει τι θέλει και χρειάζεται στη ζωή του.