Το μονοπάτι της εσωτερικής άνθησης

Το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας, το αν θα ξοδέψουμε το χρόνο μάς εδώ ή αν θα αφήσουμε τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια να αποκαλύψουν την εσωτερική μας ομορφιά, είναι ερωτήματα που κατά πάσα πιθανότητα απασχολούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο Mark Nepo, συγγραφέας του βιβλίου The Book of Awakening, αποκαλύπτει στο Spirituality Health τις αλήθειες εκείνες που του επέτρεψαν να παραμείνει ανοιχτός στο θαύμα της ζωής.

Ποιες είναι, όμως, αυτές;

1. Να ραγίζεις

Το να λυγίζεις και να σπας κάτω από το βάρος της ζωής δεν είναι ποτέ διασκεδαστικό. Κανείς δεν επιδιώκει να σπάσει. Κανείς δεν το ζητάει. Αλλά όπως συμβαίνει και με τη διάβρωση, το να είσαι ραγισμένος είναι μια φάση της ανάπτυξης, όχι μια ανεπάρκεια.

Έχουμε στιγματίσει το σπάσιμο ως ένδειξη βλάβης ή αδυναμίας.

Ωστόσο, μυστηριωδώς, όταν κάποιος σπάει, οδηγείται σε εσωτερική μεταμόρφωση. Αντί, λοιπόν, να αρνούμαστε ή να αντιστεκόμαστε σε αυτήν τη φάση της ανάπτυξης, θα ήταν γόνιμο να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας στη χαρτογράφηση του νέου εδάφους που απλώνεται μπροστά μας.

Σε ποιον νέο τρόπο σκέψης ή ζωής οδηγούμαστε;

Είναι κατανοητό ότι αυτή η αναπτυξιακή φάση της διάσπασης είναι επώδυνη και δύσκολα υποφερτή.

Μπορεί, όμως, να δείχνει με τρόπο εμφατικό πόσο ανάγκη έχουμε τον Άλλο, για να μας βοηθήσει να εισέλθουμε στην απεραντοσύνη που ανοίγεται από το σπάσιμο και να απολαύσουμε μαζί το θαύμα που μας αποκαλύπτεται.

Διαβάστε ακόμη: Kintsugi: η τέχνη που κάνει τις «πληγές» πολύτιμες

2. Να είσαι διάφανος

“Είναι καλό να είσαι διάφανος;”

To ερώτημα αυτό δείχνει πόσο εξοικειωμένοι είμαστε με την τέχνη της απόκρυψης. Όταν κάποιος λέει: “Μπορώ να σε διαβάσω”, αισθανόμαστε εκτεθειμένοι.

Όμως δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη ή μεταμόρφωση ή ακεραιότητα στη σχέση αν δεν είμαστε διάφανοι. Στο ποίημά του “Αυτοπροστασία“, ο D.H. Lawrence θέτει το ερώτημα:

Είναι ο καλύτερος τρόπος αυτοπροστασίας να κρύβεις αυτό που είσαι ή να είσαι αυτός που είσαι;

Συνεχίζει επισημαίνοντας ότι μόνο τα πλάσματα που είναι ολότελα ο εαυτός τους έχουν επιβιώσει στο πέρασμα των αιώνων. Αυτά που καμουφλάρονταν έχουν χαθεί.

Φυσικά, το να είσαι ορατός έχει κόστος. Μπορεί να πληγωθούμε, να παρεξηγηθούμε, να απορριφθούμε ή να ξεγελαστούμε.

Αλλά το κόστος του να μην είμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε, του να μένουμε κρυμμένοι, είναι πιο διαβρωτικό και επιζήμιο για την ψυχή μας και για την ίδια τη ζωτική μας δύναμη.

Το να είμαστε διάφανοι επιτρέπει να μας αγγίξουν. Μας φέρνει πιο κοντά. Δίνει βάθος στις σχέσεις μας.

Όταν είμαστε κρυμμένοι ή περιχαρακωμένοι, μπορούμε μόνο να αντανακλάμε τη ζωή. Ό,τι μας πλησιάζει αναπηδά. Όταν είμαστε ανοιχτόκαρδοι, απλώνουμε τα χέρια στη ζωή.

Οι πληγές και οι προσβολές, ακόμη και η αμηχανία που νιώθεις ,επειδή σε ξεγελούν δεν είναι ευχάριστες καταστάσεις. Αλλά όταν δεν μένουμε ανοιχτοί στην παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής, αποφεύγουμε το άγγιγμα των αγγέλων στην πορεία.

3. Να είσαι ευάλωτος

Ακόμα κι αν χρειαστούν χρόνια, είναι σημαντικό να θεραπεύσουμε τα πληγωμένα μας κομμάτια, ώστε να μπορέσουμε να ανακτήσουμε την πλήρη λειτουργία της καρδιάς μας.

Τα μέρη της καρδιάς μας που είναι πληγωμένα και απροσπέλαστα παραμένουν δεσμευμένα και δεν είναι διαθέσιμα για να τα χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας.

Αν δεν επεξεργαστούμε τα πληγωμένα κομμάτια μας, αυτά γίνονται σκοτεινά και σκληρά. Το να είμαστε ευάλωτοι μας επιτρέπει να ανακτήσουμε την καρδιά μας, επειδή το να είμαστε ευάλωτοι και τρυφεροί επιτρέπει στις πληγές μας να μαλακώσουν και να επουλωθούν.

Ο θυμός, ακόμη και όταν είναι δικαιολογημένος, γίνεται σκληρότητα, αν δεν τον επεξεργαστούμε και δεν του επιτρέψουμε να μαλακώσει.

Συχνά, όταν θυμώνουμε, είναι επειδή έχουμε πληγωθεί. Όταν μπορούμε να αφήσουμε τον θυμό να υποχωρήσει, ανακαλύπτουμε μια θλίψη πίσω από αυτόν που μας οδηγεί να εξετάσουμε τις πληγές μας.

Όταν παραμένουμε θυμωμένοι, δεν αφήνουμε ποτέ το σημείο που πληγώθηκε να μαλακώσει, και έτσι, δεν μπορεί ποτέ να θεραπευτεί.

Το να παραμένουμε ευάλωτοι είναι ένας θεραπευτικός παράγοντας που μας επιτρέπει να γίνουμε και πάλι ολόκληροι. Όπως επιβεβαιώνουν όλοι οι αρχαίοι σοφοί, όλα μαλακώνουν με τον καιρό. Αν θέλουμε να μαλακώσουμε όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί, πρέπει να φέρουμε τα πληγωμένα μας μέρη στο φως.