Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες και μέτοχοι του Θείου Δράματος.
Παρακολουθούμε για μία ακόμη φορά το Θεάνθρωπο να πορεύεται με απόλυτη επίγνωση προς το θάνατο, να υπομένει στωικά την προδοσία, να ανεβαίνει στο μαρτυρικό Γολγοθά κουβαλώντας τα βάρη της ανθρωπότητας, να εγκαταλείπει τη ζωή στο Σταυρό, να νικά πανηγυρικά τη θνητή μας μοίρα με την Ανάστασή του.
Οι μέρες αυτές ξεχωρίζουν όχι μόνο για την ιδιαίτερη εθιμοτυπία τους, αλλά κυρίως για την πνευματική τους βαρύτητα.
Προσωρινά παίρνουμε απόσταση από την καθημερινότητα και επιτρέπουμε στο νου και την καρδιά μας να αναμετρηθεί με ζητήματα υψηλά, όπως η θνητότητά μας, το νόημα της θυσίας και η αιώνια ζωή.
Την ψυχή μας επισκέπτονται πλήθος συναισθημάτων και αισθημάτων, που την κάνουν να δονείται σε έναν ρυθμό λυτρωτικό, αφυπνιστικό, σχεδόν υπερκόσμιο.
Η κατάνυξη, όμως, είναι χωρίς αμφιβολία το αίσθημα που δίνει τον τόνο σε κάθε θρησκευτική εκδήλωση κατά τη διάρκεια του Πάσχα.
Τι είναι, όμως, η κατάνυξη;
Η κατάνυξη είναι ένα αίσθημα που μπορείς πρωτίστως να νιώσεις και δευτερευόντως να περιγράψεις.
Είναι ένα κράμα βαθιάς ευλάβειας και ευσέβειας. Ένα κύμα συγκίνησης που γεννιέται μέσα από τη συμμετοχή μας σε μυστήρια θεία. Είναι η απόδειξη πως ο ΄άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος μόνο για τα γήινα…
Η λέξη κατάνυξη δεν είχε βέβαια πάντοτε αυτή τη σημασία. Σήμαινε, ακόμη, τη νάρκη της ψυχής, το λήθαργο, την εκθάμβωση, όπως επιβεβαιώνεται και από την ακόλουθη φράση της Παλαιάς Διαθήκης:
«ἐπότισας ἡμᾶς οἶνον κατανύξεως».
Επίσης, το αρχικό της περιεχόμενο είναι το τσίμπημα, η βαθιά λύπη που κεντά την καρδιά μας.
Άλλωστε, ο όρος κατάνυξις προέρχεται από το αρχαίο ρήμα νύσσω που σημαίνει κεντώ, τρυπώ και έχει ετυμολογική συγγένεια με το αρχαίο ὄνυξ (=νύχι) και το νεοελληνικό νυστέρι.
Μάλιστα, στην Καινή Διαθήκη απαντά η ακόλουθη φράση: «ἀλλ’ εἷς τῶν στρατιωτών λόγχη αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε», η οποία αναφέρεται στο Ρωμαίο στρατιώτη που τρύπησε με τη λόγχη του τα πλευρά του Χριστού, για να επιβεβαιώσει το θάνατό του.
Ολοκληρώντας…
Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα οι εικόνες, οι μελωδίες, οι αναμνήσεις κεντούν την καρδιά μας και της ζητούν να θυμηθεί την ωραιότητά της, να ταπεινωθεί, για να βιώσει το θαύμα, να περιπλανηθεί και πάλι σε τόπους ιερούς και θείους…
Ἂς ἀρθῶμεν ἀπό τῆς σήμερον ὑπὸ τῶν θείων τοῦ Νυμφίου μολπῶν ὑπὲρ τὸ ὑλιστικὸν πεδίον, ἐφοὺ τὸν λοιπὸν βιοῦμεν χρόνον, καὶ κατανυσσόμενοι καὶ ἐνοῦντες τὴν φωνὴν τῆς ψυχῆς μας εἰς τοὺς λυρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας ὕμνους…
Ανδριάνα Γ. Ρ.
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Τι είναι ο θάνατος του Εγώ;
Τι σημαίνει το να έχουμε μια καλή ψυχική υγεία
Comments are closed.