Ο λόγος έχει ΛΟΓΟ να λέγεται;

Τα λόγια είναι αυτά που δίνουν μορφή στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, υπόσταση στην εσωτερική μας ζωή. Τα λόγια διεκδικούν τη σύνδεσή μας με τον Άλλο και ό, τι μάς περιβάλλει.

Η θέση του λόγου στο παρελθόν

Σε εποχές που μάλλον για τους περισσότερους φαντάζουν μακρινές, ο λόγος κάθε ανθρώπινης ύπαρξης είχε βαρύτητα, δύναμη, αξία.

Όταν έδινες μια υπόσχεση, ήσουν υποχρεωμένος να την τηρήσεις. Ο όρκος περιβαλλόταν με ιερότητα και σεβασμό. Κάθε φορά που εξέφραζες δημόσια τη γνώμη σου, έπρεπε να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός, διότι τα λόγια σου μπορεί να γινόταν κομμάτι της προσωπικής σου ιστορίας.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι τιμούσαν το λόγο τους; Κάθε άλλο. Υπήρχαν πάντοτε επίορκοι και εξωμότες. Άνθρωποι που δε δίσταζαν με τη χάρη του λόγου τους να παραπλανούν και να εκμαυλίζουν συνειδήσεις.

Εντούτοις, εκείνοι ήταν αναγκασμένοι να δεχτούν τις κοινωνικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συμπεριφοράς και συχνά την αμαύρωση της δημόσιας εικόνας τους.

Για τους αρχαίους Έλληνες, μάλιστα, η συνέπεια λόγων και έργων ήταν ένδειξη χρηστού ήθους, εντιμότητας και ακεραιότητας, στοιχείο διακριτικό μιας σπουδαίας πολιτικής προσωπικότητας.

Γιατί στην εποχή μας οι άνθρωποι δεν τιμούν το λόγο τους;

Πολλοί θα ισχυριστούν πως η αιτία που οι άνθρωποι διακηρύσσουν υποσχέσεις χωρίς να έχουν την πρόθεση να τις τηρήσουν ή μιλούν χωρίς να σκέφτονται, είναι η εκτεταμένη ηθική κατάπτωση των καιρών μας, η απουσία αξιών και ιδανικών

Αυτή η ερμηνεία έχει κατά πάσα πιθανότητα ισχυρά ερείσματα.

Ωστόσο, μπορεί να κρύβεται και κάποια άλλη αιτία πίσω από αυτήν την παράλογη συμπεριφορά μας.

Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τη δύναμη του λόγου.

Μας διαφεύγει συχνά πως τα λόγια δεν είναι πάντοτε “πτερόεντα”, οντότητες αέρινες, αλλά συμμετέχουν με τρόπο ενίοτε καθοριστικό στη δόμηση της πραγματικότητάς μας.

Η δύναμη του λόγου

Λόγια ενθάρρυνσης μπορεί να αποτελέσουν το εφαλτήριο για σπουδαίες πράξεις, ενώ εκφράσεις προσβλητικές και μειωτικές ενδέχεται να οδηγήσουν στην παραίτηση.

Ακόμη, ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας διαμορφώνει την αυτοεικόνα μας και κατά συνέπεια το βαθμό της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησής μας.

Όταν τα λόγια μας γίνονται υπηρέτες του αρνητισμού και της απαισιοδοξίας, συχνά επιβεβαιώνονται από την εμπλοκή μας σε δυσάρεστες εμπειρίες. Αντίθετα, ο θετικός τρόπος σκέψης και έκφρασης φαίνεται να προσελκύει ευχάριστες εμπειρίες.