Οι αυθεντικοί ηγέτες είναι, εξ ορισμού, μοναδικά άτομα. Διαθέτουν μια σειρά από ιδιότητες και δεξιότητες που τους επιτρέπουν να ηγούνται. Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι ανέφικτα ή πολύ δύσκολα στο να τα μάθουμε.

Οι περισσότεροι από εμάς πιθανότατα δε λάβαμε ούτε την εκπαίδευση ούτε την ανατροφή για να διανύσουμε την εσωτερική πορεία που οδηγεί στην ηγεσία.

Αν τα μαθηματικά δεν διδάσκονταν συστηματικά στο σχολείο, η γνώση των μαθηματικών θα ήταν ένα σπάνιο επίτευγμα. Το ίδιο ισχύει και για την ηγεσία.

Πολιτισμικά, τείνουμε να εστιάζουμε στα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ηγετών: πώς παρουσιάζονται, την ευφυΐα τους, το στυλ τους και την επιρροή τους.

Ο δρόμος προς τη βιώσιμη και γνήσια ηγεσία, ωστόσο, είναι ένας εσωτερικός δρόμος που μπορεί να καλλιεργηθεί.

Οι τρεις πυλώνες της αυθεντικής ηγεσίας:

Συναισθηματική νοημοσύνη

Οι μεγάλοι ηγέτες επικοινωνούν με απόλυτη αποτελεσματικότητα.

Αυτός ο πρώτος πυλώνας της ηγεσίας πηγάζει από τη συναισθηματική νοημοσύνη, η οποία αφορά την ικανότητα βαθιάς σύνδεσης με τους άλλους μέσω συναισθημάτων και όχι απλώς μέσω γεγονότων.

Η εστίαση στη γνωστική νοημοσύνη, η οποία υποτιμά τη συναισθηματική νοημοσύνη, είναι ελλιπής.

Δεν είμαστε ρομπότ που συναλλάσσονται μεταξύ τους, αλλά πολύπλοκοι άνθρωποι με μοναδικές προσωπικές αφηγήσεις, συναισθήματα και πεποιθήσεις.

Οι ίδιες λέξεις ή φράσεις μπορεί να σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους.

Η συναισθηματική νοημοσύνη απαιτεί τόσο την επίγνωση των συναισθημάτων και των πεποιθήσεων του άλλου όσο και των δικών σας.

Οι αυθεντικοί ηγέτες συνδέονται σε συναισθηματικό επίπεδο με τους γύρω τους.

Η συναισθηματική συνδεσιμότητα διευκολύνει τη συνεκτική επικοινωνία.

Αυθεντικότητα

Ο επόμενος πυλώνας της ηγεσίας είναι η αυθεντικότητα.

Συναντώντας ή βλέποντας ηγετικα΄ άτομα, παρατηρεί κανείς ότι είναι εξαιρετικοί.

Λάμπουν λόγω της αυθεντικότητάς τους, η οποία είναι μια πολύ σπάνια ιδιότητα.

Ένα αυθεντικό άτομο προκαλεί την εικόνα κάποιου που δεν έχει νοθευτεί από φόβο, ανησυχίες για την αυτοεκτίμηση ή ανησυχίες για το τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτόν.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται για το τι σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς ή, πιο συγκεκριμένα, τι νομίζουν ότι σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς.

Η αυθεντικότητα μας επιτρέπει να είμαστε δεκτικοί στα σχόλια και τις απόψεις των άλλων.

Όταν, όμως, οι σκέψεις συνωμοτούν για να πλέξουν μια αφήγηση σχετικά με το γιατί δεν πρέπει να πούμε ή να κάνουμε κάτι, χάνουμε την αυθεντικότητά μας.

Η αυθεντικότητα απαιτεί ένα γνήσιο μοίρασμα του εσωτερικού μας εαυτού.

Πολύ συχνά, οι πράξεις μας αντανακλούν την πρόθεση να αποφύγουμε ορισμένες συνέπειες.

Και έτσι, τροποποιούμε ή καταπιέζουμε τις επικοινωνίες μας και παίζουμε εκ του ασφαλούς.

Αυτές οι τάσεις μειώνουν την αυθεντικότητά μας, καθώς περιορίζουν την ανάπτυξη και την αυτοεκτίμησή μας.

Οι μεγάλοι ηγέτες δεν πέφτουν θύματα αυτών των ανησυχιών.

Οι αυθεντικοί ηγέτες μαθαίνουν από τους γύρω τους, καθώς ο διαχωρισμός μεταξύ εαυτού και άλλων απομακρύνεται.

Η βασική αίσθηση του αυθεντικού εαυτού είναι πάντα μια αναδυόμενη διαδικασία, ποτέ στατική.

Ανεμπόδιστοι από τον περιορισμό της ανησυχίας για το πώς σας αντιλαμβάνονται, είστε ελεύθεροι να συντονιστείτε με τον εαυτό σας, τους γύρω σας και το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον σας.

Αγκαλιάζοντας την αβεβαιότητα

Ο τρίτος πυλώνας της αυθεντικής ηγεσίας απαιτεί μια αντιφατική αποδοχή της αβεβαιότητας.

Ο προσανατολισμός μας προς την πρόβλεψη των μελλοντικών γεγονότων – ένα κατάλοιπο του Νευτώνιου ντετερμινισμού – μας έχει αναγκάσει να αναζητούμε τη βεβαιότητα και την προβλεψιμότητα και επομένως να αποφεύγουμε την αβεβαιότητα.

Από αυτό το παράδειγμα, βλέπουμε τους εαυτούς μας ως ξεχωριστούς και αποκομμένους από τα μελλοντικά γεγονότα, γεγονός που ακυρώνει τη γνήσια ηγεσία, καθώς γινόμαστε θεατές και όχι ηγέτες.

Αυτή η κατάσταση αναλυτικής δουλείας είναι αντίθετη με την ηγεσία.

Δεν μπορούμε να ηγηθούμε των άλλων με το να φερόμαστε σαν να παίζουμε μια παρτίδα σκάκι.

Οι ηγέτες πρέπει να ενημερώνονται από σχετικές πληροφορίες, αλλά να μην πνίγονται από μια χιονοστιβάδα δεδομένων.

Όταν ένας αυθεντικός ηγέτης αγκαλιάζει την αβεβαιότητα για να πραγματώσει νέες δυνατότητες, ο φόβος να κάνει λάθη υποχωρεί.

Αυτό που αποκαλούμε λάθος δεν είναι παρά ένα στιγμιότυπο παγωμένο στο χρόνο.

Όμως ο χρόνος δεν μένει ακίνητος.

Οι αυθεντικοί ηγέτες δεν ανησυχούν για τις συνέπειες των πράξεών τους όσο σκέφτονται τις συνέπειες των αδράνειών τους.

Η παροιμία “Η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή” πρέπει να αναθεωρηθεί ως “Τα πάντα ρέουν διαρκώς”.

Οι μεγάλοι ηγέτες πρέπει απολαμβάνουν τη ροή, να βουτούν μέσα και να ηγούνται πραγματικά.

Αυτό απαιτεί να βλέπεις την αβεβαιότητα ως σύμμαχό σου, το πεδίο από το οποίο δημιουργούνται νέες δυνατότητες.

πηγή: psychologytoday

Δείτε ακόμη: Ζώντας με σκοπό ένα εσωτερικό ταξίδι