Η γονεϊκότητα είναι μία μαγική, αλλά συγχρόνως εξαντλητική εμπειρία. Οι καλές στιγμές διαρκώς διαδέχονται τις κακές και το αντίστροφο.
Τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμη πιο δύσκολα, όταν οι γονείς επιδιώκουν να είναι τέλειοι, προσπαθώντας να τα κάνουν όλα σωστά.
Γιατί, όμως, να επιφορτίζονται με αυτή την ευθύνη, αφού στην πράξη η τελειότητα είναι ανέφικτη;
Γιατί να βιώνουν τέτοια παράλογη πίεση, όταν αυτή μπορεί να είναι επιζήμια για την υγεία και την ευτυχία των παιδιών τους και των ίδιων;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά έχει τις ρίζες της στις επιταγές της κοινωνίας μας, η οποία απαιτεί από τους σύγχρονους γονείς να συνδυάζουν με επιδέξιο τρόπο όχι μόνο τη γονεϊκότητα, αλλά και οποιοδήποτε άλλο ρόλο αναλαμβάνουν.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, κάθε γονέας χρειάζεται να είναι θετικός και όχι τέλειος για να μεγαλώσει αφενός σωστά τα παιδιά του και να απολαύσει αφετέρου τον ρόλο του.
Ας δούμε γιατί…
1. Τα παιδιά αντανακλούν τις συμπεριφορές των γονιών τους
Η ανατροφή που λαμβάνουν τα παιδιά έχει καθοριστική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και λειτουργούν τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή.
Παράλληλα, οι πράξεις μας και όχι τα λόγια μας είναι αυτές που θα λειτουργήσουν ως πρότυπα συμπεριφοράς για εκείνα.
Και καθώς η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις, λάθη και απογοητεύσεις, το να προσπαθούμε να σταθούμε ως τέλειοι γονείς μπροστά τους, δεν είναι καθόλου ωφέλιμο για αυτά.
Τα παιδιά είναι βέβαιο ότι θα πειραματιστούν με τα όρια, θα κάνουν σφάλματα και θα χάσουν τον προσανατολισμό τους πολλές φορές.
Εκείνο που χρειάζονται, λοιπόν, είναι ένα πρότυπο γονέα που δε φοβάται τα λάθη του, αντιθέτως τα αντιμετωπίζει με θάρρος και προσπαθεί να τα διορθώσει.
Παράλληλα, έχουν ανάγκη την καθοδήγησή μας, όταν τα ίδια αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα.
2. Η τελειομανία δεν αποτελεί υγιή συμπεριφορά
Οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας επιρρεπείς στα λάθη, καθώς αυτά εξυπηρετούν τη διαδικασία της μάθησης.
Το να συμπεριλαμβάνουμε στους στόχους μας την τελειότητα μπορεί να μας προκαλέσει περιττό άγχος, αφού αυτή είναι ανέφικτη.
Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει δικαίωμα στο λάθος στη διαδρομή για την επίτευξη των στόχων του.
Εκείνο που έχει σημασία είναι να προσπαθούν να κατακτήσουν τα όνειρά τους, χωρίς να αφήνουν τα ελαττώματα ή τις ανασφάλειές τους να σταθούν εμπόδιο στον εκάστοτε αγώνα τους.
Έτσι, κάθε γονέας είναι σημαντικό να προσπαθεί από τη μία να μη γίνεται ο χειρότερος κριτής του εαυτού του κι από την άλλη να αναγνωρίζει τις αδυναμίες και τα όρια εξάντλησής του.
Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να διδάξουμε στα παιδιά μας πόσο σημαντική είναι η προσπάθεια να παραμείνουμε σταθεροί και όχι τέλειοι απέναντι στους στόχους μας, προκειμένου να διατηρήσουμε την ενέργεια, την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή μας στα ύψη.
3. Η γονεϊκότητα δεν είναι προβλέψιμη
Σε έναν ιδανικό κόσμο γονεϊκότητας, όπου όλα είναι υπολογισμένα με ακρίβεια, ο τέλειος γονέας θα μπορούσε να προβαίνει συνεχώς σε σωστές επιλογές.
Επειδή, όμως, η καθημερινότητά μας είναι κάθε άλλο παρά προβλέψιμη, η τελειότητά μας ως είναι ανέφικτη.
Τα παιδιά μερικές μέρες μπορεί να είναι ήρεμα και πρόθυμα, ενώ τις υπόλοιπες να έχουν ξεσπάσματα για ασήμαντες αφορμές.
Τη μία μέρα μπορεί όλα να λειτουργούν άψογα και την άλλη να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα σωστά.
Το να προσπαθούμε να είναι είμαστε τέλειοι, λοιπόν, όχι μόνο δεν είναι δυνατόν, αλλά μπορεί να διαβιβάσει λανθασμένα μηνύματα στα παιδιά μας.
Όταν αντιλαμβανόμαστε την εκάστοτε πρόκληση ως απόδειξη της αποτυχίας μας και όχι ως ευκαιρία να αποκτήσουμε νέες γνώσεις από τα λάθη μας και να βελτιώσουμε το ρολό μας ως γονείς, διδάσκουμε στα παιδιά μας να μην αποδέχονται τα μαθήματα της ζωής και να αντιστέκονται σε αυτά.
Μάλιστα, είναι πολύ πιθανόν, να προβάλουμε στο παιδί μας τη δική μας ανάγκη για τελειότητα, ζητώντας από αυτό να συμπεριφέρεται συνεχώς με τέλειο τρόπο.
Αυτό μπορεί να ασκήσει στο παιδί μας μεγάλη πίεση και συγχρόνως να βλάψει τη σχέση μας μαζί του.
Εάν, από την άλλη, φερόμαστε με ευγένεια στον εαυτό μας, αποδεχόμαστε όλες τις πλευρές του και προσπαθούμε για το καλύτερο, μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους, να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους και να εστιάζουν κι εκείνα στον εαυτό τους.
Η τελειομανία μπορεί να καταλήξει ένα παιχνίδι σύγκρισης με άλλους γονείς και ακόμη χειρότερα μπορεί να μας καταστήσει δέσμιους των απόψεων των άλλων ανθρώπων.
Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν να αποπροσανατολιστούμε από τις ιδιαίτερες ανάγκες του παιδιού μας, οι οποίες το καθιστούν ένα μοναδικό ον που έχει το δικαίωμα να λειτουργεί διαφορετικά από τους άλλους.
Τα λάθη είναι αποδεκτά, ζητήστε συγνώμη, προσπαθήστε ξανά και ξανά, παραμείνετε θετικοί και δημιουργήστε με αυτό τον τρόπο υγιή πρότυπα ανάπτυξης για τα παιδιά σας.
Εστιάστε στο να χτίσετε ισχυρούς δεσμούς και όμορφες αναμνήσεις μαζί τους.
Δημιουργήστε στην οικογένειά σας ένα περιβάλλον αποδοχής, ευγένειας, σεβασμού και αγάπης, όχι τελειότητας…
Χαρά Ρ.
Διαβάστε ακόμη: Όποια δεν είναι «τέλεια μαμά» να σηκώσει το χέρι της
7 βασικές ανάγκες προσκόλλησης των παιδιών για να ευδοκιμήσουν
Πώς να βοηθήσετε τα παιδιά να αντιμετωπίσουν το πένθος και τη θλίψη
7 τρόποι για να παρακινήσετε τα παιδιά όταν δεν έχουν καθόλου κίνητρα
