Η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας μάς προσφέρει ασύλληπτες δυνατότητες επικοινωνίας. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό μπορούμε εύκολα και αβίαστα να συνομιλούμε με τον άλλο, να ανταλλάσσουμε ιδέες, απόψεις, να σχολιάζουμε την καθημερινότητά μας.
Εντούτοις, η επικοινωνία μέσω των ηλεκτρονικών μέσων δεν έχει τη χάρη της επιστολογραφίας.
Η επιστολογραφία είναι μια πολύ παλιά τέχνη, που απαιτεί ελάχιστα· ένα φάκελο, λευκό χαρτί, γραφίδα, μελάνι, ένα «εγώ» κι ένα «εσύ».
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας. Το να ζητάμε από κάποιον να επικοινωνεί μέσω επιστολών γραμμένων σε χαρτί είναι ένας ρομαντικός αναχρονισμός.
Είμαστε παιδιά αυτής της εποχής και πρέπει να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που συνδέονται με αυτήν.
Όμως, είναι αναγκαίο πού και πού να εμπνεόμαστε από στοιχεία άλλων εποχών, τα οποία μπορεί να δώσουν στην πραγματικότητά μας χρώμα, βάθος και πολλές φορές ουσία.
Γιατί, λοιπόν, να γράψουμε ένα γράμμα;
- Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να γράψεις ένα γράμμα σημαίνει ότι για λίγο αποφασίζεις να κλείσεις τις πόρτες στον κόσμο, να συγκεντρωθείς σε εσένα, να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου. Πόσο ακριβές είναι αυτές οι στιγμές!
- Ένα λευκό χαρτί αποτελεί ένα πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να χωρέσεις όλα όσα θέλεις να πεις στον άλλο. Μπορεί αυτό εκ πρώτης όψεως να δείχνει περιοριστικό, αλλά δεν είναι.
Η τεχνολογία μάς προσφέρει τη δυνατότητα να γράφουμε όσο συχνά θέλουμε και όσο θέλουμε. Κανένας απολύτως περιορισμός. Το θέμα, όμως, είναι τι γράφουμε.
Υπάρχει η αίσθηση πως πλέον η επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων μάς διδάσκει πώς να αποφεύγουμε το ουσιώδες. Γράφουμε, μιλάμε, αλλά πόσο συχνά λέμε τα σημαντικά;
Το λευκό χαρτί σε αναγκάζει να βουτήξεις την πένα στις σκέψεις σου, να διαλέξεις τις καλύτερες και να τις αποτυπώσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτό να γίνει άξιος αγγελιαφόρος του νου και της καρδιάς σου.
Στο λίγο, το ελάχιστο, πρέπει να χωρέσεις τη δική σου αλήθεια.
- Το γράμμα είναι κάτι από εσένα.
Μια επιστολή έχει κάτι από εσένα· το γραφικό σου χαρακτήρα, την αισθητική σου στην επιλογή του χαρτιού, τις τσαλακωμένες άκρες, το άρωμά σου. Αυτό καθιστά την επικοινωνία σου με τον άλλο μοναδική και ανεπανάληπτη.
4. Αποτελεί κομμάτι της προσωπικής σου ιστορίας.
Ενδέχεται, όταν διαβάσεις μετά από χρόνια ένα γράμμα που έστειλες ή έλαβες από κάποιον, να ανακαλύψεις μια πλευρά του εαυτού σου που είχες ίσως ξεχάσει.
Σε ένα γράμμα μπορεί να συναντήσεις ξανά την παιδική σου αφέλεια, τη ρομαντική διάθεση του έφηβου εαυτού σου, την τρυφερή ματιά των γονιών σου…
Διαβάζοντας ένα γράμμα, μπορεί να γελάσεις, να κλάψεις, να ανασύρεις μνήμες πολύτιμες, να νιώσεις ένα κύμα νοσταλγίας και ευγνωμοσύνης να σαρώνει την ύπαρξή σου.
Σε ένα κιτρινισμένο από το χρόνο χαρτί σε περιμένει ένα κομμάτι της ψυχής σου.
Ολοκληρώνοντας…
Το να γράφουμε γράμματα δε μάς επιβάλλεται από τις συνθήκες. Εξακολουθεί, όμως, να αποτελεί μια επιλογή.
Σκεφτείτε τη χαρά και τη συγκίνησή σας, αν μετά από χρόνια σε ένα συρτάρι ανακαλύπτατε το γράμμα ενός αγαπημένου σας προσώπου που έχει φύγει από τη ζωή…
Ακολουθεί απόσπασμα από μια επιστολή της Ρωξάνδρας προς τον Ιωάννη Καποδίστρια
Φεύγεις λοιπόν στην Ελβετία, ω Θεέ μου, πώς είναι δυνατόν που με αφήνεις μοναχή μέσα σε μία απέραντη μοναξιά; Είχα πάντα την ελπίδα ότι την Πετρούπολη, θα έβρισκες κάποτε καιρό να μας χτυπήσει την πόρτα στο σπίτι μας στην Οδησσό.
Σου έχω πει πόση χαρά και ανακούφιση ένιωθα, όταν αντίκρισα το πρόσωπό σου το βλέμμα στο βαθύ με στήριζε μου έδινε κουράγιο. Τώρα, όμως, που με τόσο πόνο και απογοήτευση φεύγεις πώς θα μπορώ εγώ να σου απαλύνω την πικρία.
Ανδριάνα Γ. Ρ.
Διαβάστε ακόμη: Δύο πράγματα που δε θέλει να ακούσει ποτέ κάποιος όταν είναι αναστατωμένος
