Οι αναμνήσεις μας, αποθηκευμένες στην πινακοθήκη της μνήμης, κάθε φορά που ανασύρονται έχουν τη δύναμη να μας πλημμυρίσουν όλων των ειδών τα συναισθήματα.
Οι όμορφες αναμνήσεις μας γεμίζουν χαρά, συγκίνηση και αγάπη.
Και όπως είναι λογικό, παλεύουμε να τις διατηρήσουμε ανέπαφες στη μνήμη μας.
Οι άσχημες, από την άλλη, μπορούν ακόμη και να μας καταρρακώσουν συναισθηματικά.
Για αυτό τον λόγο και θα κάναμε το παν να τις εξαλείψουμε από τον εγκέφαλό μας.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές από τις άσχημες θύμησες με την πάροδο του χρόνου είτε ξεθωριάζουν είτε αλλάζουν μορφή.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές από αυτές να μην μπορούμε να τις ανακαλέσουμε στη μνήμη.
Σταματούν όμως να υπάρχουν;
Όχι, συνεχίζουν να εδράζονται πίσω από πολλά πρότυπα συμπεριφοράς και πολλές αντιδράσεις μας.
Φαίνεται ότι το σώμα μας δεν ξεχνά.
Ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλα γεγονότα της ζωής μας, τραύματα ή καταστάσεις ακραίου στρες, όπου το σώμα μας έχει αναγκαστεί να παλέψει προκειμένου να ανταπεξέλθει.
Υπάρχει τρόπος να απελευθερωθούμε από αυτές τις δυσάρεστες εμπειρίες που ενδεχομένως επηρεάζουν ασυνείδητα τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας;
Σύμφωνα με τη Jennifer Sterling, η οποία είναι Emotional Eating Coach, υπάρχει τρόπος να απελευθερωθούμε από τα τραύματα μας και να καταπραΰνουμε την εκάστοτε αυτοματοποιημένη αντίδραση στρες.
Όπως εξηγεί η ίδια το σώμα μας επειδή δεν εκφράζεται με λέξεις, εκδηλώνεται με τις αισθήσεις.
Έτσι, προσπαθούμε να διαχειριστούμε το εκάστοτε τραύμα ή το άγχος που κουβαλάμε μέσα μας, υιοθετώντας διάφορες εθιστικές συμπεριφορές για να ηρεμήσουμε και να απαλύνουμε τη συναισθηματική μας δυσφορία.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το φαγητό.
Συχνά βλέπουμε ανθρώπους που επιλέγουν αυτή τη λύση προκειμένου να εκτονωθούν.
Είναι όμως αυτή η συνήθεια βιώσιμη;
Όχι, διότι αφενός αποτελεί βραχυπρόθεσμη λύση αφετέρου μας επιβαρύνει με επιπρόσθετα προβλήματα.
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε σύμφωνα με την ίδια είναι να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν.
Μόνο έτσι θα απελευθερωθούμε από τα αρνητικά μας συναισθήματα και θα προσφέρουμε στον εαυτό μας γαλήνη και ηρεμία.
Πώς θα το καταφέρουμε αυτό;
Θα ακολουθήσουμε 4 βήματα:
1. Δεν κρίνουμε
Την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε συναισθηματικά φορτισμένοι και θα μπείτε στον πειρασμό να ανακουφιστείτε μέσω του φαγητού ή άλλων εθιστικών συμπεριφορών, προσπαθήστε να μην κρίνετε τον εαυτό σας.
Το σώμα μας είναι προγραμματισμένο να αναζητά την ευχαρίστηση έναντι της δυσφορίας.
Χρειάζεται να επεξεργαστούμε σε αυτό το στάδιο τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να ηρεμήσουμε.
2. Νιώθουμε
Εφόσον επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απαλύνει τον πόνο που αισθάνεται, χρειάζεται τώρα να τον αφήσουμε να αισθανθεί.
Είναι απαραίτητο για να θεραπεύσουμε το σώμα μας, να αποκτήσουμε εξουσία επάνω του.
Ένας τρόπος για να σταματήσουμε να του επιτρέπουμε να μας ελέγχει, είναι να δημιουργήσουμε τον απαραίτητο χώρο για να θεραπευτεί.
Αφήστε τα δυσάρεστα συναισθήματα να εκδηλωθούν, κλάψτε η θυμώστε.
Κάντε οτιδήποτε χρειάζεται, προκειμένου να τα παρατηρήσετε.
Όσο άβολο κι αν είναι το να δούμε τον εαυτό μας ευάλωτο συναισθηματικά, η διαδικασία αυτή θα φέρει στην επιφάνεια τα πιθανά μας τραύματα.
3. Απελευθερώνουμε
Τώρα που τα συναισθήματά μας έχουν εκδηλωθεί και έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας να τα αισθανθεί, ήρθε η ώρα να τα απελευθερώσουμε.
Διαλέξτε όποιον τρόπο σας κάνει να αισθάνεστε άνετα.
Μπορείτε να τραγουδήσετε, να χορέψετε, γελάσετε, φωνάξετε, να κλάψετε ή οτιδήποτε άλλο επιθυμείτε.
Αν νιώθετε άβολα να χρησιμοποιήσετε το σώμα σας, πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και γράψτε ότι ακριβώς αισθάνεστε.
Χωρίς δομή και χωρίς επεξεργασία, επιτρέψτε στο θυμό, τη λύπη, την απογοήτευση ή ό,τι άλλο σας βαραίνει να ξεπηδήσει από μέσα σας.
Κατόπιν, μη διστάσετε να κάψετε ή σκίσετε το χαρτί.
Δεν υπάρχει ενδεδειγμένος τρόπος για να απελευθερωθούμε.
Αυτό που είναι σημαντικό σε αυτό το βήμα είναι να βρούμε μία μέθοδο που θα δώσει έξοδο στα συναισθήματά μας.
4. Συγχωρούμε
Σε αυτό το τελευταίο βήμα, αν θέλουμε να θεραπεύσουμε, χρειάζεται να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας.
Το να αυτομαστιγωνόμαστε συνεχώς για όλα όσα μας έχεις έχουν συμβεί, δεν οδηγεί πουθενά.
Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι οποιαδήποτε κατάσταση μας οδήγησε ως εδώ ανήκει στο παρελθόν.
Αγκαλιάστε τα συναισθήματά σας, αναγνωρίστε πιθανές εθιστικές συνήθειες που συνδέονται με αυτά και δεχτείτε ότι όσα κάνατε μέχρι τώρα είναι ό,τι καλύτερο μπορούσατε να κάνετε.
Συγχωρήστε τον εαυτό σας και προχωρήστε μπροστά.
Θυμηθείτε ότι η επούλωση δεν μπορεί να είναι γρήγορη.
Δεν υπάρχει κανένα ελιξίριο που μπορεί να σβήσει μαγικά τον πόνο και να θρέψει τις παλιές πληγές.
Η θεραπεία απαιτεί χρόνο και αφοσίωση.
Εξάλλου η ζωή μας είναι ένα ταξίδι, στο οποίο συνεχώς ωριμάζουμε, εξελισσόμαστε και γνωρίζουμε νέες πτυχές του εαυτού μας.
Διαβάστε εδώ 5 συνήθειες που θα σε κάνουν να αγαπήσεις περισσότερο τη ζωή
