Η άφιξη του Σεπτέμβρη, του πρώτου μήνα του φθινοπώρου, κάνει την καρδιά μας να δονείται στους ρυθμούς της χαρμολύπης.
Σε έναν κόσμο όπου η προσοχή μας αποσπάται συνεχώς και το multitasking αποτελεί κοινή πρακτική, είναι προφανές ότι το να είμαστε παρόντες στη ζωή μας μοιάζει ακατόρθωτο. Ποιος είναι,όμως, ο αντίκτυπος του να μη ζούμε στο παρόν μας και πώς αυτό επηρεάζει τον σκοπό μας;
Κατά καιρούς, όλοι μας βιώνουμε τη βασανιστική αίσθηση ότι τίποτε δε μας γεμίζει.
Το αίσθημα κενού ενδέχεται φαινομενικά να μην έχει λόγο ύπαρξης ή να είναι αποτέλεσμα κάποιου γεγονότος που συμβαίνει στη ζωή μας.
Όλοι νοιαζόμαστε σε κάποιο βαθμό για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Πολλοί, όμως, είναι εκείνοι που νοιάζονται σε τέτοιο βαθμό που βλάπτουν με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους.
Κάθε φορά που αισθανόμαστε άγχος, ανησυχία ή κατάθλιψη, το νευρικό μας σύστημα απορρυθμίζεται και αισθανόμαστε αποκομμένοι από το ίδιο μας το σώμα.
Ο Andrea Bocelli αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Η Celine Dion έχει πει για αυτόν:
«αν ο Θεός ήταν καλλιτέχνης, η φωνή του θα έπρεπε να ακούγεται όπως του Andrea Bocelli».
Πολλοί πιστεύουν πως στην εποχή μας δεν υπάρχει πλέον ανθρωπιά, φιλαλληλία, εντιμότητα.
Οι άνθρωποι στο βωμό της προσωπικής τους επιτυχίας είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα -ιδανικά, χρόνο, σχέσεις.
Πώς μοιάζει το να νοιαζόμαστε για κάποιον; Απλώς θυμηθείτε την τελευταία φορά που σταθήκατε δίπλα σε έναν φίλο, έναν σύντροφο ή ένα κατοικίδιο. Νιώθατε σύνδεση και ζεστασιά. Θέλατε να είναι καλά και ευτυχισμένος.
Τι είναι, αλήθεια, αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε με την πολύτιμη ζωή μας;
Οι περισσότεροι από εμάς γυρνάμε χωρίς προσανατολισμό, χωρίς πυξίδα.
Ποιοι θα ήμασταν, άραγε, χωρίς τα συναισθήματά μας;
Αν το άθροισμα όλων των εμπειριών σας συνθέτει το μωσαϊκό της ζωής σας, είναι τα συναισθήματα που έχετε βιώσει που δίνουν το χρώμα σε αυτό το μωσαϊκό.
Είναι φυσικό να θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο στη ζωή μας.
Άλλωστε, όταν γνωρίζουμε ότι μπορούμε να επηρεάσουμε τις καταστάσεις της ζωή μας, αισθανόμαστε ασφαλείς.
Είναι σημαντικό, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε ότι δε βρίσκονται όλα υπό τον έλεγχό μας.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που βυθιστήκατε πλήρως σε αυτό που κάνατε; Ίσως τη φορά που τραγουδούσατε με την καρδιά σας το αγαπημένο σας τραγούδι ή τη ΄φορά που διαβάζατε ένα τόσο καλό βιβλίο που δεν καταλάβατε πότε έδυσε ο ήλιος.
Για κάποιους τα καλύτερα τους χρόνια έχουν παρέλθει. Κάποιοι τα αναμένουν, ενώ ορισμένοι τα διανύουν χωρίς καν να το γνωρίζουν.
Αν και αφθονούν οι διαφορετικοί ορισμοί της διαίσθησης, συνιστά κοινή διαπίστωση πως πρόκειται για μια μορφή επεξεργασίας πληροφοριών που διαφέρει από την αναλυτική συλλογιστική.
Η διαίσθηση δεν εδράζεται στη λογική. Δεν είναι το αποτέλεσμα ενός συνόλου μελετημένων βημάτων που μπορούν να κοινοποιηθούν ή να εξηγηθούν.
Οι περισσότεροι από εμάς λαχταράμε τα ηλιόλουστα πρωινά, τον ανέφελο ουρανό, τις ξάστερες νύχτες.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι που δηλώνουν λάτρεις της βροχής, εραστές των βροχερών τοπίων.
Όπως ίσως όλοι γνωρίζουμε, η εύρεση της αλήθειας παραμένει έργο δυσεπίτευκτο.
Μολονότι υπάρχουν βασικές αρχές που διέπουν ένα βίο ευτυχισμένο, η ανακάλυψη της δικής μας αλήθειας παραμένει αποστολή την οποία ο καθένας μας πρέπει να φέρει εις πέρας στηριζόμενος στις δυνάμεις του νου, του πνεύματος και της ψυχής του.
Τον τελευταίο καιρό, ο κόσμος φαίνεται να παρασύρεται από τη μια κρίση στην άλλη. Έχουμε βιώσει μια παγκόσμια πανδημία, δραματικές αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς της καθημερινής μας ζωής, οικονομική αβεβαιότητα, πολιτική και κοινωνική αναταραχή, καθώς και μια σειρά από φυσικές καταστροφές.
Η πνευματική υγιεινή περιλαμβάνει όλες τις πρακτικές φροντίδας μέσω των οποίων είναι δυνατόν να διατηρείς τα επίπεδα ενέργειάς σου σε υψηλά επίπεδα. Αυτό περιλαμβάνει τόσο την αύρα μας όσο και τα υπόλοιπα αστρικά μας σώματα.
Ενώ, για τους περισσότερους ανθρώπους ο έρωτας είναι κάτι που συμβαίνει αυθόρμητα, το να παραμείνουμε ερωτευμένοι απαιτεί δέσμευση και προσπάθεια. Δεδομένων, όμως, των ανταμοιβών που μας χαρίζει η παραμονή μας σε μια ρομαντική σχέση αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε σε αυτήν.
Αναπολώντας τα νεανικά μας χρόνια, συνειδητοποιούμε πόσο πόνο θα είχαμε αποφύγει και πόση ενέργεια θα είχαμε περισώσει, αν γνωρίζαμε όσα πλέον μας έχει διδάξει η ίδια η ζωή.