Για τον Julian Huxley, η επιστήμη είχε πνευματικό χαρακτήρα. Ο βιολόγος, αδελφός του μυθιστοριογράφου Aldous Huxley και εγγονός του “μπουλντόγκ του Δαρβίνου”, Thomas Henry Huxley, πίστευε ότι οι εξελικτικές ιδέες υπαινίσσονταν το μέλλον της ανθρωπότητας: να διαφυλάξει το μέλλον της ζωής στη Γη και, μαθαίνοντας περισσότερα για τον εαυτό της και το σύμπαν, να διευρύνει τις δυνατότητες της.
Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει δικαίωμα να ονειρεύεται. Άλλωστε, τα όνειρα είναι αυτά που μας δείχνουν το δρόμο για την προσωπική μας ολοκλήρωση και την αυτοπραγμάτωση. Εντούτοις, είναι σημαντικό, μέχρι να υλοποιηθούν, να αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό.
Τι επιλογές έχουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με απογοητευτικές καταστάσεις που βρίσκονται έξω από τον έλεγχό μας; Αφενός μπορούμε να αφήσουμε τον εκνευρισμό και το άγχος να μας κυριεύσουν αφετέρου μπορούμε να επιστρατεύσουμε στρατηγικές που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις καταιγίδες.
Σε κάθε πνευματικό ταξίδι καλούμαστε να διαχειριστούμε ανυπέρβλητες δυσκολίες.
Η “σκοτεινή νύχτα της ψυχής” αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο της ζωής μας κατά την οποία οι δοκιμασίες είναι τόσο μεγάλες που αισθανόμαστε χαμένοι.
Η επούλωση των συναισθηματικών σας πληγών είναι απαραίτητη για να μπορείτε να είστε ευτυχισμένοι. Άλλωστε, οι συναισθηματικές σας πληγές μπορεί συχνά να είναι η πηγή των καθημερινών σας δυσκολιών.
Η ψυχική δύναμη και η εσωτερική γαλήνη συνδέονται άρρηκτα. Οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι είναι σίγουροι ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν ό,τι τους φέρει η ζωή.
Η άφιξη του Σεπτέμβρη, του πρώτου μήνα του φθινοπώρου, κάνει την καρδιά μας να δονείται στους ρυθμούς της χαρμολύπης.
Σε έναν κόσμο όπου η προσοχή μας αποσπάται συνεχώς και το multitasking αποτελεί κοινή πρακτική, είναι προφανές ότι το να είμαστε παρόντες στη ζωή μας μοιάζει ακατόρθωτο. Ποιος είναι,όμως, ο αντίκτυπος του να μη ζούμε στο παρόν μας και πώς αυτό επηρεάζει τον σκοπό μας;
Κατά καιρούς, όλοι μας βιώνουμε τη βασανιστική αίσθηση ότι τίποτε δε μας γεμίζει.
Το αίσθημα κενού ενδέχεται φαινομενικά να μην έχει λόγο ύπαρξης ή να είναι αποτέλεσμα κάποιου γεγονότος που συμβαίνει στη ζωή μας.
Όλοι νοιαζόμαστε σε κάποιο βαθμό για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Πολλοί, όμως, είναι εκείνοι που νοιάζονται σε τέτοιο βαθμό που βλάπτουν με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους.
Κάθε φορά που αισθανόμαστε άγχος, ανησυχία ή κατάθλιψη, το νευρικό μας σύστημα απορρυθμίζεται και αισθανόμαστε αποκομμένοι από το ίδιο μας το σώμα.
Ο Andrea Bocelli αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Η Celine Dion έχει πει για αυτόν:
«αν ο Θεός ήταν καλλιτέχνης, η φωνή του θα έπρεπε να ακούγεται όπως του Andrea Bocelli».
Πολλοί πιστεύουν πως στην εποχή μας δεν υπάρχει πλέον ανθρωπιά, φιλαλληλία, εντιμότητα.
Οι άνθρωποι στο βωμό της προσωπικής τους επιτυχίας είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα -ιδανικά, χρόνο, σχέσεις.
Πώς μοιάζει το να νοιαζόμαστε για κάποιον; Απλώς θυμηθείτε την τελευταία φορά που σταθήκατε δίπλα σε έναν φίλο, έναν σύντροφο ή ένα κατοικίδιο. Νιώθατε σύνδεση και ζεστασιά. Θέλατε να είναι καλά και ευτυχισμένος.
Τι είναι, αλήθεια, αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε με την πολύτιμη ζωή μας;
Οι περισσότεροι από εμάς γυρνάμε χωρίς προσανατολισμό, χωρίς πυξίδα.
Ποιοι θα ήμασταν, άραγε, χωρίς τα συναισθήματά μας;
Αν το άθροισμα όλων των εμπειριών σας συνθέτει το μωσαϊκό της ζωής σας, είναι τα συναισθήματα που έχετε βιώσει που δίνουν το χρώμα σε αυτό το μωσαϊκό.
Είναι φυσικό να θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο στη ζωή μας.
Άλλωστε, όταν γνωρίζουμε ότι μπορούμε να επηρεάσουμε τις καταστάσεις της ζωή μας, αισθανόμαστε ασφαλείς.
Είναι σημαντικό, ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε ότι δε βρίσκονται όλα υπό τον έλεγχό μας.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που βυθιστήκατε πλήρως σε αυτό που κάνατε; Ίσως τη φορά που τραγουδούσατε με την καρδιά σας το αγαπημένο σας τραγούδι ή τη ΄φορά που διαβάζατε ένα τόσο καλό βιβλίο που δεν καταλάβατε πότε έδυσε ο ήλιος.
Για κάποιους τα καλύτερα τους χρόνια έχουν παρέλθει. Κάποιοι τα αναμένουν, ενώ ορισμένοι τα διανύουν χωρίς καν να το γνωρίζουν.
Αν και αφθονούν οι διαφορετικοί ορισμοί της διαίσθησης, συνιστά κοινή διαπίστωση πως πρόκειται για μια μορφή επεξεργασίας πληροφοριών που διαφέρει από την αναλυτική συλλογιστική.
Η διαίσθηση δεν εδράζεται στη λογική. Δεν είναι το αποτέλεσμα ενός συνόλου μελετημένων βημάτων που μπορούν να κοινοποιηθούν ή να εξηγηθούν.
