” Ώρα για χαρά”
“Είναι απορίας άξιο το πόσο αποφασισμένοι δείχνουμε να κρατάμε λογαριασμό για όλα τα κακά που μας συμβαίνουν στη ζωή και να ξεχνάμε αμέσως τα καλά.
Στην τάξη της Αγάπης ζητούσα πάντα από κάθε φοιτητή να μοιραστεί μαζί μας μία εμπειρία που τον είχε κάνει να νιώσει μεγάλη απελπισία και μία εμπειρία που του είχε προσφέρει μεγάλη χαρά.
Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο εύκολα οι άνθρωποι εξιστορούσα τις λύπες τους (συχνά λεπτομερώς) και το πόσο δύσκολο τους ήταν να θυμηθούν χαρούμενες στιγμές.
Ίσως όμως να μην είναι τόσο παράξενο αν λάβουμε υπόψη μας ότι βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις που προβάλλουν την καταστροφή και την απόγνωση.
Η ιστορία που διδαχτήκαμε όλοι στο σχολείο είναι, σχεδόν αποκλειστικά, ένα χρονικό πολέμων, απελπισίας, λιμών και καταστροφών.
Ελάχιστες είναι οι αναφορές στην ευτυχία και την ειρήνη.
Η μητέρα μου μας ενθάρρυνε να συλλέγουμε όσο περισσότερες ευτυχισμένες αναμνήσεις μπορούσαμε.
Μας βεβαίωνε ότι θα μας ήταν πολύ χρήσιμες όταν τα πράγματα δε θα πήγαιναν καλά.
Και η ίδια εφάρμοζε αυτό που μας παρότρυνε να κάνουμε.
Σε δύσκολους καιρούς, δεν παρέλειπε να μας υπενθυμίζει ότι μας περίμεναν πιο ευτυχισμένες μέρες.
Είχε επίσης ένα φοβερό ταλέντο στο να μετατρέπει τις οδυνηρές εμπειρίες σε θετικές.
Μία περίπτωση μου έρχεται αμέσως στο νου: Ένα βράδυ, ο πατέρας μου μας πληροφόρησε ότι ο συνέταιρος του το είχε σκάσει, μαζί με όλα τα κεφάλαια της επιχείρησης, αφήνοντάς τον καταχρεωμένο χωρίς ούτε ένα δολάριο στην τσέπη.
Φυσικά, όλη η οικογένεια αναστατώθηκε στο άκουσμα της είδησης.
Πώς θα πληρώναμε τους λογαριασμούς;
Τι θα τρώγαμε;
Το επόμενο βράδυ, η μητέρα έδωσε την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα.
Ετοίμασε το ωραιότερο, το πιο περίτεχνο δείπνο που είχαμε δει τους τελευταίους μήνες.
Ο μπαμπάς έγινε έξαλλος.
” Τρελάθηκες;”, της είπε θυμωμένος.
” Όχι”, απάντησε η μαμά
” Απλώς σκέφτηκα ότι αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να το γιορτάσουμε. Τώρα χρειάζεται περισσότερο να είμαστε ευτυχισμένοι! Θα τα καταφέρουμε”.
Και πραγματικά, τα καταφέραμε.
Πέρα από το πρακτικό μάθημα, η μητέρα μου μας πρόσφερε και μία υπέροχη ανάμνηση, που μας φάνηκε πολύ χρήσιμη στα χρόνια που ακολούθησαν.
Κάνεις στην οικογένεια δε θα ξεχάσει ποτέ εκείνο το δείπνο.
Να κρατάτε αρχείο με τις φορές που καταφέρατε να ξεπεράσετε επιτυχώς την κακοτυχία.
Θα αποτελεί εγγύηση ότι μπορείτε να το ξανακάνετε.
Να θυμάστε πάντα τις στιγμές χαράς και ευτυχίας.
Θα σας χρησιμεύσουν σαν απόθεμα ψυχικής δύναμης όταν θα το έχετε περισσότερο ανάγκη.
Να θυμάστε ακόμα ότι στους καλούς καιρούς πάντα υπάρχουν λόγοι για να γιορτάσετε, αλλά ίσως είναι πιο σημαντικό να το θυμάστε αυτό στους άσχημους καιρούς.”
Πηγή: Μπουσκάλια, Λ.,2009, Γεννημένοι να αγαπάμε, Αθήνα: εκδόσεις Λιβάνη
Διαβάστε ακόμη: 10 απροσδόκητοι τρόποι για να νιώσετε πιο ζωντανοί
Ένας εκπληκτικός τρόπος για να κάνετε τα Σαββατοκύριακά σας πιο αναζωογονητικά
Comments are closed.