Ποιος μπορεί να μιλήσει για τη θάλασσα; Ποιες λέξεις μπορούν να αποτυπώσουν το μεγαλείο της; Ποιος μπορεί να περιγράψει -χωρίς να την αδικεί- τις συγκινήσεις που αφειδώς προσφέρει στην ψυχή μας;
«Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.» ( K. Καρυωτάκης )
Αυτός ο υπέροχος καθρέφτης του ουρανού, αυτό το μαγικό υδάτινο σώμα που αγκαλιάζει με απόλυτη αφοσίωση τη γη, έχει τη δύναμη να θεραπεύει το νου και την καρδιά μας.
Αυτή η διαπίστωση δε χρειάζεται την έγκριση κάποιου ειδικού, καθώς, αν διασχίσουμε τα μονοπάτια της μνήμης, οι περισσότεροι θα ξεχωρίσουμε μια μοναδική εμπειρία που μάς έχει χαρίσει η αιώνια αυτή αγαπημένη.
Η θάλασσα αποτελεί καταφύγιο στη θλίψη μας
Στις δύσκολες στιγμές μας, τις μέρες εκείνες που ο πόνος αφήνει πάνω μας βίαια το αποτύπωμά του, όλοι την αναζητούμε, γυρεύουμε την παρηγοριά της.
Τα κύματά της γίνονται αγγελιαφόροι της ελπίδας και στην αφρισμένη χαίτη τους παίρνουν για λίγο μακριά τους καημούς μας.
Όταν αισθανόμαστε να λυγίζουμε κάτω από το βάρος της ζωής, έτοιμοι να λιποψυχήσουμε, εκείνη μάς θυμίζει την υποχρέωσή μας να αρχίζουμε ξανά και ξανά…
Πολλές σιωπηρές συμφωνίες με τον εαυτό μας, πολλά νέα ξεκινήματα, πολλοί όρκοι έχουν σφραγιστεί υπό το φλοίσβο των κυμάτων.
Η θάλασσα δίνει φωνή στη σιωπή μας
Όταν αντικρίζουμε τη θάλασσα, η ομορφιά της -σε κάθε της έκφανση- πολιορκεί και εν τέλει κατακτά κάθε μόριο του είναι μας. Η απεραντοσύνη της μάς επιβάλλει τη σιωπή και τότε η εσωτερική μας ζωή, οι ενδόμυχες επιθυμίες μας αναδύονται μέσα από το βυθό της ύπαρξής μας.
Εκεί, σε ένα ακρογιάλι, μπορεί να συναντήσουμε ξανά τα όνειρα που αφήσαμε μισά, αγάπες που μας συγκλόνισαν, μια κρυμμένη όψη του εαυτού μας που αναζητά τη δική της θέση στο φως.
Η θάλασσα είναι αντίδοτο στο άγχος
Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι το άγχος συνιστά το κυρίαρχο συναισθηματικό κλίμα της εποχής μας; Καθημερινά παλεύουμε να ανταποκριθούμε σε αμέτρητες απαιτήσεις και συχνά αυτό που «κερδίζουμε» είναι ταραχή και εκνευρισμός.
Η θάλασσα, όμως, μάς προσφέρει απλόχερα στιγμές γαλήνης και ηρεμίας. Όταν την αντικρίζουμε ή αφηνόμαστε στην κρυστάλλινη αγκαλιά της, βιώνουμε ένα βαθύ αίσθημα χαλάρωσης και εξαγνισμού.
Η θέα της σβήνει το περίγραμμα των φόβων μας…
Η επαφή με το άχρονο
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ασύλληπτους ρυθμούς. Ενδεχομένως, οι εικόνες που πλημμυρίζουν σήμερα την οθόνη του νου μας να μην έχουν καμία σχέση με τις εικόνες που θα διαμορφώσουν την αντίληψη των επερχόμενων γενεών.
Όμως, οι εικόνες της θάλασσας και του ουρανού αποτελούν -διαχρονικά- κοινό κτήμα όλης της ανθρωπότητας, χαραγμένες στο συλλογικό μας ασυνείδητο.
Αυτό που αντικρίζουν τα δικά μας μάτια κατά πάσα πιθανότητα αντίκριζαν και οι άνθρωποι χιλιάδες χρόνια πριν.
Έτσι, μπορούμε και συνδεόμαστε σε ένα άλλο επίπεδο με τους άλλους, προσεγγίζουμε υπό ένα άλλο πρίσμα τη θέση μας στον κόσμο, μέσα μας ξαφνικά χωρά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον…
Μια πνευματική εμπειρία
Πολλές φορές η θάλασσα αποπνέει ένα άρωμα αιωνιότητας.
Εκεί που ο ουράνιος θόλος φαίνεται να αγγίζει την επιφάνεια της θάλασσας γεννιέται μέσα μας η βεβαιότητα ότι δεν μπορεί η ζωή να τελειώνει εδώ…
Πόσες φορές, άλλωστε, δεν έχουμε αισθανθεί μπροστά στη μαγεία ενός ηλιοβασιλέματος την ψυχή μας να πασχίζει να ελευθερωθεί από τα δεσμά του σώματος;
Η θάλασσα, μάρτυρας της αέναης προσπάθειάς μας να κατανοήσουμε το μυστήριο της ζωής, είναι ίσως η ομορφότερη έμπνευση της φύσης.
Διαβάστε εδώ Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο
Ανδριάνα. Γ. Ρ
