Οι περισσότεροι από εμάς λαχταράμε τα ηλιόλουστα πρωινά, τον ανέφελο ουρανό, τις ξάστερες νύχτες.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι που δηλώνουν λάτρεις της βροχής, εραστές των βροχερών τοπίων.
Πρόκειται για εκείνους που βιώνουν βαθιά απόλαυση ακούγοντας τον ήχο της βροχής, που απολαμβάνουν να περπατούν εκτεθειμένοι στις σταγόνες μιας ξαφνικής μπόρας.
Μάλιστα, στην αγγλική γλώσσα χαρακτηρίζονται ως Pluviophile. H λέξη αυτή είναι σύνθετη από το pluvia, που στα λατινικά σημαίνει «βροχή» και το -phile, που προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά (βλ. φίλος, φιλέω,- ῶ) και σημαίνει «αυτός που αγαπά».
Η λέξη Pluviophile φαίνεται πως έκανε την εμφάνισή της στα αγγλικά στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Πώς ερμηνεύεται, όμως, η αγάπη για τη βροχή;
Παρόλο που για κάποιους η αγάπη για τα σύννεφα και τη βροχή μοιάζει κάπως παράταιρη, στην πραγματικότητα σχετίζεται με βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου.
Ευγνωμοσύνη για τα δώρα της φύσης
Η βροχή δεν είναι απλώς σταγόνες που πέφτουν από τον ουρανό, αλλά η δωρεά της φύσης στο διψασμένο σώμα της γης.
Χάρη στη βροχή τα φυτά μεγαλώνουν, οι υδάτινοι πόροι ανανεώνονται, ο κύκλος του νερού συνεχίζεται.
Με λίγα λόγια, η βροχή βρίσκεται στην υπηρεσία των μηχανισμών που εργάζονται για τη διατήρηση της ζωής.
Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι που αγαπούν τη βροχή είναι εκείνοι που είναι σε θέση να εκτιμήσουν τη σοφία και την πρόνοια των μυστικών διεργασιών της φύσης.
Μια μορφή κάθαρσης
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον εξαγνιστικό χαρακτήρα του νερού.
Κάθε φορά που βρέχει, μοιάζει λες και γινόμαστε μάρτυρες μιας θεραπευτικής διαδικασίας.
Η βροχή καθαρίζει τις πληγές που δημιουργεί ο ανθρώπινος παραλογισμός στο φυσικό περιβάλλον, ενώ παράλληλα μάς προκαλεί να απελευθερωθούμε από όλα όσα μας βαραίνουν.
Στα ρυάκια της βροχής ταξιδεύουν νοερά οι σκέψεις και οι πίκρες μας.
Γαλήνη
Ο ήχος της βροχής έχει τη δύναμη να μας ηρεμεί, να μας γαληνεύει. Ο μονότονος ρυθμός των σταγόνων που προσγειώνονται στο έδαφος μάς χαλαρώνει, μας βοηθά να απαλλαχθούμε από την αϋπνία, να παραδοθούμε σε ένα βαθύ και ξεκούραστο ύπνο.
Απομόνωση
Η πραγματικότητά μας είναι άκρως απαιτητική. Κάθε μέρα ο νους μας κατακλύζεται από αμέτρητες πληροφορίες, ενώ τα “πρέπει” γίνονται το θυσιαστήριο της χαράς μας. Η βροχή, όμως, επιβάλλει την παύση.
Ένα βρόχινο παραπέτασμα ορθώνεται ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο που συνεχώς απαιτεί. Έτσι, για λίγο βυθιζόμαστε στην αγκαλιά της σιωπής, ερχόμαστε σε επαφή με το “είναι” μας, ακουμπάμε με την άκρη των δαχτύλων μας την αιωνιότητα των στιγμών.
Ανδριάνα Γ. Ρ.
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: 7 τελετουργίες για να εξαγνίσετε το σώμα και την ψυχή σας
Comments are closed.