Σε οκτώ διαφορετικούς πολιτισμούς, από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία έως τον Ισημερινό και τη Γκάνα, μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι ζητούν βοήθεια κάθε τρία λεπτά – και συνήθως λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται.
Αυτές οι αλληλεπιδράσεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται δεκάδες ή και περισσότερες φορές κάθε μέρα, δείχνουν πώς η συνεργασία και η βοήθεια είναι μέρος του κοινωνικού μας οικοδομήματος.
Η μελέτη
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος στην επιθεώρηση Scientific Reports, οι ερευνητές εξέτασαν τα αιτήματα για βοήθεια σε καθημερινές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Οι συμμετέχοντες βιντεοσκοπήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας σειράς αλληλεπιδράσεων, όπως το να μοιράζονται ένα γεύμα, να συζητούν ή να συμμετέχουν σε κοινές δραστηριότητες (όπως το μαγείρεμα ή το παιχνίδι).
Συνολικά, οι ερευνητές παρατήρησαν 363 άτομα, σε περιβάλλοντα όπως οικογενειακά σπίτια, πανεπιστημιουπόλεις και αγροτικά χωριά. Οι ερευνητές κατέβαλαν συντονισμένη προσπάθεια να συμπεριλάβουν συμμετέχοντες τόσο από δυτικές όσο και από μη δυτικές χώρες, ώστε να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του γεγονότος ότι πολλές ερευνητικές μελέτες έχουν μελετήσει συμμετέχοντες μόνο σε εύπορες, βιομηχανικές κοινωνίες.
Ιδού τι διαπίστωσαν οι ερευνητές:
1. Το να ζητά κανείς βοήθεια είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο.
Κατά μέσο όρο, κατά τη διάρκεια των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που καταγράφηκαν, κάποιος ζητούσε βοήθεια περίπου μία φορά κάθε δύο με τρία λεπτά (είτε προφορικά είτε μη προφορικά, όπως το να φτάσει ή να δείξει ένα αντικείμενο που χρειαζόταν).
Συνολικά, οι άνθρωποι δήλωσαν ότι χρειάζονται βοήθεια 1.100 φορές στις βιντεοσκοπήσεις που αναλύθηκαν.
Και, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι άνθρωποι ήταν γενικά εξυπηρετικοί στα αιτήματα – περίπου τρεις φορές πιο πιθανό να βοηθήσουν κάποιον παρά να αγνοήσουν ή να αρνηθούν το αίτημά του, και περίπου επτά φορές πιο πιθανό να βοηθήσουν κάποιον παρά να τον απορρίψουν ευθέως.
Αν και υπήρχε κάποια διαφοροποίηση στο πόσο συχνά οι άνθρωποι αγνοούσαν τα αιτήματα για βοήθεια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν πολύ πιο πιθανό να παράσχουν βοήθεια παρά να αγνοούν κάποιον που εξέφραζε την ανάγκη του.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι ήταν εξίσου πιθανό να βοηθήσουν συγγενείς και μη συγγενείς.
2. Συχνά βοηθάμε χωρίς να μιλάμε.
Εκτός από το αν οι άνθρωποι βοηθούσαν, οι ερευνητές εξέτασαν επίσης αν οι συμμετέχοντες ανταποκρίνονταν λεκτικά. Για παράδειγμα, αν ζητήσετε από ένα μέλος της οικογένειας να σας δώσει το αλάτι, μπορεί να πει “Βέβαια!” ή απλώς να δώσει το αλάτι ήσυχα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, συνήθως, οι συμμετέχοντες δεν έδιναν λεκτική απάντηση όταν ανταποκρίνονταν στο αίτημα του άλλου ατόμου.
Ωστόσο, αυτός ήταν ένας τομέας στον οποίο οι ερευνητές διαπίστωσαν μια πολιτισμική διαφορά: Τα άτομα που μιλούσαν αγγλικά ή ιταλικά ήταν πιο πιθανό να απαντήσουν λεκτικά όταν συμμορφώνονταν με ένα αίτημα για βοήθεια, γεγονός που οι ερευνητές υποθέτουν ότι μπορεί να οφείλεται στην τάση των αγγλόφωνων και ιταλόφωνων να διατυπώνουν την ανάγκη τους για βοήθεια ως ερώτηση.
Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να πουν: “Μπορείς να μου δώσεις το αλάτι;” αντί για “Σε παρακαλώ, δώσε μου το αλάτι”.
3. Συνήθως δίνουμε μια εξήγηση όταν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης πώς αντιδρούσαν οι άνθρωποι όταν δεν δεχόντουσαν να βοηθήσουν.
Ενώ η βοήθεια παρεχόταν συχνά χωρίς λόγια, όταν οι άνθρωποι αρνούνταν να βοηθήσουν, ήταν πιθανό να δώσουν κάποια εξήγηση (π.χ. “Συγγνώμη, τα χέρια μου είναι γεμάτα!”).
Επιπλέον, ακόμη και όταν οι άνθρωποι αρνούνταν να βοηθήσουν, το να πουν απευθείας “όχι” σε ένα αίτημα ήταν σχετικά ασυνήθιστο. Αντ’ αυτού, μπορεί να εξηγούσαν γιατί δεν μπορούσαν να βοηθήσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν πραγματικά τη λέξη “όχι”.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι, σε όλες τις κουλτούρες, υπάρχει ο κανόνας να βοηθάς. Όταν δεν βοηθάμε, παραβιάζουμε αυτόν τον κανόνα, οπότε υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη να δώσουμε μια εξήγηση.
Αυτές οι συμπεριφορές βοήθειας μπορεί να έχουν σωρευτική επίδραση στη φήμη μας -δεν θέλουμε να μαθευτεί ότι είμαστε ένα άτομο που δεν βοηθάει- οπότε από αυτή την άποψη, είναι λογικό να θέλουμε να δώσουμε εξηγήσεις, όταν δεν είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε.
Πηγή: Greater Good
Μπορεί ακόμη να σας ενδιαφέρουν: Εσείς ζητάτε βοήθεια; Πόσο πιθανό είναι οι άλλοι να σας τη δώσουν; Τι λέει μια νέα μελέτη
Πώς συνδέεται η γοητεία, η νεότητα και η αισιοδοξία με τη συμπόνια;
Comments are closed.