Πολλές φορές οι άνθρωποι τείνουν να επικεντρώνονται στο να είναι απαραίτητοι αντί να απολαμβάνουν την αγάπη των άλλων. Αυτή η κακή συνήθεια μπορεί να έχει τις ρίζες της στην παιδική μας ηλικία και στις εμπειρίες που έχουμε χτίσει με τους γονείς μας.
Όταν ένα παιδί βλέπει ότι ο ένας γονέας χρειάζεται τον άλλο, μπορεί να χτίσει την πεποίθηση ότι το να είναι κάποιος απαραίτητος είναι το ίδιο με το να είναι αγαπητός.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ανάμεσα στο να σε χρειάζονται και στο να σε αγαπούν, μια σύγχυση που μπορεί να είναι είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη.
Όταν κάποιος αισθάνεται απαραίτητος, υπάρχει η πίεση να αποδεικνύει συνεχώς την αξία του.
Αυτή η συνεχής ανάγκη μπορεί να προκαλεί άγχος και εξάντληση, καθώς το άτομο ανησυχεί ότι πρέπει να κάνει συνεχώς το σωστό για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των άλλων.
Η ανάγκη αυτή με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει στην εξάρτηση από την εκτίμηση και την αναγνώριση των άλλων.
Δημιουργείται, έτσι, ένας φαύλος κύκλος, όπου το άτομο χάνει την αίσθηση του εαυτού του και περιορίζεται στον ρόλο του να προσφέρει, αντί να αναγνωρίζεται και να εκτιμάται για την πλήρη ταυτότητά του.
Αντίθετα, η αυθεντική αγάπη δεν απαιτεί τέτοιες αποδείξεις. Χαρακτηρίζεται από αποδοχή και σεβασμό χωρίς όρους.
Όταν κάποιος αγαπιέται αυθεντικά, δεν χρειάζεται να αποδεικνύει την αξία του συνεχώς.
Υπάρχει ένα αίσθημα αποδοχής και σεβασμού που είναι δεδομένο και αναπόσπαστο μέρος κάθε σχέσης.
Η αυθεντική αγάπη ενισχύει την αμοιβαία ανεξαρτησία και την αυθεντική συναισθηματική οικειότητα.
Σε μια σχέση που βασίζεται στην αγάπη, οι ανάγκες και των δύο ατόμων γίνονται σεβαστές και αλληλοκαλύπτονται, δημιουργώντας μια ισορροπία που ισχυροποιεί τον εκάστοτε συναισθηματικό δεσμό .
Το να είναι κάποιος απαραίτητος συχνά αντικαθιστά την αγάπη σε πολλές σχέσεις.
Μόνο η αμοιβαία αγάπη δυναμώνει τις σχέσεις.
Όταν η αγάπη αποτελεί τη βάση μιας σχέσης, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να αισθάνονται πλήρεις και ικανοποιημένοι, καθώς καλύπτονται οι ανάγκες τους και εκτιμώνται για αυτό που είναι, όχι μόνο για αυτό που προσφέρουν.
Η συνεχής προσπάθεια να αποδεικνύεις την αξία σου μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα αγανάκτησης, κενού και εξάντλησης.
Όταν κάποιος αισθάνεται ότι πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει την αξία του, μπορεί να αρχίσει να αισθάνεται ότι η αξία του εξαρτάται αποκλειστικά από την ικανότητά του να ικανοποιεί τις ανάγκες των άλλων.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια βαθιά αίσθηση κενού και εξάντλησης, καθώς το άτομο χάνει την αίσθηση του εαυτού του και της ταυτότητάς του.
Η σχέση, όμως, πρέπει να είναι ένας χώρος αμοιβαίας υποστήριξης και ανάπτυξης, όπου οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν την ταυτότητά τους και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με ειλικρίνεια.
Το να είναι κάποιος απαραίτητος συχνά προκαλεί την ψευδαίσθηση ελέγχου στη σχέση.
Το άτομο λανθασμένα πιστεύει ότι μπορεί να κρατήσει κάποιον κοντά του μέσω της εξάρτησης.
Αυτή η ψευδαίσθηση ελέγχου μπορεί να δημιουργήσει ανασφάλεια, καθώς το άτομο αισθάνεται ότι πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει την αξία του για να διατηρήσει τη σχέση.
Η συνεχής ανάγκη για απόδειξη μπορεί να καταστρέψει την αληθινή συναισθηματική οικειότητα, καθώς το άτομο χάνει την ικανότητα να εκφράζει αυθεντικά τα συναισθήματά του και να δημιουργεί βαθιές συναισθηματικές συνδέσεις.
Όταν κάποιος αγαπιέται αυθεντικά, μπορεί να εκφράσει πλήρως την ταυτότητά του και τα συναισθήματά του χωρίς φόβο απόρριψης ή ανάγκης για απόδειξη.
Η αγάπη δημιουργεί μια βάση για αμοιβαία υποστήριξη και συναισθηματική οικειότητα, ενισχύοντας την κατανόηση και την καλοσύνη μεταξύ των συντρόφων.
Αυτό απαιτεί από τα άτομα να μάθουν να αφήνουν την εξάρτηση και να αποδέχονται την αγάπη ως βάση της σχέσης τους.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να επιτρέπουν στον εαυτό τους να αγαπιούνται για αυτό που είναι, όχι μόνο για αυτό που προσφέρουν.
Σε μια σχέση που βασίζεται στην αγάπη, οι σύντροφοι μπορούν να δημιουργήσουν μια αμοιβαία υποστηρικτική και ενδυναμωτική δυναμική, όπου οι ανάγκες και των δύο γίνονται σεβαστές και καλύπτονται.
πηγή: psychologytoday
Comments are closed.