Όταν όλα μοιάζουν σκοτεινά και η ζωή μάς υπερβαίνει, έχουμε την ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με αλήθειες που έχουν τη δύναμη να διαλύουν την ομίχλη που μας κρύβει τη θέα του όμορφου και του υψηλού.
Δεν χρειάζεται να είναι διατυπωμένες με σύνθετο τρόπο ούτε καν να στηρίζονται σε σπάνιες και βαρύγδουπες λέξεις.
Η αλήθεια, άλλωστε, αγαπά την απλότητα.
Στο υπέροχο βιβλίο του Charlie Mackesy, Το αγόρι ο τυφλοπόντικας η αλεπού και το άλογο, εισερχόμαστε με σχετική ευκολία σε ένα σύμπαν ευαισθησίας και καλοσύνης.
Οι λέξεις δίνουν σχήμα σε αλήθειες ξεχασμένες, μα απόλυτα εναρμονισμένες με τους νόμους της καρδιάς μας.
Αλήθειες που μας συγκινούν, μας κάνουν να χαμογελάμε, να αγγίζουμε -έστω για λίγο- το ουσιώδες.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την υπέροχη αυτή ιστορία:
“Τι νομίζεις πως είναι η επιτυχία;” ρώτησε το αγόρι. “Να αγαπάς.” απάντησε ο τυφλοπόντικας.
“Τι θεωρείς το χειρότερο χάσιμο χρόνου;” “Το να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους.”
“Από τις πιο σπουδαίες ελευθερίες μας είναι το πώς αντιδρούμε στα πράγματα.”
“Τι παράξενο. Βλέπουμε μόνο τα πράγματα έξω από εμάς, κι όμως σχεδόν όλα συμβαίνουν μέσα μας.”
“Το να είσαι καλός με τον εαυτό σου είναι από τις πιο μεγάλες καλοσύνες.” είπε ο τυφλοπόντικας.
“Μερικές φορές νιώθω χαμένος.” είπε το αγόρι. “Κι εγώ.” είπε ο τυφλοπόντικας. “όμως σε αγαπάμε και με την αγάπη βρίσκεις το δρόμο σου.”
“Τα δάκρυα έχουν ένα λόγο που κυλούν κι είναι η δύναμή σου, όχι η αδυναμία σου.”
“Πότε φάνηκες πιο δυνατός από ποτέ;” ρώτησε το αγόρι. “Όταν τόλμησα να δείξω την αδυναμία μου.”
“Τίποτα δε νικάει την καλοσύνη.” είπε το αγόρι. “Στέκει ήσυχη πέρα και πάνω απ’ όλα τα πράγματα.”
“Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση” είπε ο τυφλοπόντικας “είναι πως η ζωή θα ‘πρεπε να είναι τέλεια.”
“Όταν νιώθεις πως δεν ελέγχεις πια τα σημαντικά πράγματα, συγκεντρώσου σε ό, τι αγαπάς και το έχεις μπροστά στα μάτια σου.”
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής
Το δαχτυλίδι του Γύγη και ο μανδύας της ανωνυμίας…
Comments are closed.