Υπάρχουν φωνές που σε συνοδεύουν μια ζωή. Φωνές που, χωρίς να το καταλάβεις, γίνονται το υπόστρωμα των αναμνήσεων σου, των ιδεών σου, του τρόπου που κοιτάζεις τον κόσμο.
Η εργασία αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους ένα θεμελιώδες κομμάτι της ζωής τους. Δεν είναι μόνο μέσο βιοπορισμού αλλά και χώρος έκφρασης, δημιουργικότητας και κοινωνικής σύνδεσης. Όμως, για πολλούς εργαζομένους, ο χώρος εργασίας δεν είναι πηγή ικανοποίησης – είναι πεδίο μάχης.
Η μουσική έχει έναν μαγικό τρόπο να αλλάζει τη δόνησή μας. Ένα τραγούδι μπορεί να σε ανεβάσει, να σου θυμίσει τη δύναμη που έχεις μέσα σου και να επαναπρογραμματίσει τον τρόπο που σκέφτεσαι.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν σταματά ποτέ. Εργασία, υποχρεώσεις, ειδήσεις, κοινωνικά δίκτυα – ένας αδιάκοπος θόρυβος που μας κρατά συνδεδεμένους με τα πάντα, εκτός από τον εαυτό μας.
Η ιστορία του Mohammed Abubakar είναι ένα παράδειγμα επίμονης προσήλωσης, θάρρους και ονείρων που υλοποιούνται παρά τις δυσκολίες.
Ο φόβος είναι ένας από τους πιο βασικούς μηχανισμούς επιβίωσης που διαθέτει ο άνθρωπος. Μας προστατεύει από κινδύνους, μας προειδοποιεί να απομακρυνθούμε και κινητοποιεί το σώμα να αντιδράσει.
Σε πολλές χώρες η εκπαίδευση ξεκινά με την εκμάθηση δεξιοτήτων, γνώσεων και την προετοιμασία για εξετάσεις.
Στην Ιαπωνία, όμως, τα πρώτα χρόνια της στοιχειώδους εκπαίδευσης -και ιδίως τα πρώτα τρία- δομούνται γύρω από ένα διαφορετικό άξονα: την ανάπτυξη χαρακτήρα, την κοινωνικότητα, την αλληλεπίδραση και την ηθική συμπεριφορά, προτού ξεκινήσει η πίεση των γραπτών αξιολογήσεων.
Η ηθική αγωγή και η εκπαίδευση χαρακτήρα στην Ιαπωνία
Η Ιαπωνία έχει ενσωματώσει στο εκπαιδευτικό της σύστημα την έννοια της ηθικής εκπαίδευσης (doutoku) – δηλαδή της καλλιέργειας αξιών όπως η σεβαστικότητα, η ευθύνη, η συνεργασία και η κοινωνική αλληλεγγύη – όχι ως ξεχωριστό γνωστικό μάθημα, αλλά ως καθημερινή πρακτική στο σχολείο.
Στα νηπιαγωγεία και στα πρώτα χρόνια του δημοτικού μέχρι την ηλικία των 10 περίπου ετών, η εκπαίδευση χαρακτηρίζεται συχνά ως character-based curriculum (πρόγραμμα βασισμένο στον χαρακτήρα), δηλαδή η ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως τόλμη, αυτενέργεια, πειθαρχία, υπευθυνότητα, συνεργασία και κοινωνικοποίηση είναι κεντρικό στοιχείο της καθημερινότητας.
Δεν πρόκειται για διδασκαλία ηθικής απλώς με λόγια, αλλά για πρακτική ενσωμάτωση στην καθημερινή ζωή του σχολείου: μέσα από τελετές, κανόνες, δραστηριότητες συν-διαχείρισης της τάξης, συμμετοχή στην καθαριότητα της σχολικής μονάδας και εργασία σε ομίλους.
Γιατί το κάνουν αυτό – και τι πετυχαίνουν
Ο στόχος είναι ότι, όταν οι μαθητές τεθούν μπροστά σε ακαδημαϊκές προκλήσεις, δεν θα αμυνθούν με άγχος, αλλά θα διαθέτουν υπομονή, ανθεκτικότητα, συμπαράσταση και ομαδικό πνεύμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η σχέση μεταξύ μαθητών και σχολείου δεν βασίζεται μόνο στην απόδοση, αλλά και στο ανήκειν και την κοινωνική σύνδεση.
Για πολλούς εκπαιδευτικούς, το πρώτο τους έργο είναι να καλλιεργήσουν θεσμικές συνδέσεις: να βοηθήσουν τα παιδιά να συνδεθούν μεταξύ τους, να νιώσουν ότι ανήκουν, να διευκολύνουν τη φιλία και την ομαλή ένταξη.
Μάλιστα, σε έρευνες που ζητούν από δασκάλους να κατατάξουν τι θεωρούν πιο σημαντικό, η «προσωπική ανάπτυξη, αυτο-κατανόηση και σχέσεις ανθρώπων» συχνά κατατάσσονται ως πρωταρχικοί στόχοι, πιο πάνω από την ακαδημαϊκή αριστεία ή επαγγελματικές δεξιότητες.
Επιπλέον, η έρευνα μελετά την ποιότητα της πρώιμης παιδαγωγικής φροντίδας και εκπαίδευσης (ECEC) στην Ιαπωνία, όπου οι κατευθυντήριες γραμμές για τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία υποστηρίζουν ότι οι δραστηριότητες πρέπει να δίνουν έμφαση στη συνεργασία και τη ζωή στην ομάδα περισσότερο παρά στην ατομική επίδοση.
Παραδείγματα πρακτικών που ενισχύουν χαρακτήρα και δεξιότητες
- Τα παιδιά συχνά συμμετέχουν στην καθαριότητα των σχολικών χώρων -δεν υπάρχει εξωτερικό προσωπικό καθαρισμού για όλα. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν υπευθυνότητα, αυτοφροντίδα και συνεργασία.
- Η τάξη οργανώνεται ώστε οι μαθητές να έχουν λόγο: καθημερινές συγκεντρώσεις, συζητήσεις για τους κανόνες της τάξης, ρόλοι και γραμμές πράξεων είναι κοινές πρακτικές.
- Δεν γίνονται μεγάλες εξετάσεις στα πρώτα χρόνια· η αξιολόγηση είναι χαμηλού βαθμού, χωρίς άγχος, επικεντρωμένη στη συμπεριφορά και τη συμμετοχή.
Προκλήσεις και κρίσιμα ζητήματα
Φυσικά, αυτό το μοντέλο δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Η ισορροπία μεταξύ χαρακτήρα και ακαδημαϊκής προετοιμασίας απαιτεί σωστό σχεδιασμό και πόρους.
Επίσης, η «συμπίεση» των αξιών στην καθημερινότητα απαιτεί συνέπεια από δασκάλους, υποστήριξη από το εκπαιδευτικό σύστημα και συνεργασία γονέων.
Επιπλέον, αν και η αρχιτεκτονική του προγράμματος υποστηρίζει συνεργατικές και ομαδικές πρακτικές, οι πιέσεις της αξιολόγησης και της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας μπορούν να φέρουν αντίσταση ή ασυνέπειες στην πράξη.
Συμπέρασμα
Η Ιαπωνία δείχνει πως η εκπαίδευση δεν χρειάζεται να ξεκινά με εξετάσεις και γνώση. Μπορεί πρώτα να στηρίξει το «μέσα» – το ήθος, τη συνύπαρξη, τη σύνδεση, την κατανόηση του άλλου – και κατόπιν να οικοδομήσει γνώση.
Καθιερώνοντας αξίες, συμπεριφορά και κοινωνική συνείδηση ως είσοδο στο σχολείο, τα παιδιά αποκτούν τη βάση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ακαδημαϊκής ζωής χωρίς να χάσουν τον άνθρωπο μέσα τους.
Ας εμπνευστούμε: όχι μόνο τι διδάσκουμε, αλλά πώς φτιάχνουμε σχολεία που μεγαλώνουν χαρακτήρες, όχι μόνο μυαλά.
Ίσως σε ενδιαφέρουν κι αυτά:
Γιατί οι ιαπωνικοί κήποι μάς προσφέρουν μια μοναδική σωματική και πνευματική εμπειρία;
«Απεκπαιδεύω» τα παιδιά μου: Aποφασίζουν τι θέλουν να μάθουν και δεν τους διδάσκουμε τίποτα
Με πληροφορίες από το esearchgate.net
Οι άνθρωποι πάντα λατρεύαμε να ταξινομούμε: μας βοηθά να καταλαβαίνουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Πολύ πριν από τα σύγχρονα ψυχομετρικά τεστ, οι αρχαίοι Έλληνες πρότειναν μια ιδέα που σημάδεψε για αιώνες την ιατρική και την καθημερινή ζωή: τη θεωρία των τεσσάρων «υγρών» στοιχείων.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, είναι μια ήρεμη υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος χρειάζεται φροντίδα όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο νου.
Έχεις επιτέλους λίγη ησυχία, αλλά το μυαλό σου αρχίζει να τρέχει: «Έστειλα εκείνο το email;», «Μήπως ήμουν υπερβολικά σίγουρος στη συνέντευξη;». Αν σου ακούγεται γνώριμο, δεν είσαι μόνος.
Άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη, καθαρά ρούχα μπερδεμένα με βρώμικα στο πάτωμα, ανοιγμένοι φάκελοι πάνω στο γραφείο, και ίσως ένα ξεχασμένο περιτύλιγμα κάτω από τον καναπέ. Αν αυτή η εικόνα σου φαίνεται γνώριμη, δεν είσαι ο μόνος.
Το 1995, οι δίδυμες αδελφές Kyrie και Brielle Jackson γεννήθηκαν στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών, 12 εβδομάδες πρόωρα, ζυγίζοντας περίπου 900 γραμμάρια η καθεμία.
Όπως συνηθιζόταν τότε, οι γιατροί τις τοποθέτησαν σε ξεχωριστές θερμοκοιτίδες για να αποφύγουν τον κίνδυνο μόλυνσης και επιπλοκών.
Τα μικροπλαστικά και νανοπλαστικά (σωματίδια <5 mm και 1–1.000 nm αντίστοιχα) έχουν τρυπώσει παντού: στο νερό, στα σκεύη, στη συσκευασία, ακόμη και μέσα στους ιστούς τροφίμων. Τα καλά νέα; Με μερικές στοχευμένες κινήσεις, μπορούμε να μειώσουμε ουσιαστικά την έκθεσή μας.
Αν έχεις νιώσει ποτέ ότι δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς, να θυμάσαι όσα διαβάζεις ή να παραμένεις συνεπής στη μελέτη σου, δεν είσαι μόνος. Η ικανότητα να μαθαίνουμε αποτελεσματικά δεν είναι απλώς θέμα εξυπνάδας, είναι δεξιότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί.
Το γεγονός ότι μια φιλία δεν φαίνεται επιφανειακά τοξική, δεν σημαίνει ότι είναι και υγιής.
Η ζωή έχει έναν μοναδικό τρόπο να επιστρέφει εκεί που ξεκίνησε. Μια τέτοια συγκλονιστική ιστορία μάς έρχεται από το Lucile Packard Children’s Hospital Stanford, στις ΗΠΑ.
Τα social media τον τελευταίο καιρό έχουν γεμίσει με μια νέα «υγιεινή» τάση: να καθυστερούμε τον πρωινό καφέ τουλάχιστον δύο ώρες μετά το ξύπνημα.
Η ιδέα είναι ότι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η απότομη αύξηση της κορτιζόλης – της ορμόνης του στρες – και περιορίζεται το μεσημεριανό «κράσαρισμα» ενέργειας.
Στο healthline.com το δοκίμασαν για μία εβδομάδα και πάμε να δούμε τις εντυπώσεις…
Τι λέει η έρευνα
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ακόμη επαρκής ποιοτική έρευνα που να υποστηρίζει ότι η καθυστέρηση του καφέ έχει ουσιαστικά οφέλη.
Μια μελέτη του 2024 έδειξε ότι το να πίνουμε καφέ 1,5 με 2 ώρες αργότερα δεν αποτρέπει την αύξηση της κορτιζόλης, ούτε μειώνει την πιθανότητα να νιώσουμε κουρασμένοι το απόγευμα.
Επιπλέον, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όσοι πίνουν τακτικά καφεΐνη (200–600 mg την ημέρα) εμφανίζουν μικρότερη ή και καθόλου αντίδραση κορτιζόλης στην κατανάλωση καφέ.
Συνολικά, φαίνεται πως η ώρα που πίνουμε καφέ δεν αλλάζει τον καθημερινό ρυθμό κορτιζόλης. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει και κανένας ουσιαστικός κίνδυνος στο να πειραματιστεί κανείς με την ώρα κατανάλωσης.
Το πείραμα
΄΄Οπως γράφει η Sarah Choi, «ξυπνάω συνήθως γύρω στις 8:30 π.μ. και πίνω δύο δόσεις espresso (περίπου 130 mg καφεΐνης) μέσα σε μισή ώρα από το ξύπνημα. Για τις ανάγκες αυτού του πειράματος, απλώς καθυστέρησα τον καφέ μου μέχρι τις 10:30 π.μ., χωρίς να αλλάξω την ποσότητα».
Πώς Ένιωσα
Η ίδια συνεχίζει: «Δεν παρατήρησα σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα ενέργειας, στο άγχος ή στη συγκέντρωσή μου. Το μόνο που ένιωσα ήταν ότι ήμουν πιο κουρασμένος τις πρώτες δύο ώρες της ημέρας, μέχρι να πιω τον καφέ μου».
«Επιπλέον, συνέχισα να νιώθω το γνωστό απογευματινό “κράσαρισμα” γύρω στις 3 μ.μ., άρα η αλλαγή της ώρας δεν φάνηκε να το επηρεάζει», πρόσθεσε.
Θα το ξανάκανε;
Η απάντηση είναι μάλλον όχι…
Όπως λέει: «Δεν είδα κάποιο όφελος, και η κούραση που ένιωθα νωρίς το πρωί επηρέασε αρνητικά την παραγωγικότητά μου.
Βέβαια, ο τρόπος που η καφεΐνη επιδρά στον καθένα είναι διαφορετικός. Οπότε, αν θέλεις να πειραματιστείς, δεν υπάρχει σημαντικός λόγος να μην το δοκιμάσεις».
Συμπέρασμα
Η ώρα που επιλέγει ο καθένας να πιει τον καφέ του είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Αν θέλεις, δοκίμασε να αλλάξεις την ώρα και δες πώς ανταποκρίνεται το σώμα σου. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις – πέρα από ίσως δύο ώρες χωρίς καφέ!
Θα το δοκίμαζες; Γράψε μας στα σχόλια…
Ίσως σε ενδιαφέρουν κι αυτά:
Τι θα συμβεί στο σώμα σας εάν αποφασίσετε να κόψετε τον καφέ
Η αποτυχία στη δουλειά είναι αναπόφευκτη. Όλοι κάποια στιγμή θα δούμε ένα project να μην πηγαίνει όπως το περιμέναμε ή θα δεχτούμε κριτική για ένα αποτέλεσμα που δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες.
Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μπράιτον έδωσε φωνή στους ίδιους τους ιδιοκτήτες σκύλων, καταγράφοντας πώς η καθημερινότητα με τον τετράποδο φίλο τους επηρεάζει τη ζωή τους.
Ο αυτισμός (ASD) παραμένει μια από τις πιο συζητημένες και παρεξηγημένες νευροαναπτυξιακές καταστάσεις.