Οι άνθρωποι πάντα λατρεύαμε να ταξινομούμε: μας βοηθά να καταλαβαίνουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Πολύ πριν από τα σύγχρονα ψυχομετρικά τεστ, οι αρχαίοι Έλληνες πρότειναν μια ιδέα που σημάδεψε για αιώνες την ιατρική και την καθημερινή ζωή: τη θεωρία των τεσσάρων «υγρών» στοιχείων.
Όταν προβληματιζόμαστε σχετικά με τις απαρχές της ψυχολογίας, αμέσως έρχεται στο μυαλό μας η φιγούρα του Sigmund Freud, “πατέρα” της ψυχανάλυσης.
Πριν από τον Freud, ωστόσο, υπήρχαν σημαντικοί διανοητές που είχαν αντιληφθεί τη θεραπευτική λειτουργία του λόγου για τις ταλαιπωρίες της ψυχής.
Η χρωματοθεραπεία, είναι μια μορφή θεραπείας που χρησιμοποιεί το χρώμα και το φως για τη θεραπεία ορισμένων ψυχικών και σωματικών παθήσεων.
Ωστόσο, φαίνεται πως η αξιοποίηση των χρωμάτων στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής διαδικασίας δε συνιστά σύγχρονη κατάκτηση.
Η ιαματική δύναμη των χρωμάτων ήταν ήδη γνωστή και σε αρχαίους πολιτισμούς.
Η έμπνευση είναι μια ασυνείδητη έκρηξη δημιουργικότητας, μια μορφή εσωτερικής διέγερσης, η οποία αποτελεί το εφαλτήριο της καλλιτεχνικής έκφρασης, των μεγαλόπνοων έργων.
Σύμφωνα με το καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946) η υγεία είναι «η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας».
Κάθε ανθρώπινη συνείδηση είναι πιθανό να ταλανίζεται από λάθη, παραλείψεις και αμαρτίες. Άλλωστε, στην πορεία της ζωής οὐδεὶς ἀναμάρτητος.