Η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Είναι στην πραγματικότητα προϋπόθεση της ανθρώπινης ευτυχίας. Η δύναμή της ακατάλυτη και θεία.
Ο δάσκαλος είναι μια πνευματική φιγούρα που διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στη ζωή μας.
Είναι ο άνθρωπος που αναλαμβάνει να μας μυήσει στο θαυμαστό κόσμο της γνώσης, να μας καλλιεργήσει τη φιλομάθεια, να σταθεί δίπλα μας στον αγώνα μας να ξεδιπλώσουμε τα δικά μας φτερά.
Ο πλούτος της ελληνικής -όπως και κάθε άλλης γλώσσας- έγκειται και στο φάσμα των εκφραστικών επιλογών που προσφέρει στους ομιλητές της.
Οι λέξεις «βίος» και «ζωή», παρότι συνώνυμες, δεν ταυτίζονται εννοιολογικά στα αρχαία ελληνικά.
Ωραίος, καλός, όμορφος ή εύμορφος, ευειδής, ευανθής, ευθαλής… Σειρές από φθόγγους, που μαρτυρούν κατά τρόπο αδιάψευστο την αέναη προσπάθεια των προγόνων μας να αιχμαλωτίσουν μέσω της γλώσσας την ιδέα της ομορφιάς.