Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν σταματά ποτέ. Εργασία, υποχρεώσεις, ειδήσεις, κοινωνικά δίκτυα – ένας αδιάκοπος θόρυβος που μας κρατά συνδεδεμένους με τα πάντα, εκτός από τον εαυτό μας.
Οι άνθρωποι πάντα λατρεύαμε να ταξινομούμε: μας βοηθά να καταλαβαίνουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Πολύ πριν από τα σύγχρονα ψυχομετρικά τεστ, οι αρχαίοι Έλληνες πρότειναν μια ιδέα που σημάδεψε για αιώνες την ιατρική και την καθημερινή ζωή: τη θεωρία των τεσσάρων «υγρών» στοιχείων.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, είναι μια ήρεμη υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος χρειάζεται φροντίδα όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο νου.
Έχεις επιτέλους λίγη ησυχία, αλλά το μυαλό σου αρχίζει να τρέχει: «Έστειλα εκείνο το email;», «Μήπως ήμουν υπερβολικά σίγουρος στη συνέντευξη;». Αν σου ακούγεται γνώριμο, δεν είσαι μόνος.
Άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη, καθαρά ρούχα μπερδεμένα με βρώμικα στο πάτωμα, ανοιγμένοι φάκελοι πάνω στο γραφείο, και ίσως ένα ξεχασμένο περιτύλιγμα κάτω από τον καναπέ. Αν αυτή η εικόνα σου φαίνεται γνώριμη, δεν είσαι ο μόνος.
Η αποτυχία στη δουλειά είναι αναπόφευκτη. Όλοι κάποια στιγμή θα δούμε ένα project να μην πηγαίνει όπως το περιμέναμε ή θα δεχτούμε κριτική για ένα αποτέλεσμα που δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες.
Η ιστορία της Drew Barrymore είναι μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες μεταμόρφωσης του Χόλιγουντ. Μια ζωή που ξεκίνησε με φώτα, φήμη και επιτυχία, αλλά σύντομα γέμισε σκοτάδι, απώλεια, καταχρήσεις και μοναξιά.
Μια νέα τάση κάνει τον γύρο των social media και ονομάζεται «Shrekking». Το όνομα παραπέμπει στον διάσημο πράσινο ήρωα της DreamWorks, Shrek, αλλά η πρακτική κάθε άλλο παρά παραμυθένια είναι: πρόκειται για την εσκεμμένη επιλογή να «βγαίνεις ραντεβού με κάποιον κατώτερο από τα στάνταρ σου» ώστε να έχεις το πάνω χέρι στη σχέση.
Η επιθυμία να είμαστε αρεστοί και αποδεκτοί από τους άλλους είναι ριζωμένη στον κοινωνικό μας ιστό. Αν και δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είναι κανείς προσεκτικός και ευγενικός, το να ευχαριστούμε συνεχώς τους ανθρώπους κρύβει παγίδες και μπορεί να προκαλέσει άγχος και απώλεια προσωπικής ταυτότητας .
Το να βρεις τον εαυτό σου είναι μια πράξη αυταγάπης, ένα ταξίδι προς τα μέσα που ενώ απαιτεί ενδοσκόπηση και πειθαρχία, σε ανταμείβει με ποικίλους τρόπους.
Στην εποχή μας πασχίζουμε με κάθε μέσο και τρόπο να αυξήσουμε το γνωστικό μας κεφάλαιο, να γίνουμε ειδήμονες σε κάποιο αντικείμενο.
Ενίοτε, όμως, ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι να στρέψουμε το βλέμμα μας μέσα μας, να χαρτογραφήσουμε την άγνωστη γη της ύπαρξής μας, να αποκτήσουμε επίγνωση του εαυτού μας.
Το να βρούμε τον εαυτό μας είναι ένα ταξίδι που οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινάμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό, αλλά στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να είναι.
Αν είχαμε δύο ζωές, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι.
Τι είναι, αλήθεια, αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε με την πολύτιμη ζωή μας;
Οι περισσότεροι από εμάς γυρνάμε χωρίς προσανατολισμό, χωρίς πυξίδα.
Η προσωπική ανάπτυξη αφορά περισσότερο την ποιότητα παρά την ποσότητα. Ποτέ δεν είναι αργά να ρίξουμε μια ματιά στον «κήπο» που ανθίζει μέσα μας…
Η ήττα σε κάθε επίπεδο -προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό- έχει μια γεύση πικρή. Κανείς δε θέλει να ηττάται, ειδικά στο πλαίσιο ενός πολιτισμού που είναι προσανατολισμένος στη νίκη.
Ο Τζίντου Κρισναμούρτι (1895-1986) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών.
Ο Επίκτητος γεννήθηκε περίπου στα μέσα του πρώτου μεταχριστιανικού αιώνα και έζησε για μεγάλο διάστημα ως δούλος στο σπίτι ενός πολύ ισχυρού άνδρα στη Ρώμη. Άλλωστε, το όνομά του σημαίνει “ο αποκτηθείς”.
Η λατινική ρήση «mea culpa» σημαίνει «λάθος μου» . Χρησιμοποιείται, όταν κάποιος παραδέχεται ότι έσφαλε, δηλώντας μεταμέλεια για το κακό που ίσως προκάλεσε.
Τα συναισθήματα, δηλαδή οι ευχάριστες ή δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις που απορρέουν από τα αισθήματα, τις παραστάσεις και τις σκέψεις μας, αποτελούν σημαντικό μέρος της εσωτερικής μας ζωής και του ψυχικού μας πλούτου.