Το mono no aware βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με το πνεύμα του ιαπωνικού βουδισμού, ο οποίος τονίζει την παροδικότητα της ζωής και τη σπουδαιότητα να αφήνουμε με προθυμία και χάρη τις προσκολλήσεις μας σε εφήμερα πράγματα.
Ο Zeami Motokiyo (περ. 1363-1443), ο σημαντικότερος θεωρητικός, ηθοποιός και συγγραφέας του δράματος Νο έχει γράψει:
“Το λουλούδι είναι θαυμάσιο επειδή ανθίζει και μοναδικό επειδή πέφτει”.
Το mono no aware μεταφράζεται κατά λέξη ως “το πάθος των πραγμάτων”.
Αλλά πιο ελεύθερα, θα μπορούσε επίσης να σημαίνει “η ομορφιά των πραγμάτων που περνούν”.
Ως συναίσθημα, τοποθετείται κάπου ανάμεσα στη θλίψη και τη γαλήνη. Και έτσι, το να αισθάνεσαι το mono no aware σημαίνει ότι βιώνεις το αναπόφευκτο της αλλαγής και συνάμα την ηρεμία της παροδικότητας.
Το mono no aware είναι η συνειδητοποίηση ότι ποτέ δεν έχουμε τον έλεγχο των περισσότερων πραγμάτων στη ζωή.
Τα μπουκάλια κρασιού σπάνε, οι πολιτικές κρίσεις ξεσπούν, οι φίλοι πεθαίνουν – αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση, ανεξάρτητα από την τάξη του σπιτιού μας.
Αλλά είναι αυτή η ευθραυστότητα που κάνει τη ζωή απείρως πολύτιμη.
Η σύνδεση με το μινιμαλισμό
Το mono no aware προσφέρει μια πιο ζωντανή προσέγγιση του μινιμαλισμού.
Μας δείχνει ότι το κλειδί για μια ζωή με σκοπό δεν είναι τα λιγότερα πράγματα.
Το σημαντικό είναι να καταρρίψουμε την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα διαρκούν για πάντα. Να εκτιμάμε τα πράγματα για την παροδικότητά τους, όχι για την κατάστασή τους, να συμφιλιωθούμε με όλα όσα υπάρχουν.
Μια Ferrari χάνει μεγάλο μέρος της γοητείας της ως σύμβολο κύρους, όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου στο θάνατο.
Σε αντάλλαγμα, αυτή η συνειδητοποίηση πυροδοτεί ένα αίσθημα ομορφιάς και εκτίμησης που σε κάνει να ανατριχιάζεις.
Η ανάδειξη της ομορφιάς της ζωής
Μόλις βρούμε μια βαθύτερη σύνδεση έξω από τα υπάρχοντά μας – στη φύση, στις σχέσεις, στην τέχνη – σταματάμε να αντισταθμίζουμε το κενό μας με πράγματα που δεν χρειαζόμαστε.
Σταματάμε να προσκολλούμαστε σε πράγματα που ήδη έχουμε. Παύουμε να επιθυμούμε να φτιάξουμε όλα όσα είναι χαλασμένα.
Η ομορφιά του mono no aware είναι ότι όχι μόνο αναδεικνύει την παροδικότητα της καθημερινής ζωής, αλλά μας βοηθάει επίσης να αποδεχτούμε τη συντριβή μας.
Δεν προσπαθεί να διορθώσει τα ελαττώματα ή να καλύψει τη βραχύτητα της ζωής.
Αντίθετα, τιμά αυτά τα στοιχεία σαν ζωτικά μέρη της ανθρώπινης συνθήκης.
Πηγές: The School of Life, Stephan Joppich
Μπορεί ακόμη να σας ενδιαφέρουν: Μινιμαλισμός: η φιλοσοφία της απλότητας
Kaizen, το μυστικό της επιτυχίας της Toyota
Comments are closed.