Μινιμαλιστής είναι κάποιος που επιλέγει συνειδητά έναν απλό τρόπο ζωής.

Δεν τον ενδιαφέρει η απόκτηση και η κατοχή πραγμάτων. Κρατά μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό για αυτόν.

Οι μινιμαλιστές είναι συχνά πολύ οργανωμένοι και αποτελεσματικοί και βρίσκουν ικανοποίηση στην επιδίωξη ουσιαστικών σχέσεων και δραστηριοτήτων.

Ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Στιβ Τζομπς ανήκουν στις σημαίνουσες προσωπικότητες που επιδίωξαν αδιαπραγμάτευτα την απλότητα και άλλαξαν τον κόσμο.

Πώς μοιάζει, όμως, ένας μινιμαλιστής; Ποια είναι τα διακριτικά του γνωρίσματα; 

 

1. Εκτιμά τον λευκό χώρο.

Ένας μινιμαλιστής θέλει λευκό χώρο σε όλους τους τομείς της ζωής. Αυτό σημαίνει περισσότερο κενό χώρο στο ημερολόγιό του, χώρο για να σκέφτεται και να αναπνέει. Και, φυσικά, χώρο στο φυσικό του περιβάλλον.

Αν μη τι άλλο, η δημιουργία λευκού χώρου είναι στην πραγματικότητα αυτό που ωθεί τους μινιμαλιστές να απαλλάσσονται από το περιττό. Ο χώρος είναι ο πόρος που δημιουργεί την ευκαιρία να σχεδιάσει κανείς τη ζωή του και να  γευτεί τις εμπειρίες που έχουν μεγαλύτερη σημασία.

Χωρίς χώρο, είμαστε παγιδευμένοι στην πολυπλοκότητα, την πολυπραγμοσύνη και, παραδόξως, στους περιορισμούς. Γινόμαστε σκλάβοι των χρονοδιαγραμμάτων, των εργασιών, των πραγμάτων και των τοξικών μας σχέσεων.

Ένα μινιμαλιστικό άτομο είναι έμπειρο στο να δημιουργεί και να διατηρεί χώρο, ανεξάρτητα από όσα συμβαίνουν στη ζωή του.

2. Εξαντλείται από την υπερκατανάλωση.

Ο μινιμαλιστής είναι οριακά αλλεργικός στα λαμπερά φώτα του υπερβολικού καταναλωτισμού.
Αν περνά τον ελεύθερο χρόνο τους σε εμπορικά κέντρα, ηλεκτρονικά καταστήματα, χάνει την ενέργειά του.

Ενώ οι μινιμαλιστές εκτιμούν τα αγαθά, συνειδητοποιούν ότι το περισσότερο δεν είναι απαραίτητα και καλύτερο, καθώς τα ” αντικείμενα” δεν μπορούν ποτέ να γεμίσουν τα κενά στη ζωή μας.

Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, πολλοί μινιμαλιστές έχουν μια έμφυτη αίσθηση ότι ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός είναι επιζήμιος για τον πλανήτη μας και τους κατοίκους του.

3. Είναι ευαίσθητος στην ακαταστασία.

Ο μινιμαλιστής είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στην ακαταστασία. Δεν αντέχει να περιβάλλεται από πάρα πολλά πράγματα, ειδικά αν αυτά τα πράγματα είναι άχρηστα ή δεν έχουν συναισθηματική αξία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μινιμαλιστές συχνά αρέσκονται στην τακτοποίηση και την απλοποίηση της ζωής τους. Απλώς αισθάνονται καλύτερα όταν το περιβάλλον τους είναι καθαρό και τακτοποιημένο.

4. Κατανοεί τι είναι αρκετό.

Πολλοί από εμάς υποκύπτουμε στον φαύλο κύκλο του να θέλουμε πάντα περισσότερα, ακόμη και όταν έχουμε αρκετά.

Ο μινιμαλιστής εναντιώνεται συνειδητά σε μια τέτοια νοοτροπία.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την οικονομική του κατάσταση. Ο μινιμαλιστής γνωρίζει ότι δε χρειάζεται να έχει υψηλό εισόδημα για να είναι ευτυχισμένος. Γνωρίζει επίσης ότι δεν χρειάζεται να ξοδεύει πολλά χρήματα για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή.

Είναι ικανοποιημένος, εφόσον διαθέτει αρκετά για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και να απολαύσει μερικές απλές πολυτέλειες.

5. Απεχθάνεται τη σπατάλη χρόνου.

Ο μινιμαλιστής μισεί τη σπατάλη χρόνου. Θα προτιμούσε  να ασχοληθεί με κάτι παραγωγικό, δημιουργικό ή ευχάριστο από το να κάθεται και να βλέπει τηλεόραση, να περιηγείται στο διαδίκτυο ή να επιδίδεται σε μορφές άσκοπης κατανάλωσης (εκτός κι αν αυτό είναι κάτι που θεωρεί απαραίτητο).

Για έναν μινιμαλιστή, ο χρόνος είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει.

Αυτός είναι ο λόγος που οι μινιμαλιστές είναι συχνά πολύ επιλεκτικοί ως προς τον τρόπο που ξοδεύουν τον χρόνο τους.

6. Εξασκείται στην αποδέσμευση από τα πράγματα.

Ο μινιμαλιστής εξασκείται στην αποστασιοποίηση από τα πράγματα, όχι από τους ανθρώπους ή τις εμπειρίες.

Τα υλικά αγαθά δεν είναι η πηγή της ευτυχίας του. Έτσι, ακόμα κι αν διαθέτει υλικά μέσα, δεν τα αφήνει να ελέγχουν ούτε τον εαυτό του ούτε τη ζωή του.

Αυτό επιτρέπει στους μινιμαλιστές να ζουν πιο ελεύθερα και να επιβαρύνονται λιγότερο από τα υπάρχοντά τους. Και αν χάσουν κάτι, δεν είναι το τέλος του κόσμου – γιατί ξέρουν ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτό.

Έτσι, όταν μιλάτε με έναν μινιμαλιστή, θα παρατηρήσετε ότι σπάνια υπερβάλλει ή αισθάνεται  περήφανος για κάτι που κατέχει ή έχει αποκτήσει.

Τα πράγματα ανήκουν στο στρατόπεδο των “εργαλείων” – των απαραίτητων αντικειμένων για να πετύχουν κάτι πιο ουσιαστικό.

Μπορεί να σας ενδιαφέρουνΤο μυστικό για να βιώσουμε ουσιαστικότερη ευτυχία είναι πιο απλό από όσο νομίζουμε

Η γλώσσα του πλούτου και της αφθονίας

Βρίσκοντας την ευτυχία όταν η ζωή δεν εξελίσσεται όπως τη σχεδιάζατε

Comments are closed.