Ο Μάιος, ο τρίτος μήνας της άνοιξης, συνδέεται με το ημερολόγιο των Ρωμαίων και προέρχεται από το λατινικό “Maius“, συντομογραφία του Maius mēnsis , «ο μήνας της Maia».
Ποια είναι όμως η Maia;
Η Maia είναι αρχαία ρωμαϊκή θεά της άνοιξης, της ζεστασιάς και της αύξησης. Επιτρέπει στα φυτά να μεγαλώσουν μέσα από την ήπια ζέστη της. Το όνομά της σημαίνει «αυτή που είναι Μεγάλη» και συνδέεται με το λατινικό maius, που σημαίνει “περισσότερο”. Την αποκαλούν, επίσης, Maia Maiestas, που ουσιαστικά είναι πλεονασμός, δηλωτικός της δύναμής της, καθώς οι λέξεις Maia και Maiestas έχουν τις ρίζες τους στο λατινικό magnus, «μεγάλος, ισχυρός». Οι Ρωμαίοι την τιμούσαν την 1η και 15η Μαΐου.
Σε μεταγενέστερη περίοδο, η Maia συγχέεται με την Ελληνίδα θεά «Μαῖα», μητέρα του Ερμή, του αγγελιαφόρου των θεών. Λέγεται, επίσης, ότι ήταν η μεγαλύτερη και πιο όμορφη από τις επτά αδελφές που σχημάτισαν τον αστερισμό των Πλειάδων, των οποίων η ελικοειδής ανατολή σηματοδοτούσε την αρχή του καλοκαιριού.
Η προσέγγιση του Οβιδίου
Αντίθετα, ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος υποστηρίζει μια διαφορετική ετυμολογία, σύμφωνα με την οποία ο μήνας Μάιος πήρε το όνομά του από τους “maiores”, λατινικά «γέροντες», και ότι ο επόμενος μήνας (Ιούνιος) πήρε το όνομά του από τους “iuniores” ή «νέους» (Fasti V):
Το κτήριο της συγκλήτου ήταν τότε ανοιχτό μόνο σε άνδρες ώριμης ηλικίας, και το ίδιο το όνομα της συγκλήτου σημαίνει ώριμη ηλικία. Οι πρεσβύτεροι νομοθετούσαν για τον λαό, και ορισμένοι νόμοι όριζαν την ηλικία στην οποία μπορούσε να διεκδικήσει κανείς το αξίωμα.
Ένας ηλικιωμένος άνδρας συνήθιζε να περπατά ανάμεσα σε νεότερους άνδρες, πράγμα για το οποίο εκείνοι δεν δυσανασχετούσαν, και αν είχε μόνο έναν σύντροφο, ο πρεσβύτερος περπατούσε από την εσωτερική πλευρά. Ποιος θα τολμούσε να μιλήσει πρόστυχα μπροστά σε έναν γέροντα; Το γήρας έδινε το δικαίωμα της λογοκρισίας.
Αυτό το αντιλήφθηκε ο Ρωμύλος, και στους άνδρες της επιλογής του απένειμε τον τίτλο των Πατέρων (Patres): σε αυτούς ανατέθηκε η διακυβέρνηση της νέας πόλης. Ως εκ τούτου, τείνω να σκεφτώ ότι οι πρεσβύτεροι (maiores) έδωσαν το δικό τους όνομα στον μήνα Μάιο: έλαβαν υπόψη τους τα συμφέροντα της δικής τους τάξης.
Και ο Νουμίτωρ (παππούς του Ρωμύλου) μπορεί να είπε: “Ρωμύλε, δώσε αυτόν τον μήνα στους γέροντες”, και ο εγγονός μπορεί να μην ήταν σε θέση να αντισταθεί στον παππού του. Καθόλου μικρή απόδειξη της προτεινόμενης τιμής παρέχει ο επόμενος μήνας, ο μήνας Ιούνιος, ο οποίος ονομάστηκε από τους νέους άνδρες (iuvenes)”.
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Ψυχή, όπως λέμε πνοή
Ευτυχία, το υπέρτατο αγαθό της ύπαρξής μας
Τα χρώματα μέσα από τα μάτια των προγόνων μας
Comments are closed.