Η ψυχή είναι μια λέξη που περιβάλλεται με ιερότητα και σεβασμό. Συνδέεται άρρηκτα με την πνευματική μας φύση και την εσωτερική μας πραγματικότητα.

Είναι η ζωογόνος δύναμη που κατοικεί μέσα μας, η άφθαρτη και άυλη ουσία μας, ο εσωτερικός μας κόσμος, η δημιουργική μας δύναμη, η έδρα των συναισθημάτων μας.

Άλλοτε συνδέεται με το νου και άλλοτε με την καρδιά μας.

Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «ψύχω» που σημαίνει «πνέω», «φυσώ». Πρόκειται, λοιπόν, για την πνοή που δίνει ζωή σε καθετί… άψυχο.

Επομένως, είναι συνώνυμη της λέξης «πνεῦμα».

Η λατινική λέξη για την ψυχή είναι «animus», η οποία προέρχεται από Πρωτο-ινδοευρωπαϊκή ρίζα *ane-  που σημαίνει «αναπνέω»  και συνδέεται ετυμολογικά και με την ελληνική λέξη «άνεμος».

Με μια πρόχειρη ματιά, συνειδητοποιούμε πως η γλώσσα πασχίζει να αιχμαλωτίσει την έννοια της ψυχής τονίζοντας την αέρινη διάστασή της.

Η αθανασία της ψυχής 

Μια εδραιωμένη αντίληψη για την ψυχή είναι η αθανασία της. Την ψυχή δεν την αγγίζει ο θάνατος.

Παράλληλα, το σώμα συχνά αντιμετωπίζεται σαν φυλακή της ψυχής.

Στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδων», αναφέρεται ότι ο άνθρωπος προκύπτει από την ένωση ενός θνητού σώματος και μιας αθάνατης ψυχής.

Το σώμα υπόκειται στο νόμο της φθοράς, ενώ η ψυχή είναι άφθαρτη και αιώνια, καθώς η φύση της είναι συγγενής με τις Iδέες.

Ο Σωκράτης, πριν αναγκαστεί να πιει το κώνειο, αντιμετωπίζει το θάνατος με αταραξία, ακριβώς γιατί πιστεύει ακράδαντα στην αθανασία της ψυχής του.

Θεωρεί ότι ο θάνατος σηματοδοτεί την απελευθέρωσή του από τα δεσμά του σώματος.

Η αρχαία ελληνική μυθική παράδοση

Η ψυχή παρουσιάζεται προσωποποιημένη στην αρχαία ελληνική μυθική παράδοση.

Στο μύθο του «Έρωτα και της Ψυχής», η Ψυχή, μια πανέμορφη νεαρή, γίνεται η αγαπημένη του Έρωτα κι εμείς έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε μια από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες αγάπης.

Είναι, επίσης, γνωστός ο μύθος της «πτερόεσσας ψυχής», που απαντά στο «Φαῖδρο» του Πλάτωνα.

Συγκεκριμένα, ο Σωκράτης αναφέρει πως οι ψυχές, θεϊκές και ανθρώπινες, ταξιδεύουν στον ουρανό και κάθε μία απεικονίζεται με φτερωτό άρμα που το σέρνουν δύο άλογα και το οδηγεί ένας ηνίοχος.

Σύμβολο της ψυχής είναι η πεταλούδα. Γι’ αυτό άλλωστε φυτά, όπως ο αρακάς, των οποίων τα άνθη μοιάζουν με φτερά πεταλούδας, ονομάζονται «ψυχανθή».

 

Πηγές: Lsj, etymonline

 

Μπορεί να σας ενδιαφέρειΜέθεξις…

Write A Comment