Ανάμεσα στα πολλά που μάς ενώνουν ως ανθρώπινες υπάρξεις είναι και η ροπή μας προς τα λάθη. Άλλωστε, errare humanum est (:τα λάθη είναι ανθρώπινα).
Καθένας από εμάς οραματίζεται το τέλειο, επιθυμεί το άψογο και, όπως είναι φυσικό, δοκιμάζει αισθήματα δυσάρεστα, κάθε φορά που βρίσκεται κάποιος να επισημάνει τα σφάλματά του.
Όμως, τα λάθη μας, οι μικρές ή μεγάλες αστοχίες μας, βρίσκονται πάντοτε εκεί.
Αν και αποτελούν στίγματα μελανά στο βιωμένο πια χρόνο μας, η μνήμη μας επιμένει διαρκώς να τα επαναφέρει στο παρόν μας, με αποτέλεσμα να γινόμαστε συχνά όμηροί τους, αδύναμοι να διεκδικήσουμε τα όνειρά μας.
Μα τα λάθη μας δε θα έπρεπε να είναι βαρίδια, αλλά πηγή γνώσης και εσωτερικής ωρίμασης.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να τα θέσουμε στην υπηρεσία της προσωπικής μας εξέλιξης;
Η απάντηση είναι η αυτοσυγχώρεση.
Τι είναι η αυτοσυγχώρεση;
Η αυτοσυγχώρεση είναι μια διαδικασία συναισθηματικής απελευθέρωσης του εαυτού μας, ένας τρόπος να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας και να περισώσουμε την ενέργειά μας που συχνά αναλώνεται σε πρακτικές αυτομαστίγωσης.
Η αυτοσυγχώρεση δεν είναι εύκολη, ειδικά σε κοινωνίες που έχουν αναγάγει την επίκριση σε παράγοντα διαμορφωτικό της συμβιωτικής ζωής, αλλά είναι πέρα από κάθε αμφιβολία λυτρωτική.
Η εκδήλωση σεβασμού και αγάπης προς τον εαυτό μας αποτελούν την πεμπτουσία της διαδικασίας της αυτοσυγχώρεσης
Το ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι και σε αυτήν την περίπτωση οι περισσότεροι δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτήν τη διαδικασία, καθώς στο πλαίσιο της διαπαιδαγώγησής μας μαθαίνουμε να ζητάμε συγχώρεση από τους άλλους ή από μια ανώτερη δύναμη, αλλά όχι από τον εαυτό μας.
Η αυτοσυγχώρεση προϋποθέτει:
- Να κατανοήσουμε σε βάθος και χωρίς επίκριση τα συναισθήματά μας.
- Να αποδεχτούμε την ευθύνη μας για ό, τι συνέβη.
- Να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας, αντιμετωπίζοντάς τον με συμπόνια και καλοσύνη.
- Να εκφράσουμε τη μεταμέλειά μας.
- Να επανορθώσουμε -αν είναι εφικτό- και να ζητήσουμε συγγνώμη τόσο στο πρόσωπο που βλάψαμε όσο και στον εαυτό μας.
- Να αναζητήσουμε τα μαθήματα που κρύβονται πίσω από τα λάθη μας.
- Να επικεντρωθούμε στο πώς θα κάνουμε καλύτερες επιλογές στο μέλλον.
Προσοχή!!! Το να συγχωρώ τον εαυτό μου δε συνεπάγεται και τη διαγραφή του σφάλματός μου ή την απόρριψη των αρνητικών συναισθημάτων που πυροδοτούνται εντός μου.
Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να βιώσει ένα πολύ μεγάλο φάσμα συναισθημάτων και η τάση του να αποφεύγει όσα τυχόν του προκαλούν δυσαρέσκεια ενδέχεται να αποτελέσει τροχοπέδη στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησής του.
Εντούτοις, είναι αναγκαίο να αντιλαμβανόμαστε την αξία μας ως άτομα, ακόμη και αν είμαστε ατελείς, να επιστρέφουμε στην κανονικότητα και να συνεχίζουμε να δίνουμε τις μάχες μας ως ολότητες και όχι ως διαιρεμένες υπάρξεις.
Άλλωστε, εδώ είμαστε για να μάθουμε και όχι για να αποδείξουμε ότι είμαστε αλάνθαστοι.
Σημαντική υπόμνηση και τα λόγια του ποιητή Γιώργου Σεφέρη: «Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή».
Ανδριάνα Γ.Ρ.
Διάβασε εδώ Ho’oponopono: ο θεραπευτικός δρόμος μια βαθιάς απελευθέρωσης
