Η θλίψη είναι ένα ατυχές αλλά αναπόφευκτο μέρος της ζωής.
Κάποιοι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν ανυποψίαστοι για το θαύμα που λέγεται “ζωή”. Άλλοι πάλι είναι αποφασισμένοι να ζήσουν κάθε στιγμή στο έπακρο.
Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που κινούμενοι από μια εσώτατη ανάγκη κάνουν τη ζωή τους προσφορά στην ανθρωπότητα. Η ψυχίατρος Elisabeth Kübler Ross ανήκει χωρίς αμφιβολία στους τελευταίους.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πένθος πολλές φορές. Όχι μόνο μέσα από τους θανάτους αγαπημένων μας προσώπων, αλλά και μέσα από τα συναισθήματα απώλειας που κατά τρόπο σαρωτικό εισβάλλουν στην ψυχή μας, όταν καλούμαστε να αποχωριστούμε το γνώριμο, υποδεχόμενοι μεγάλες αλλαγές.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η νευροεπιστήμη έχει προσφέρει συναρπαστικές πληροφορίες για τις σχέσεις μας και για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας, όταν χάνουμε από τη ζωή μας ένα αγαπημένο μας πρόσωπο.
Πρόκειται για μια κοινή ανθρώπινη ενέργεια και μπορεί να προκληθεί από πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Γιατί όμως κλαίμε;
Ο θάνατος, η θλίψη και η στεναχώρια αποτελούν καθολικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι ερευνητές αποκαλύπτουν ότι η απώλεια ενός σκύλου μπορεί να είναι τόσο δύσκολη όσο η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου.
Αν έχετε αγαπήσει και χάσει έναν σκύλο στο παρελθόν, ξέρετε ότι είναι μια απίστευτα οδυνηρή εμπειρία.
Όποιος έχει χάσει έναν αγαπημένο του άνθρωπο καταλαβαίνει… Ο πόνος είναι αβάσταχτος. Περνάει ποτέ;