Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη φράση “πνευματική αφύπνιση” ή τη λέξη “φώτιση”; Πιθανότατα να φαντάζεστε βουδιστές μοναχούς με ξυρισμένα κεφάλια ή Ινδούς γκουρού με μακριά γένια και ριχτές ρόμπες.
Ίσως η πιο διάσημη από όλες τις ιστορίες για τον Βούδα είναι μια συζήτηση που έλαβε χώρα λίγο μετά τη φώτιση του.
Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες και μέτοχοι του Θείου Δράματος.
Παρακολουθούμε για μία ακόμη φορά το Θεάνθρωπο να πορεύεται με απόλυτη επίγνωση προς το θάνατο, να υπομένει στωικά την προδοσία, να ανεβαίνει στο μαρτυρικό Γολγοθά κουβαλώντας τα βάρη της ανθρωπότητας, να εγκαταλείπει τη ζωή στο Σταυρό, να νικά πανηγυρικά τη θνητή μας μοίρα με την Ανάστασή του.