Οι νευροεπιστήμονες παρουσιάζουν τα πρώτα αποτελέσματα πειραματικών δοκιμών που αποσκοπούν στη διερεύνηση της ιδέας ότι η “λήθη” μπορεί να μην είναι κάτι αρνητικό, αλλά ενδέχεται να αποτελεί μια μορφή μάθησης.
Οι νευροεπιστήμονες που βρίσκονται πίσω από τη νέα θεωρία υποστήριξαν το πρoηγούμενο ΄έτος ότι οι αλλαγές στην ικανότητά μας να έχουμε πρόσβαση σε συγκεκριμένες αναμνήσεις βασίζονται στην περιβαλλοντική ανατροφοδότηση και την προβλεψιμότητα.
Υπό αυτό το πρίσμα, η λήθη, αντί να αποτελεί πρόβλημα, μπορεί να είναι ένα λειτουργικό χαρακτηριστικό του εγκεφάλου, που του επιτρέπει να αλληλεπιδρά με ένα δυναμικό περιβάλλον.
Σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο όπως αυτός στον οποίο ζούμε εμείς και πολλοί άλλοι οργανισμοί, το να ξεχνάμε κάποιες αναμνήσεις θα ήταν ωφέλιμο, σκέφτηκαν, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιο ευέλικτη συμπεριφορά και καλύτερη λήψη αποφάσεων.
Η μελέτη
Στο Cell Reports παρουσιάζουν την πρώτη από μια σειρά νέων πειραματικών μελετών, στο πλαίσιο των οποίων διερευνήθηκε η επίδραση της φυσικής, “καθημερινής” λήθης σε σχέση με το πώς οι φυσιολογικές διαδικασίες λήθης επηρεάζουν συγκεκριμένες αναμνήσεις στον εγκέφαλο.
Η ομάδα μελέτησε μια μορφή λήθης που ονομάζεται αναδρομική παρεμβολή (Retroactive Interference), κατά την οποία διαφορετικές εμπειρίες που συμβαίνουν χρονικά κοντά μπορούν να προκαλέσουν τη λήθη πρόσφατα σχηματισμένων αναμνήσεων.
Ο Dr. Tomás Ryan, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Βιοχημείας και Ανοσολογίας και στο Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης του Trinity College του Δουβλίνου, αναφέρει:
“Οι αναμνήσεις αποθηκεύονται σε σύνολα νευρώνων και η επιτυχής ανάκληση αυτών των αναμνήσεων περιλαμβάνει την επανενεργοποίηση αυτών των συνόλων”.
“Κατά λογική επέκταση, η λήθη συμβαίνει όταν τα κύτταρα αυτά δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν εκ νέου.
Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι ίδιες οι αναμνήσεις εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά τα συγκεκριμένα σύνολα δεν ενεργοποιούνται και έτσι η ανάκληση της μνήμης δεν γίνεται.
Είναι σαν οι αναμνήσεις σας να είναι αποθηκευμένες σε ένα χρηματοκιβώτιο, αλλά να μην μπορείτε να θυμηθείτε τον κωδικό για να το ξεκλειδώσετε”.
Η Dr. Livia Autore, μεταπτυχιακή υπότροφος του Ιρλανδικού Ερευνητικού Συμβουλίου (IRC), η οποία ηγήθηκε αυτής της εργασίας στο εργαστήριο Ryan στο Trinity, προσθέτει:
“Τα ευρήματά μας εδώ υποστηρίζουν την ιδέα ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των εγγραμμάτων επηρεάζει την ανάκληση και ότι το ξεχασμένο ίχνος μνήμης μπορεί να επανενεργοποιηθεί τόσο από φυσικά όσο και από τεχνητά ερεθίσματα, καθώς και να ενημερωθεί με νέες πληροφορίες.
Η συνεχής ροή περιβαλλοντικών αλλαγών οδηγεί στην κωδικοποίηση πολλαπλών εγγραμμάτων που ανταγωνίζονται για την παγίωση και την έκφρασή τους”.
Περισσότερες πληροφορίες: Livia Autore et al, Adaptive expression of engrams by retroactive interference, Cell Reports (2023). DOI: 10.1016/j.celrep.2023.112999
Πηγή: medicalxpress
Μπορεί ακόμη να σας ενδιαφέρουν: Ο εγκέφαλος αλλάζει με βάση το τι σκέφτεστε, τι αισθάνεστε, τι επιλέγετε και τι τρώτε
Πώς ο χορός διατηρεί υγιή τον εγκέφαλό μας
Comments are closed.