“Όταν ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου, οι περισσότεροι από τους μαθητές μου ζούσαν στη φτώχεια, είχαν υποστεί κακοποίηση ή αντιμετώπιζαν προκλήσεις μαθησιακές, συναισθηματικές ή σωματικές. Ήθελα να βρω τρόπους να τους βοηθήσω να πετύχουν…
Ως ψυχολόγος έμαθα ένα πολύ σημαντικό μάθημα: Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γίνονται, δε γεννιούνται.
Τα παιδιά χρειάζονται μια ασφαλή, στοργική και δομημένη παιδική ηλικία. Χρειάζονται, επίσης, αυτονομία, ικανότητες και δυνάμεις για να ανθίσουν.
Μετά από σωρεία ερευνών σχετικά με τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται περισσότερο με τη βελτιστοποίηση των ικανοτήτων τους, εντόπισα επτά δεξιότητες που χρειάζονται τα παιδιά για να ενισχύσουν τη διανοητική τους δεινότητα, την ανθεκτικότητά τους, τις κοινωνικές τους δεξιότητες, την αυτογνωσία και την ηθική τους
Είναι αυτές είναι που κάνουν τα επιτυχημένα παιδιά να λάμπουν και να ξεχωρίζουν:
1. Αυτοπεποίθηση
Οι περισσότεροι γονείς ταυτίζουν την αυτοεκτίμηση με την αυτοπεποίθηση.
Λένε στα παιδιά τους «Είσαι ξεχωριστός» ή «Μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις».
Αλλά τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τόνωση της αυτοεκτίμησης αυξάνει την ακαδημαϊκή επιτυχία ή την ευτυχία είναι ελάχιστα.
Μελέτες δείχνουν, ωστόσο, ότι τα παιδιά που αποδίδουν τους βαθμούς στις δικές τους δυνάμεις είναι πιο επιτυχημένα από τα παιδιά που πιστεύουν ότι δεν έχουν κανέναν έλεγχο στα ακαδημαϊκά τους επιτεύγματα.
Η πραγματική αυτοπεποίθηση προκύπτει αντιμετωπίζοντας εμπόδια και δημιουργώντας λύσεις.
Τα παιδιά που έχουν αυτοπεποίθηση ξέρουν ότι μπορούν να αποτύχουν αλλά και να ανακάμψουν.
Πρέπει να σταματήσουμε, λοιπόν, να διευκολύνουμε τη ζωή τους με κάθε ευκαιρία.
2. Ενσυναίσθηση
Αυτή η δεξιότητα έχει τρεις διαφορετικούς τύπους:
- Συναισθηματική ενσυναίσθηση, όταν νιώθουμε τα συναισθήματα του άλλου.
- Συμπεριφορική ενσυναίσθηση, όταν η ενσυναίσθηση μας ωθεί να ενεργούμε με συμπόνια.
- Γνωστική ενσυναίσθηση, όταν καταλαβαίνουμε τις σκέψεις του άλλου ή “μπαίνουμε στα παπούτσια του”.
Τα παιδιά χρειάζεται να εξασκηθούν σε ένα συναισθηματικό λεξιλόγιο για να αναπτύξουν ενσυναίσθηση.
Ακολουθούν τρόποι με τους οποίους οι γονείς μπορούν να το διδάξουν:
- Επισημάνετε τα συναισθήματα: Ονομάστε σκόπιμα τα συναισθήματα για να τα βοηθήσετε να δημιουργήσουν ένα λεξιλόγιο συναισθημάτων: “Είσαι χαρούμενος!” “Φαίνεσαι αναστατωμένος.
- Κάντε ερωτήσεις: «Πώς σε έκανε να νιώθεις;» «Φαίνεται να φοβάσαι. Σωστά;” Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Το πώς επιλέγουμε να τα εκφράσουμε είναι αυτό που μπορεί να μας βάλει σε μπελάδες.
- Μοιραστείτε συναισθήματα: Τα παιδιά χρειάζονται ευκαιρίες για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με ασφαλή τρόπο. Δημιουργήστε αυτόν τον χώρο μιλώντας για τα δικά σας συναισθήματα: «Δεν κοιμήθηκα πολύ, οπότε είμαι ευερέθιστος». «Είμαι απογοητευμένος με αυτό το βιβλίο».
- Προσέξτε τους άλλους: Εστιάστε στα πρόσωπα και τη γλώσσα του σώματος των ανθρώπων που συναντάτε με τα παιδιά σας στη βιβλιοθήκη ή στο πάρκο: «Πώς πιστεύεις ότι νιώθει αυτός ο άντρας;» «Έχεις νιώσει ποτέ έτσι;»
3. Αυτοέλεγχος
Η ικανότητά μας να ελέγχουμε την προσοχή, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις ενέργειες και τις επιθυμίες μας είναι μία από τα πιο βασικές προϋποθέσεις της επιτυχίας – και ένα εκπληκτικό, αλλά αναξιοποίητο μυστικό για να βοηθήσετε τα παιδιά να ευδοκιμήσουν.
Ένας τρόπος για να διδάξετε τον αυτοέλεγχο είναι να τους δίνετε σχετικά σήματα.
Μερικά παιδιά δυσκολεύονται να εστιάσουν.
Γι’ αυτό οι δάσκαλοι χρησιμοποιούν τα «σήματα προσοχής», όπως το χτύπημα ενός κουδουνιού ή λεκτικές ενδείξεις: «Μολύβια κάτω, μάτια ψηλά».
Εσείς δοκιμάστε να πείτε:
«Χρειάζομαι την προσοχή σου ένα λεπτό».
«Είσαι έτοιμος να με ακούσεις;»
Μια άλλη τεχνική είναι η χρήση των παύσεων άγχους, καθώς η επιβράδυνση τους δίνει χρόνο να σκεφτούν.
Η «παύση» μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να σταματήσει και να σκεφτεί πριν ενεργήσει.
Δοκιμάστε:
- «Αν είσαι θυμωμένος, μέτρησε μέχρι το 10 πριν απαντήσεις».
- «Όταν έχεις αμφιβολίες: Σταμάτα, σκέψου, χαλάρωσε».
- «Μην πεις τίποτα που δεν θα ήθελες να πουν σε εσένα».
4. Ακεραιότητα
Η ακεραιότητα είναι ένα σύνολο από πεποιθήσεις, ικανότητες, στάσεις και δεξιότητες των παιδιών.
Όλα αυτά δημιουργούν μια ηθική πυξίδα που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν όταν αναρωτιούνται αν κάτι είναι σωστό.
Οι δικές μας προσδοκίες είναι ένα τεράστιο μέρος του παζλ.
Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό να τους δώσουμε χώρο για να αναπτύξουν τη δική τους ηθική ταυτότητα δίπλα και ξεχωριστά από τη δική μας.
Προσπαθήστε να αναγνωρίζετε και να επαινείτε την ηθική συμπεριφορά του παιδιού, ώστε να αναγνωρίσει ότι την εκτιμάτε.
Επισημάνετε την ακεραιότητα και, στη συνέχεια, περιγράψτε τη δράση, προκειμένου το παιδί σας να ξέρει τι έκανε ώστε να αξίζει την αναγνώριση.
Η χρήση της λέξης «επειδή» κάνει τον έπαινο σας πιο συγκεκριμένο:
«Έδειξες ακεραιότητα επειδή κράτησες την υπόσχεσή σου να…, παρόλο που έπρεπε να…!»
5. Περιέργεια
Η περιέργεια είναι η επιδίωξη και η επιθυμία μας να εξερευνήσουμε νέα πράγματα.
Για να βοηθήσω τα παιδιά να αναπτύξουν την περιέργεια, μου αρέσει να χρησιμοποιώ παιχνίδια ανοιχτού τύπου, gadget και ΄άλλες παιχνιώδεις δραστηριότητες.
Δώστε τους μπογιά, νήματα και ξυλαράκια για να δημιουργήσουν κατασκευές.
Προσφέρετε συνδετήρες και προκαλέστε τα να βρουν με πόσους ασυνήθιστους τρόπους μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν.
Μια άλλη μέθοδος είναι η μοντελοποίηση της διερεύνησης.
Αντί να πείτε “Αυτό δε θα λειτουργήσει”, δοκιμάστε “Ας δούμε τι θα συμβεί!”
Αντί να δίνετε απαντήσεις, ρωτήστε: «Τι πιστεύεις;» «Πώς μπορείς να μάθεις;»
Τέλος, καθώς διαβάζετε ένα βιβλίο, παρακολουθείτε μια ταινία ή απλώς περπατάτε δίπλα σε κάποιον, χρησιμοποιείτε ερωτήσεις – «αναρωτιέμαι»:
«Αναρωτιέμαι πού πηγαίνει».
«Αναρωτιέμαι γιατί το κάνουν αυτό».
«Αναρωτιέμαι τι θα γίνει μετά».
6. Επιμονή
Η επιμονή βοηθά τα παιδιά να συνεχίσουν ακόμα κι αν δυσκολεύονται.
Τα λάθη μπορούν να εκτροχιάσουν τα παιδιά, να τα εμποδίσουν να φτάσουν στο τέλος και να τα καταφέρουν.
Μην αφήσετε το παιδί σας να αποδυναμωθεί από το εκάστοτε πρόβλημά του.
Αντίθετα, βοηθήστε το να το μηδενίσει και να αναγνωρίσει την προσπάθειά του.
Μερικά παιδιά τα παρατάνε επειδή κατακλύζονται με « πολλά προβλήματα».
Ο επιμερισμός των εργασιών σε μικρότερα μέρη τα βοηθά να εστιάσουν σε μία ενασχόληση κάθε φορά.
Ενθαρρύνετέ τα να κάνουν το πιο δύσκολο πρώτα, ώστε να μην αγχώνονται γι’ αυτό συνεχώς.
Μην ξεχνάτε ότι η αυτοπεποίθηση και η επιμονή χτίζονται καθώς τα παιδιά ολοκληρώνουν τα μεγαλύτερα κομμάτια μόνα τους.
7. Αισιοδοξία
Τα αισιόδοξα παιδιά βλέπουν τις προκλήσεις και τα εμπόδια ως προσωρινά πράγματα που μπορούν να ξεπεραστούν, κι αυτό καθιστά πιο πιθανό το να επιτύχουν στη ζωή τους.
Από την άλλη, τα παιδιά που είναι απαισιόδοξα βλέπουν τις ΄μόνιμες τις προκλήσεις, σαν τσιμεντόλιθους που είναι αδύνατο να μετακινηθούν, και έτσι είναι πιο πιθανό να σταματήσουν να προσπαθούν.
Η διδασκαλία της αισιοδοξίας ξεκινά από την οικογένεια.
Τα παιδιά υιοθετούν τις λέξεις και τις συμπεριφορές μας, οι οποίες γίνονται, στη συνέχεια, οι εσωτερικές τους φωνές.
Είστε απαισιόδοξοι ή αισιόδοξοι;
Το ποτήρι σας είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Είναι σημαντικό να αποτελείτε το παράδειγμα αυτού που θέλετε να γίνει το παιδί σας…”
Πηγή: cnbc
Διαβάστε ακόμη: Εσείς θα ζητούσατε από τα παιδιά σας να σας αξιολογήσουν;
Comments are closed.