Tag

συναισθήματα

Browsing

Τι χρειάζονται τα παιδιά περισσότερο από τους γονείς τους; Η αγάπη, αναμφίβολα, είναι απαραίτητη για την κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Έχετε σκεφτεί, όμως, τι έχουν ακόμα περισσότερη ανάγκη από εμάς;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο διαρκούν τα συναισθήματά μας;

Αυτό που σίγουρα όλοι μας έχουμε ευχηθεί είναι ορισμένα από αυτά να είχαν μικρότερη ή μεγαλύτερη διάρκεια.

Κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι έχουν περίπου 4.000 εβδομάδες ζωής. Όλα όσα ονειρευόμαστε να επιτύχουμε, όλες οι χαρές και οι λύπες, όλες οι φευγαλέες στιγμές της ύπαρξής μας λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτό το «παράλογα και τρομακτικά σύντομο» απόθεμα χρόνου, όπως μας υπενθυμίζει ο συγγραφέας Oliver Burkeman.

Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι πίστευαν ότι τα συναισθήματα ήταν οι προκαθορισμένες και εκτός του ελέγχου μας ορμονικές αποκρίσεις. Ωστόσο, στις μέρες μας οι ερευνητές τα προσεγγίζουν από άλλη σκοπιά, κάνοντας λόγο για τον «προγνωστικό εγκέφαλο».

Στις μακροχρόνιες σχέσεις, είναι πολύ συνηθισμένο οι άνθρωποι να συνδέουν τη δυστυχία τους με τις πράξεις του συντρόφου τους. Σκέφτονται, «αν ο σύντροφός μου μού έστελνε μήνυμα κάθε πρωί, θα ένιωθα λιγότερο ανήσυχος» ή «αν ο σύντροφός μου ήθελε να ταξιδεύει περισσότερο, θα ένιωθα μεγαλύτερη ευεξία».

Εάν αν ανήκετε σε αυτούς που βίωσαν μια τοξική παιδική ηλικία, είναι πολύ πιθανό ορισμένα από τα μαθήματα που είναι βαθιά ριζωμένα στον εγκέφαλό σας να θέλετε να τα “ξεμάθετε”. Ας δούμε ποια είναι αυτά.

Πώς μοιάζει το να νοιαζόμαστε για κάποιον; Απλώς θυμηθείτε την τελευταία φορά που σταθήκατε δίπλα σε έναν φίλο, έναν σύντροφο ή ένα κατοικίδιο. Νιώθατε σύνδεση και ζεστασιά. Θέλατε να είναι καλά και ευτυχισμένος.

Όλοι έχουμε ζήσει στιγμές που νιώθαμε ότι έχουμε χάσει την ισορροπία μας. Το να μάθετε πώς να αυτοκαταπραΰνεστε μπορεί να αποδειχτεί μια ανεκτίμητη δεξιότητα σε δύσκολες περιόδους.

Η παρηγοριά μπορεί να εκδηλωθεί με πολλές μορφές: μια αγκαλιά, μια παρηγορητική λέξη, ένα καλοπροαίρετο δώρο.  Μπορούμε, άραγε, να την προσφέρουμε στον εαυτό μας;

Είναι φυσιολογικό για τα παιδιά μας να αγχωθούν κάποιες φορές στη ζωή τους. Αυτό που έχει, όμως, πραγματικά σημασία είναι ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζουμε αυτές τις στιγμές, καθώς η προσέγγισή μας ε΄χει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή τους.

“Άκουσα κάποτε  μια όμορφη ιστορία από τη μαμά δύο δίδυμων κοριτσιών έξι ετών:  Μια μέρα, όταν ένα από τα δίδυμα έκλαιγε απαρηγόρητα, τη ρώτησε: «Πώς μπορώ να βοηθήσω; Μπορείτε να μου πείτε με λόγια τι μπορούμε να κάνουμε;» Το δίδυμο που έκλαιγε συνέχισε να κλαίει. Η αδερφή της τότε είπε: «Τα δάκρυα είναι λέξεις, μαμά, απλά δεν τα καταλαβαίνεις».”, λέει ο εκπαιδευτής γονέων Lawrence J. Cohen Ph.D..

Είναι φυσικό να ανησυχείτε για τυχόν αλλαγές  που παρατηρείτε στον εαυτό σας. Η αναγνώριση των συναισθημάτων μας και η αντιμετώπισή τους είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να αισθανθούμε καλύτερα.

Όλοι έχουμε ένα φίλο ή έναν συνάδελφο που πήρε προαγωγή, είχε κάποια επιτυχία, απέκτησε μεγαλύτερο σπίτι ή άρχισε να βγάζει περισσότερα χρήματα από εμάς. Σχεδόν όλοι, επίσης, αντί να νιώσουμε χαρά γι’ αυτόν, έχουμε αισθανθεί λύπη, θυμό ή ζήλια. Δεν είναι λίγοι κι αυτοί που θα ήθελαν πολύ να τον δουν να αποτυγχάνει.

Μερικές φορές, οι απαιτήσεις της ζωής  μας κατακλύζουν με δυσάρεστα συναισθήματα. Η διανοητική και η σωματική μας εξάντληση μπορεί να είναι τόσο έντονη που να αισθανθούμε ότι κρεμόμαστε κυριολεκτικά από μια κλωστή πριν καταρρεύσουμε.