Ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει με τα χρόνια. Η ανατροφή των παιδιών δεν αποτελεί πλέον αποκλειστική ευθύνη των μαμάδων. Όλο και περισσότεροι μπαμπάδες αναλαμβάνουν τις ευθύνες και τα καθήκοντα που τους αναλογούν.
Ο ίδιος ο ορισμός της γονεϊκότητας έχει αλλάξει
Ανεξάρτητα από το φύλο, τη σεξουαλική ταυτότητα ή τον αριθμό των ατόμων που αναλαμβάνουν γονεϊκό ρόλο σε μια οικογένεια, η αφοσίωση στην ανατροφή ενός ευτυχισμένου, υγιούς και ολοκληρωμένου παιδιού είναι αυτή που ορίζει το πόσο σημαντική και έγκυρη είναι η γονεϊκότητα.
Ο ρόλος του πατέρα στην παιδική ανάπτυξη
Ο ρόλος του πατέρα ξεκινά πριν τη γέννηση, καθώς δεσμεύεστε να υποστηρίξετε τη σύντροφό σας καθ ‘όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Παρακολουθώντας εξετάσεις και γιατρούς, συζητώντας το σχέδιο τοκετού και τον τρόπους γονικής μέριμνας.
Καταγράφοντας την εβδομαδιαία ανάπτυξη του μωρού σας και το τι βιώνει η έγκυος σύντροφός σας.
Όσο μικρές κι αν φαίνονται αυτές οι ενέργειες, συμβάλλουν σημαντικά στην οικοδόμηση μιας υγιούς βάσης για τον ερχομό του μωρού.
Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη οι συχνές συγκρούσεις μεταξύ συντρόφων, έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά να μη βιώνουν ασφαλή προσκόλληση με τους πατέρες τους.
Ως εκ τούτου, αφιερώνοντας χρόνο, ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης, για να χτίσετε εμπιστοσύνη με τη σύντροφό σας και να εστιάσετε στη σχέση σας μπορεί να μειώσει τις συγκρούσεις και αργότερα να βελτιώσει την προσκόλληση του παιδιού μαζί σας.
Χτίζοντας εμπιστοσύνη και ισχυρούς δεσμούς
«Η σχέση με τον πατέρα είναι ένας από τους πρώτους δεσμούς που κάνουν τα μικρά παιδιά», λέει η Δρ. Jessica Myszak, παιδοψυχολόγος και διευθύντρια του Κέντρου Βοήθειας και Θεραπείας στο Glenview του Ιλινόις.
«Αυτή η πρώιμη προσκόλληση βοηθά στις μελλοντικές σχέσεις του παιδιού. Μέσα από τις πρώτες τους σχέσεις, τα παιδιά μαθαίνουν να εμπιστεύονται τους άλλους και να συνδέονται μαζί τους».
Τα παιδιά αρχίζουν να αναζητούν από τους γονείς τους σταθερότητα και εμπιστοσύνη από πολύ μικρή ηλικία.
Δείχνοντας στο παιδί σας ότι είστε παρόντες και ότι μπορούν να σας εμπιστευτούν, του δίνετε τη δυνατότητα να δημιουργήσει δεσμούς μαζί σας που θα διαρκέσουν για μια ζωή.
Η οικοδόμηση αυτής της εμπιστοσύνης μπορεί, επίσης, να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον κόσμο και το πώς προσεγγίζουν τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.
Μοντελοποίηση υγιών σχέσεων
«Όταν ένας πατέρας είναι ενεργός στη ζωή ενός παιδιού, ιδιαίτερα όταν έχει μια υγιή σχέση μαζί του, το παιδί μεγαλώνει με θετική ταυτότητα και μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση», λέει ο Nicholas Hardy , αδειούχος κλινικός κοινωνικός λειτουργός και ψυχοθεραπευτής στο Χιούστον.
«Όταν ένας πατέρας είναι παρών, προσφέρει στο παιδί την απαραίτητη σταθερότητα».
«Αντίθετα, όταν ένας πατέρας απουσιάζει, έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Επηρεάζεται η ικανότητά του να δημιουργεί υγιείς σχέσεις».
Οι μεταβαλλόμενες ευθύνες των πατεράδων
«Ο ρόλος των πατεράδων έχει σίγουρα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου», εξηγεί η Myszak.
«Πριν από δεκαετίες, συμμετείχαν λιγότερο στις οικιακές εργασίες και κατά κύριο λόγο συνεισέφεραν στην οικογένεια μέσω της εργασίας τους. Τώρα είναι πιο πιθανό να εργάζονται και οι δύο γονείς, για αυτό απαιτείται καταμερισμός εργασίας στο νοικοκυριό».
Αυτή η αλλαγή έχει, όμως, έχει θετικές επιδράσεις
Η Δρ Helen Egger, συνιδρυτής και επικεφαλής ιατρός του Little Otter στο Σαν Φρανσίσκο, εξηγεί:
«η επιστήμη και η εμπειρία έχουν δείξει ότι η κοινή γονική μέριμνα και η ισότητα των φύλων προωθούν τη συζυγική και τη γονεϊκη ικανοποίηση, καθώς και την ανατροφή υγιών παιδιών».
Εκτός από τις κοινές εργασίες, όπως η αλλαγή πάνας και το τάισμα, οι πατεράδες έχουν αναλάβει και ρόλους συναισθηματικής υποστήριξης, ειδικά όταν έχουν τη δυνατότητα να μένουν στο σπίτι περισσότερο και να εργάζονται λιγότερο.
Ωστόσο, η ρήξη με τους παλαιότερους κανόνες συχνά προκαλεί άγχος.
Μερικοί μπαμπάδες μπορεί να θεωρούν αδυναμία ή αποτυχία το να μην υποστηρίζουν εκείνοι ως επί το πλείστον το οικογενειακό εισόδημα, παρά την έντονη επιθυμία τους να ασχοληθούν περισσότερο με την ανατροφή των παιδιών.
Μελέτη του 2018 διαπίστωσε την ανάγκη των νέων μπαμπάδων να συμμετάσχουν περισσότερο στην ανατροφή του παιδιού τους και να δημιουργήσουν ισχυρούς δεσμούς πατέρα-παιδιού, ακόμα κι αν αυτό τους προκαλούσε άγχος.
Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε πιο ανοιχτές συζητήσεις σχετικά με το πώς η γέννηση ενός παιδιού μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία του πατέρα.
«Είναι λιγότερο γνωστό ότι οι μπαμπάδες βιώνουν κι εκείνοι επιλόχεια κατάθλιψη», εξηγεί η Έγκερ.
«Κι όμως… το 10% των ανδρών βιώνουν κατάθλιψη κατά την περίοδο των πρώτων 3 έως 6 μηνών μετά τον τοκετό. Οι μπαμπάδες και οι μαμάδες πρέπει να ξέρουν ότι αυτό μπορεί να συμβεί και στους δύο, ώστε και οι μπαμπάδες να λάβουν βοήθεια εάν χρειαστεί».
Ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του πατέρα;
Μία από τις πιο σημαντικές ευθύνες του πατέρα- αλλά και της μητέρας- είναι το να δίνει το καλό παράδειγμα στα παιδιά του, ώστε να διαμορφώσουν θετικά χαρακτηριστικά μιμούμενα τις πράξεις του.
Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά είναι απίστευτα παρατηρητικά από πολύ μικρή ηλικία. Αρχίζουν, λοιπόν, να αντιγράφουν και να μιμούνται τις ενέργειες που βλέπουν γύρω τους.
Αν σας βλέπουν να αντιδράτε με ενσυναίσθηση, θα μάθουν να δείχνουν συμπόνια στους άλλους.
Αν σας βλέπουν να απαντάτε με θυμό, θα μάθουν να θυμώνουν όταν αντιμετωπίζουν απογοητευτικές καταστάσεις.
«Ακριβώς όπως συμβαίνει με τις μητέρες, οι πατέρες που αγαπούν και ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού τους και ασχολούνται μαζί του από μικρή ηλικία δημιουργούν την ασφαλή βάση που θα υποστηρίζει το παιδί τους σε όλη του τη ζωή».
«Ο τρόπος με τον οποίο το φροντίζουν και το μεταχειρίζονται έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη και τη σωματική και ψυχική υγεία του».
Πηγή: psychcentral
Διαβάστε ακόμη: Παιδιά και ψυχική υγεία: νικήστε τη γονεϊκή τελειομανία και αγκαλιάστε τις ατέλειές σας
Ένα υπέροχο βιβλίο για κάθε γονέα
Έφηβοι και κινητό τηλέφωνο: Πώς μπορούν οι γονείς να μειώσουν τον χρόνο στην οθόνη
Comments are closed.