Ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός, Carl Sagan, είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας και γραφής, εμφυσούσε στους ακροατές και τους αναγνώστες του θαυμασμό και καλλιεργούσε την ανθρώπινη επιθυμία για εξερεύνηση.
Εν μέρει γι’ αυτόν τον λόγο ο επιστήμονας του Πανεπιστημίου Cornell και αφηγητής του διαχρονικού ντοκιμαντέρ του PBS “Cosmos” υπήρξε πολλές φορές προσκεκλημένος σε σχολεία, για να διδάξει σε παιδιά όλων των ηλικιών.
Στο βιβλίο του “The Demon-Haunted World”, ο Sagan ανέφερε πόσο συχνά εντυπωσιαζόταν από τα παιδιά νηπιαγωγείου και πρώτης δημοτικού.
“Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι γεννημένοι επιστήμονες – αν και με έντονο το θαυμασμό και μειωμένο το σκεπτικισμό. Είναι περίεργα, διανοητικά ζωηρά. Προκλητικές και διεισδυτικές ερωτήσεις ξεπηδούν από μέσα τους”.
Όταν τα παιδιά παύουν να θαυμάζουν και να απορούν
Ταυτόχρονα, όμως, ο Sagan παρατήρησε μια ανησυχητική μεταμόρφωση που συντελείται βαθμιαία μέχρι τη στιγμή που τα παιδιά γίνονται τελειόφοιτοι στο λύκειο:
“Αποστηθίζουν “γεγονότα”. Σε γενικές γραμμές, όμως, η χαρά της ανακάλυψης, η ζωή πίσω από αυτά τα γεγονότα, έχει χαθεί από μέσα τους. Έχουν χάσει μεγάλο μέρος του θαύματος και έχουν αποκτήσει πολύ λίγο σκεπτικισμό. Ανησυχούν μήπως κάνουν “χαζές” ερωτήσεις- είναι πρόθυμοι να δεχτούν ανεπαρκείς απαντήσεις…”.
Ο Sagan έδωσε τη δική του ερμηνεία αναφορικά με τους λόγους που συμβαίνει αυτό:
“Θα υπέθετα ότι εν μέρει είναι η πίεση των συνομηλίκων να μην αριστεύεις- εν μέρει ότι η κοινωνία διδάσκει τη βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση- εν μέρει η εντύπωση ότι η επιστήμη ή τα μαθηματικά δεν θα σου αγοράσουν ένα σπορ αυτοκίνητο- εν μέρει ότι τόσο λίγα αναμένονται από τους μαθητές…”
Μήπως ευθύνονται οι ενήλικες;
Σύμφωνα με τον Sagan, όλοι αυτοί οι παράγοντες ωχριούν μπροστά σε έναν πιο ολέθριο λόγο: την αδιαφορία των ενηλίκων όταν έρχονται αντιμέτωποι με το αεικίνητο θαύμα ενός μικρού παιδιού.
“Πάρα πολλοί δάσκαλοι και γονείς απαντούν με εκνευρισμό ή χλευασμό ή προχωρούν γρήγορα σε κάτι άλλο… Τα παιδιά σύντομα αντιλαμβάνονται ότι κατά κάποιο τρόπο αυτού του είδους οι ερωτήσεις ενοχλούν τους μεγάλους. Λίγες ακόμα τέτοιες εμπειρίες, και άλλο ένα παιδί έχει χαθεί για την επιστήμη.”
Ποιος θα ήταν ένας καλύτερος τρόπος να χειριστούμε τις συχνές εκρήξεις περιέργειας των παιδιών;
Η προφανής απάντηση, δήλωσε ο Sagan, είναι απλά να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στις απορίες τους. “Ακόμα και μια ελλιπής προσπάθεια αποτελεί καθησυχασμό και ενθάρρυνση”, σημείωσε.
Αν πραγματικά δεν έχετε ιδέα από πού να ξεκινήσετε όταν ένα παιδί σας αναγκάζει να ασχοληθείτε με το γιατί το γρασίδι είναι πράσινο ή πώς σχηματίστηκε η Γη, μπορείτε να το αναζητήσετε στο κινητό σας και να το ερμηνεύσετε όσο καλύτερα μπορείτε.
Ακόμα καλύτερα, μπορείτε να μεταβείτε στην τοπική βιβλιοθήκη ή, αν είναι δυνατόν, να εκτελέσετε ένα πείραμα που να ανταποκρίνεται στο ερώτημά τους.
Εάν πάλι δε βρίσκετε μια ικανοποιητική απάντηση, μπορείτε απλώς να πείτε:
“Ίσως όταν μεγαλώσεις, να είσαι ο πρώτος που θα το μάθει”.
“Τα έξυπνα, φιλοπερίεργα παιδιά είναι εθνικός και παγκόσμιος πλούτος”, έγραψε ο Sagan.
“Πρέπει να τα φροντίζουμε, να τα αγαπάμε και να τα ενθαρρύνουμε”.
Πηγή: Big Think
Μπορεί ακόμη να σας ενδιαφέρουν: Βασικά μαθήματα της παιδικής ηλικίας που χρειάζεται να “ξεμάθετε”
Αυτή η κοινή φράση είναι το «χειρότερο πράγμα» που μπορεί να πει ένας γονιός στο παιδί του
Comments are closed.